- 3 Şubat 2019
- 138
- 55
- 18
- 34
- Konu Sahibi yagmurumm18
-
- #1
Kızlar merhaba benim 5 aylık bir bebeğim var.Gündüz sadece yarım saat uyuyor.Ve ben o yarım saatte dinleneyim mi karnimi mi. doyurayim is mi yemek mi yapayim bilemiyorum?Sürekli kucak istiyor.Yanından su içmek için ayrılsam çığlık atarak ağlamaya başlıyor.Sürekli kucagimda evi gezdirmem gerekiyor.Karnımı anca aksam doyurabiliyorum.Eşim gelince o.bebekle ilgilenirken anca yemek hazirla masayı topla mutfağı topla bunları yapabiliyorum.Gece ise uyuması 11 buluyor ve ben o yorgunlukla onu sallarken yığılıp kalıyorum.Emziriyorum sağlıklı beslenmem bol su icmem gerekiyor ama.ben gun içinde 2 bardak suyu zor iciyorum.Ve sütum artık birkaç damla gelmeye başladı..Kesildi mi demek bilmiyorum Ama çok korkuyorum.
Hamileligimde çok zor geçmişti.Ara ara hastanede kalmıştım. onun dışında sürekli yatmam gerekti.Ev işlerim ta hamileligimden birikti resmen.Suan evimdeki tüm dolap içleri resmen savaş alanı gibi.Aradığım hiçbişeyi bulamıyorum.Acil bişey olsa evden cikmak zorunda kalsam üzerime atacak hirkam dolabın neresinde bilmiyorum.Dişlerimi fircalayamiyorum.Saçlarımı tarayamiyorum
Yavrumun kıyafetlerini ütüleyemiyorum.Pandemi yüzünden kimseden yardım da alamıyorum.Hadi riske girip temizlik için birini alsam gelecek kişiye dolap iclerini temizletemem çamaşırlarımi katlatamam sonuçta.
Sabahları bel ayak ağrısıyla uyanıyorum.Günlerim aşırı stresli geçiyor.Bu günler bir daha gelmeyecek biliyorum ama...Stresten yavruma da cok faydalı olamıyorum.Onunla kaliteli vakit geciremiyorum.Ona zeka kartları kitaplar vb şeyler almıştım ama elimi bile sürmedim. Hayalimdeki annelik bu değildi vicdan azabı çekiyorum.Günlerdir odamı supuremedim evimiz ana yolda olduğu için aşırı toz oluyor yavrum bu tozu çekiyor kahroliyorum.Neden yetistiremiyorum anneliği beceremiyor muyum?Halbuki ki gün içinde on dakika oturmuyorum ki.Ya sütüm kesildi mi bilmiyorum ama sagmaya çalıştım birkac damla geldi.Yavruma son günlerde mama veriyorum.çok üzülüyorum ben iyi bir anne değilim biliyorum.Beceremiyorum...
Halbuki bebeğim doğdugunda 15 gün yoğun bakimda kalmış onu camın arkasında izlerken hayatımın en zor günlerini yaşamıştim.Hayatin ne kadar boş olduğunu yavrumu alıp hastaneden çıkınca birdaha küçük şeyleri (ki buna ev işi vb şeyler de dahildi)kafama takmayacagima kendi kendime söz vermiştim.Ama beş ay sonra geldiğim durum bu...
Bebeğimi beş dk önce uyuttum.Hızlıca yemek yapmam gerekiyor ama artık öyle bir patlama noktasına geldim ki birileriyle dertlesmeye ihtiyacım var.Oturdum size yazıyorum.Ben nerde hata yapıyorum ?Ben kötü bir anne miyim?Neden yetersizim? Sizde durumlar nasıldı ?Neleri farklı yaparsam daha iyi olur?Lütfen kardeşlerim bana güzel bir söz bir yol yoldam söyleyin.Simdiden teşekkür ederim.
Hamileligimde çok zor geçmişti.Ara ara hastanede kalmıştım. onun dışında sürekli yatmam gerekti.Ev işlerim ta hamileligimden birikti resmen.Suan evimdeki tüm dolap içleri resmen savaş alanı gibi.Aradığım hiçbişeyi bulamıyorum.Acil bişey olsa evden cikmak zorunda kalsam üzerime atacak hirkam dolabın neresinde bilmiyorum.Dişlerimi fircalayamiyorum.Saçlarımı tarayamiyorum
Yavrumun kıyafetlerini ütüleyemiyorum.Pandemi yüzünden kimseden yardım da alamıyorum.Hadi riske girip temizlik için birini alsam gelecek kişiye dolap iclerini temizletemem çamaşırlarımi katlatamam sonuçta.
Sabahları bel ayak ağrısıyla uyanıyorum.Günlerim aşırı stresli geçiyor.Bu günler bir daha gelmeyecek biliyorum ama...Stresten yavruma da cok faydalı olamıyorum.Onunla kaliteli vakit geciremiyorum.Ona zeka kartları kitaplar vb şeyler almıştım ama elimi bile sürmedim. Hayalimdeki annelik bu değildi vicdan azabı çekiyorum.Günlerdir odamı supuremedim evimiz ana yolda olduğu için aşırı toz oluyor yavrum bu tozu çekiyor kahroliyorum.Neden yetistiremiyorum anneliği beceremiyor muyum?Halbuki ki gün içinde on dakika oturmuyorum ki.Ya sütüm kesildi mi bilmiyorum ama sagmaya çalıştım birkac damla geldi.Yavruma son günlerde mama veriyorum.çok üzülüyorum ben iyi bir anne değilim biliyorum.Beceremiyorum...
Halbuki bebeğim doğdugunda 15 gün yoğun bakimda kalmış onu camın arkasında izlerken hayatımın en zor günlerini yaşamıştim.Hayatin ne kadar boş olduğunu yavrumu alıp hastaneden çıkınca birdaha küçük şeyleri (ki buna ev işi vb şeyler de dahildi)kafama takmayacagima kendi kendime söz vermiştim.Ama beş ay sonra geldiğim durum bu...
Bebeğimi beş dk önce uyuttum.Hızlıca yemek yapmam gerekiyor ama artık öyle bir patlama noktasına geldim ki birileriyle dertlesmeye ihtiyacım var.Oturdum size yazıyorum.Ben nerde hata yapıyorum ?Ben kötü bir anne miyim?Neden yetersizim? Sizde durumlar nasıldı ?Neleri farklı yaparsam daha iyi olur?Lütfen kardeşlerim bana güzel bir söz bir yol yoldam söyleyin.Simdiden teşekkür ederim.