Arkadaşlar ben bugün çok sıkıntılıyım.
Yaklaşık 3 sene önce boşandım ben. Bu süre zarfında hayatımda ciddi manada 1 kişi oldu, o da boşanmıştı ama aldattı, nasıl olsun ki?
Güzel biri olduğumu söylerler. Kapalıyım abdestli namazlıyım. Boşandığımdan beri hiç bir erkekle elele dahi tutuşmadım.. ama etrafımdan çok fazla tanışmak isteyen oldu geneliyle boşandığım için korktum, görüşmedim. 1-2 tane kabul ettiğim oldu.. bu kabul ettiğim kişilerde ise şu oldu özellikle bekardı bunlar ve boşandığımı gizlemedim baştan.. 2 si de boşandığım için ciddi düşünmediklerini söylediler bana.
en sonuncusu dün oldu. adamı 2 yıldır tanıyorum ortak tanıdığımız çok fazla. annemle de geldi tanıştı bir tesadüf sonucu ben yoktum orada bir ortamda karşılaşmışlar tanışmışlar..neyse daha 3 gün önce annemin yanına gelmiş..bana da 5 aydır kahve içelim diye ısrar ediyordu kabul etmemiştim.. son bir aydır yoğun bir şekilde.. defalarca söyledim ben gezme tozma bilmem, istemem öyle gelemem heryere seninle kabul edemeyeceğim teklifini falan diye.. 5 ay ya dile kolay 5 ay.. neyse en son yine tesadüf diyor ama hiç inanmadım benzinciden benzin alırken orada karşılaştık.. gel kahve içelim dedi tamam dedim gittik araçlarla.. neyse orada gayet efendi hoştu. bende dedim iyi biri galiba.. dün bana mesajda evlenmeyi düşünüyor musun dedi bu nasıl soru tabi ki düşünüyorum dedim ve bana bizim seninle ciddi bir ilişkimiz olamaz evlilik yoluna giremeyiz benim ailem kabul etmez anla beni dedi... bende sen beni ne sanıyorsun dedim.. bu da birşey sanmıyorum senden çok hoşlandım hep ama, boşandığını öğrenince çok şaşırdım dedi ki boşandığımı öğreneli 1 yılı geçiyor... bende huzurumu bozma benim ben bu kadarım buyum kimseye gel beni tanı demedim peşime düşte demedim böyle küçük bakan erkekle işim olmaz... dedim niye kızıyorsun demiş yazdıklarını oku anlarsın aptal mıyım ben dedim... ondan sonra aramadı sormadı..
ama bu ikinci sefer oluyor bir diğeri de ilk görüşmede elimi tutmaya kalkmıştı bende kızınca işte sen bakire değilsin benim ailem kabul etmez bir evin bir oğluyum bıdı bıdı..
bu erkekler beni mi buluyor yaa.. niye ben hep ezik görülüuyorum dalga geçilecek insan gibi bakıyorlar.. ya ben çok hafif meşrep olsam gülsem eğlensem tamam derim ondan.. işimden eve evden işe arada bir kız ark. ile gezen bir kızım ben bunlar neden böyle bakıyor bana.. bizim mahallede 2 çocuklu benimle aynı zamanda boşanan bir kadın bekar bir erkekle evlendi.. o kadınla evlenen erkek değil mi? neden bana böyle davranılıyor ben anlamıyorum.. kaldıramıyorsan boşanmamı yaklaşma... çok inancım sarsıldı, güvenim bitti artık geleceğime parlak bakamıyorum.. 26 yaşımdayım isteyenler elbet oluyor ama, ya çocuklu ya yaşı geçkin.. bende dengim biri ile birlikte olmak istiyorum, evlenmek istiyorum bu suç mu? zaten artık karşıma çıkan hiç bir erkeğe cevap vermeyeceğim.. anladım ki benim için en güzeli görücü usulü.. ama aklım şunu almıyor boşanan bir çok kadın görüyorum onlar çok rahat evlenirken hiç boşanmış olmaları sorun değilken ben neden ayıp bir şey gibi bunun utancını yaşıyorum.
boşandığıma asla pişman değilim hatta yeniden doğdum bundan utanmıyorum da asla.. erkekleri gerçekten anlamıyorum.. şu yaşıma kadar gerçekten bir erkek tarafından ne sevildim, ne korundum.. zaten artık bunu beklemekten de vazgeçtim...
