- 2 Kasım 2012
- 576
- 243
Arkadaşlar bu forumda "sadece okuyarak" sorunuma çözüm aradım durdum. Kendi hayatımdaki benzer konularla bağ kurarak yarar sağlayacağımı düşündüm ki ruh sağlığım açısından sağladım da. Benim sorunum abim. Kendimi bildim bileli hep onun sorunlarının gölgesinde yaşadım. Hep dert çıkaran, problem üreten, evdeki nimetlerden yararlanmayı kendine hak gören biri oldu. ERKEK YA! Her şey kendine ait sanıyor. Buraya kadar bile umurumda değil. Ne yaparsa yapsın, adam olsun da para pul umrumda değil. Asıl derdim alkolik olması. Küçüklüğümden beri çok nadir içmediği günlerine şahit olmuşumdur. O da bir gün önce çok içtiyse içmez yatar uyur. Ben evde onun sorunlarıyla uğraşmaktan bıktım. Kendini hiç geliştiremedi. Para var, ev var, araba var ama akıl fikir yok. Annemler de kahroluyor ama yapacak bir şey yok. Keşin teki oldu. Bugüne kadar tek doğru şey yaptığını göremedim. Nerede olmayacak şey varsa onu yapar. Neyse benim asıl istediğim içmesin!!! Umudum yok ama alkolü bıraksa bari evdeki huzurum olsa. Ben üniversite bitiren, iyi huylu, herkesle anlaşan, hedefleri olan bir insandım. Bu alkol sorunu, evdeki huzursuzluk beni benden aldı. Canım hiçbir şey yapmak istemiyor. Evde içince evdeki hareketlerimi kısıtlıyor rahat edemiyorum. Dışarda içince eve gelmesini bekliyorum merak ettiği için uyuyamıyorum. Her durumda hayatım sekteye uğruyor. Acıyorum, kızıyorum, üzülüyorum, seviyorum, sevmiyorum vs vs onun yüzünden antidepresan kullandım. Aslında özünde iyi kalpli, merhametli ama içince çenesine vuruyor ve sıkıyor. Neyse çok uzattım, yakınına içkiyi bıraktıran var mı? Annem her namazda dua ediyor ama yok yok yok