Merhaba hanımlar. Bugün nedense daha melamilik olup konu açmak istedim. Öncelikle etrafımda hiç iyi arkadaşım yokmuş gibi hissediyorum. Genelde sınır koymaya çalışıyorum insanlarla arama. Ama nedense hayatımdaki herkes sınırı çok kolay geçebiliyor. Öncelikle çok dertli olduğum konudan başlamak istiyorum. Kilo konusu. Çoğu kişi bu durumdan muzdariptir. Bende kilolu biriyim insulin direncim olduğunu öğrendim. Kilo vermem lazımmış. Biliyorum kilo vermeliyim. Ama veremiyorum. Kilo vermek cidden çok zor. Bir yerde konusu geçiyor diyelim. Herkesin zayıf olduğu bir ortam düşünün. Tek konuşulan konunun kilonuz olduğunu duymak çok rahatsız edici. Böyle bir ortamda bulundum çok kısa bir süre için ve çok değişik hissettim. Biliyorum evet kiloluyum bende kilolu olmak istemezdim. Ama diyet tavsiyesi vermelerini de istemedim. Bir anda herkes hücum edercesine diyet tavsiyesi verdiler. En kötüsü de birşey diyememiş olmam. Sadece nazik davranmaya çalıştım. Tam o ortamdan sonra kilo konusu içime çok oturdu sanki. Diyet yapıp kilo vericem artık farz oldu bana. Bu yüzden yakın arkadaşlarıma içimi döktüm . Benim gibi hafif kilolu bir arkadaşım vardı. Beni anladığını sandım. O kilo verince çok guzellesmissin çok iyi kilo vermişsin fln demiştim. Motive olsun diye. Aynı şekilde bende kilo vermeye çalışıyordum. Ama bir hastalık yaşadım hop tekrar başa döndüm. Neyse arkadaşımla konuşurken bugün bana yukarıdan konuşuyormuş gibi hissettim. Normalde hissetmediğim şeyi bir anda hissettim. Dedim yüzmeye bir yere gitsem bir yüzme kursu olur güzel olmaz mı fln. Bana sadece yüzmeyle olmaz dedi. Peki yüzmeyle olmaz diyette lazım evet ama sonra benim sadece 7 kilom kaldı. Sen spor yap gibi söylemleri olunca kısa kestim muhabbeti çıktım. Hem kilo konusu olsun hem arkadaşlık konusunda olsun hep hatalarım var. Neden bilmiyorum ama arkadaş secimim de kötü. Cidden ya içinde kıskançlık olan kişilerle arkadaşım ya da sürekli dertli olanlarla. Hep ben mutlu birşeyler anlatıyorum. Diğerleri hep dertleriyle ilgili şeyler. Ve en kötüsü ne biliyor musunuz psikolog gibi kullaniliyorum. Derdi olana tavsiye verip telkin etmeyi işe dökeydim en azından para kazanırdım. Hiç böyle mutlu olup bana mutlu olduğu şeyi anlatacak arkadaşım yok. Hep ben birşeyler anlatıyorum. Bütün herkes derdini benle atıyor. Bu yüzden asosyal olmayı denedim. Harbiden çok denedim. Sosyal ortamlarda kimseyle konuşmadım. Ama bir şekilde çekiyorum. Bir ortamda istemesemde konuşmasam da çekiliyorum. Ornek veriyim bir arkadaş ortamındayız herkes konuşuyor birşeyler ben telefonla oynuyorum. Pat biri merhaba ne yapıyorsun hop sohbetin orta yerine beni atıyor. Benim derdim kısaca hem kilo vermek istiyorum hemde kimsenin beni küçümseyemeceği biri olmak istiyorum öyle biri olabilir miyim sizce?