Yaklaşık 3 sene önce boşandım ben. Bu süre zarfında hayatımda ciddi manada 1 kişi oldu, o da boşanmıştı ama aldattı, nasıl olsun ki?
Güzel biri olduğumu söylerler. Kapalıyım abdestli namazlıyım. Boşandığımdan beri hiç bir erkekle elele dahi tutuşmadım.. ama etrafımdan çok fazla tanışmak isteyen oldu geneliyle boşandığım için korktum, görüşmedim. 1-2 tane kabul ettiğim oldu.. bu kabul ettiğim kişilerde ise şu oldu özellikle bekardı bunlar ve boşandığımı gizlemedim baştan.. 2 si de boşandığım için ciddi düşünmediklerini söylediler bana.
en sonuncusu dün oldu. adamı 2 yıldır tanıyorum ortak tanıdığımız çok fazla. annemle de geldi tanıştı bir tesadüf sonucu ben yoktum orada bir ortamda karşılaşmışlar tanışmışlar..neyse daha 3 gün önce annemin yanına gelmiş..bana da 5 aydır kahve içelim diye ısrar ediyordu kabul etmemiştim.. son bir aydır yoğun bir şekilde.. defalarca söyledim ben gezme tozma bilmem, istemem öyle gelemem heryere seninle kabul edemeyeceğim teklifini falan diye.. 5 ay ya dile kolay 5 ay.. neyse en son yine tesadüf diyor ama hiç inanmadım benzinciden benzin alırken orada karşılaştık.. gel kahve içelim dedi tamam dedim gittik araçlarla.. neyse orada gayet efendi hoştu. bende dedim iyi biri galiba.. dün bana mesajda evlenmeyi düşünüyor musun dedi bu nasıl soru tabi ki düşünüyorum dedim ve bana bizim seninle ciddi bir ilişkimiz olamaz evlilik yoluna giremeyiz benim ailem kabul etmez anla beni dedi... bende sen beni ne sanıyorsun dedim.. bu da birşey sanmıyorum senden çok hoşlandım hep ama, boşandığını öğrenince çok şaşırdım dedi ki boşandığımı öğreneli 1 yılı geçiyor... bende huzurumu bozma benim ben bu kadarım buyum kimseye gel beni tanı demedim peşime düşte demedim böyle küçük bakan erkekle işim olmaz... dedim niye kızıyorsun demiş yazdıklarını oku anlarsın aptal mıyım ben dedim... ondan sonra aramadı sormadı..
ama bu ikinci sefer oluyor bir diğeri de ilk görüşmede elimi tutmaya kalkmıştı bende kızınca işte sen bakire değilsin benim ailem kabul etmez bir evin bir oğluyum bıdı bıdı..
bu erkekler beni mi buluyor yaa.. niye ben hep ezik görülüuyorum dalga geçilecek insan gibi bakıyorlar.. ya ben çok hafif meşrep olsam gülsem eğlensem tamam derim ondan.. işimden eve evden işe arada bir kız ark. ile gezen bir kızım ben bunlar neden böyle bakıyor bana.. bizim mahallede 2 çocuklu benimle aynı zamanda boşanan bir kadın bekar bir erkekle evlendi.. o kadınla evlenen erkek değil mi? neden bana böyle davranılıyor ben anlamıyorum.. kaldıramıyorsan boşanmamı yaklaşma... çok inancım sarsıldı, güvenim bitti artık geleceğime parlak bakamıyorum.. 26 yaşımdayım isteyenler elbet oluyor ama, ya çocuklu ya yaşı geçkin.. bende dengim biri ile birlikte olmak istiyorum, evlenmek istiyorum bu suç mu? zaten artık karşıma çıkan hiç bir erkeğe cevap vermeyeceğim.. anladım ki benim için en güzeli görücü usulü.. ama aklım şunu almıyor boşanan bir çok kadın görüyorum onlar çok rahat evlenirken hiç boşanmış olmaları sorun değilken ben neden ayıp bir şey gibi bunun utancını yaşıyorum.
boşandığıma asla pişman değilim hatta yeniden doğdum bundan utanmıyorum da asla.. erkekleri gerçekten anlamıyorum.. şu yaşıma kadar gerçekten bir erkek tarafından ne sevildim, ne korundum.. zaten artık bunu beklemekten de vazgeçtim...
Son düzenleme:
