Çocuğu olan kadınlar da evliliğin de mutsuz olabiliyor.Eskiden erkek eve yemek getirir kadının çocugun geçimini sağlar, kadın da eve çocuga bakar vs bu düzen giderdi.şimdi ünlüler niye boşanıyor anlıyorum.kendi parası olan ve çocugu olmayan bi kadının evlilikte mutlu olması zormuş
Ne için evlenilir peki ?şimdi aileme bunu anlatsam bunun için boşanılır mı diyecekler haklılar da…
Rahata alışmış bir kadını, yaşadığı hayatın standartlarının üzerine çıkartamıyorsa eş kişisiEskiden erkek eve yemek getirir kadının çocugun geçimini sağlar, kadın da eve çocuga bakar vs bu düzen giderdi.şimdi ünlüler niye boşanıyor anlıyorum.kendi parası olan ve çocugu olmayan bi kadının evlilikte mutlu olması zormuş
Böyle dersen karşı tarafı suçlamış olursun.Mesela arkadaşlar eşime beni hiçbir yere götürmuyorsun güzel bi söz söylemiyorsun bi hediye almıyorsun mu diyeyim? Böyle konuşmak da hiç tarzın değil bunları kendisinin bilmesi gerekmez mi?
Bana da evlilik çok anlamsız bir kurum gibi geliyor artık tam da aşağıdaki arkadaşMerhaba.yaşım 38 .3 yıllık evliyim.çocuk denedik olmadı.eşimle severek evlendik .ikimizde çalışıyoruz maddi veya ailevi bi sıkıntımız yok fakat ben evliliğimde mutlu değilim.ilk yılımızda çok kavga ediyorduk eşim durduk yere kavga çıkarıyordu hiçbir şeyden memnun olmuyordu sonra birbirimize alıştık fakat bu kez de bende mutsuzluk atakları başladı sürekli boşanmayı düşünür oldum.evlilik, bi erkeğin kahrını çekmek, ev işleri vs anlamsız geliyor.takdir edilmediğimi hayatımı boşa harcadıgımı düşünüyorum.gezmek alışveriş yapmsk tatile gitmek seyahat etmrk varken diyorum keşke evlenmeseydim.eşim de beni değersiz hissettiriyor sıfır ilgi asgari sevgi donuk bi yaşantı …şimdi aileme bunu anlatsam bunun için boşanılır mı diyecekler haklılar da…ama hayatımı sevmediğim bi şehirde bana özen göstermeyen bi insan için neden harcayayım?
Zaten evlilik erkekler için dizayn edilmiş bir sistem.
Kendi kendine daha mutlu olduğunu farketmek hem korkutucu hem de özgürleştirici oluyorBu yüzden boşandım. Evlenince eskisi gibi olamayız, ne yapayım sarılayım, öpeyim, seni seviyorum mu diyeyim diyen bir adet eski eşim vardı. Sanki derdim sadece buydu. Selam bile vermeyen biriyle evliydim. Yaşam enerjim tükendi sonunda, işi gücü bile bıraktım mutsuzluktan. Böyle olunca İnsan içine kapanıyor ve mutluluğu başka şeylerde arıyor. Deli gibi kitap okudum, farklı yemekler denedim, oyun oynadım, kedi sahiplendim hatta sevmek için. Sonunda ben mutlu olmadığım bir evliliği ne yapayım dedim ve boşandık.
Sevgileri kalmıyor, hatta değer vermiyor bazıları. Mutsuzsan boşan, kimin ne diyeceğini umursama. Keşke daha önce boşansaydım diyorum şimdi.
Ruh eşimi çok bekledim o kadar emindim ki beni gercekten seven ve birlikte yaşlanacağımız bi insanla karşılaşacağıma…fakat olmadı…eşimi de seviyorum ama evlilik anlamsız geliyor toplum baskısı ailemi üzmek derdi vs olmasa şimdi boşanırım galibaRuh eşiniz değil, yanlış bir seçim yaptınız bence. Bu yüzden boşanılır evet çünkü hayat sandığımız kadar uzun değil. Ömrünüzün kalan yıllarını ite kaka yürüyen bir evlilik ile geçirmek istemezsiniz sanırım.
Ben çok isteyerek evlendim ve bunun için hayatımı yaşadıgım şehri işimi vs değiştirdim.şimdi sanırım bu fedakarlıklarımı sorguluyorum değer miydi diye düşünüp duruyorum.eşim bunları hiç takdir etmedi çünkü.hevesli gibi gidip koşa koşa evlendim.insan bi güzelliği fark etmiyorsa onu hak etmiyor demektir.siz hemcinslerim size tavsiyem evlilik konusunda hiç acele etmryin kalbiniz mantığınız tam tatmin olmuyorsa da evlenmeyinRuh eşi var mıdır ? Eş tamamlayıcı mıdır ? Bunlar sanırım herkes için aynı şeyi ifade etmiyor diye düşünüyorum. Evlilik çok garip bir müessese. İki insanın anlaşması aslında zor olmayan bir hal iken, zorlaştırmak kolay çabalamak ise taraflar için çok ağır gelebiliyor zaman içinde… hayat yoğunluğunda bazı değerleri gözden kaçırıyoruz. Kendi tecrübemden şunu söyleyebilirim - ayrılık sonrası nefes alamadığımı hissettiğim dönemler oldu - anlam arayislarim, suçluluk hissi, değersizlik, emeklerin boşa harcanması hissi, başarısızlık veya beceriksizlik hissi… ancak insanoğlu esnek bir varlık. Her duruma, şekle ve duyguya bürünebiliyor. Gün sonunda kendinizle kalıyorsunuz ve kendinizle mutlu / huzurlu olmak en değerli his oluyor.
Kimse için boşan / boşanma yorumu yapmak istemem - yaşadıklarınızı en iyi siz bilirsiniz. Ancak kendinizi değerli, ise yarar hissettiğiniz bir ortamda olmaya çabalamak önemli olan - anlamlı , içi dolu bir yaşama sahip olmak.. Bazı insanlar bunu evliyken eşleriyle elde edebiliyor - bazıları ise tek başınayken.. biraz zaman tanıyın kendinize, biraz kendinize dönün ve sizin için anlamlı olan şeyler üzerine düşünün derim. Zamanla kafanız daha da netleşir umuyorum
Ben de evlendim evleneli pişman olanlardanım ama bence yanlış evlilik olduğu için . Karşıdaki iyi biri olsa evlilik daha güzel gelir en azından mutlu evliliği olanlardan duyduğum buMerhaba.yaşım 38 .3 yıllık evliyim.çocuk denedik olmadı.eşimle severek evlendik .ikimizde çalışıyoruz maddi veya ailevi bi sıkıntımız yok fakat ben evliliğimde mutlu değilim.ilk yılımızda çok kavga ediyorduk eşim durduk yere kavga çıkarıyordu hiçbir şeyden memnun olmuyordu sonra birbirimize alıştık fakat bu kez de bende mutsuzluk atakları başladı sürekli boşanmayı düşünür oldum.evlilik, bi erkeğin kahrını çekmek, ev işleri vs anlamsız geliyor.takdir edilmediğimi hayatımı boşa harcadıgımı düşünüyorum.gezmek alışveriş yapmsk tatile gitmek seyahat etmrk varken diyorum keşke evlenmeseydim.eşim de beni değersiz hissettiriyor sıfır ilgi asgari sevgi donuk bi yaşantı …şimdi aileme bunu anlatsam bunun için boşanılır mı diyecekler haklılar da…ama hayatımı sevmediğim bi şehirde bana özen göstermeyen bi insan için neden harcayayım?
Ne yaparsan yap ama çocuk yapma diyorum.Ruh eşimi çok bekledim o kadar emindim ki beni gercekten seven ve birlikte yaşlanacağımız bi insanla karşılaşacağıma…fakat olmadı…eşimi de seviyorum ama evlilik anlamsız geliyor toplum baskısı ailemi üzmek derdi vs olmasa şimdi boşanırım galiba
Merhaba ben de bekarlığımda çok güzel gezip tozan arabası altında parası cebinde olan bir insandım. Çok asık olarak evlendim ve bizimde evliliğimizin ilk yılı cok zordu. Esim sizinki gibi mükemmeliyetçi biri. O yüzden hikayelerimiz cok benzer geldi. Bizimde gebelik kayıpları oldu ve yıprandık bu sürecte. Bana da bazen ev işi yaparken ağlama krizleri geldi bazen bu ne ya diyip bunaldım evlilik kurumunu sorgulamaya basladım. Sonra dedim ki sen bir seçim yaptın ve bu işi birlikte yürüteceksiniz. He bizim avantajlı olduğımız bir konu birlikte gezip tozmayınsevmemizdi yani o konuda karakterimiz benzer olduğı için bir problem yasamadım ama ev içi sorumluluklar beni yoruyprdu. Gerçekten cocuk eğitir gibi iş bölümüne alıstırdım tüm yükü sırtıma almaktan vazgectim. Bazen tatlı dille bazen kavgayla yaptım bunu. Evet daha iyi seviyey gelebiliriz ama en azından artık çaba gördüğüm için biraz ferahladım. Sizde vazgecmeden önce mutsuz olduğunuz konuları değiştirmek için elinizden geleni yapım. He yine olmuyorsa takdir sizinMerhaba.yaşım 38 .3 yıllık evliyim.çocuk denedik olmadı.eşimle severek evlendik .ikimizde çalışıyoruz maddi veya ailevi bi sıkıntımız yok fakat ben evliliğimde mutlu değilim.ilk yılımızda çok kavga ediyorduk eşim durduk yere kavga çıkarıyordu hiçbir şeyden memnun olmuyordu sonra birbirimize alıştık fakat bu kez de bende mutsuzluk atakları başladı sürekli boşanmayı düşünür oldum.evlilik, bi erkeğin kahrını çekmek, ev işleri vs anlamsız geliyor.takdir edilmediğimi hayatımı boşa harcadıgımı düşünüyorum.gezmek alışveriş yapmsk tatile gitmek seyahat etmrk varken diyorum keşke evlenmeseydim.eşim de beni değersiz hissettiriyor sıfır ilgi asgari sevgi donuk bi yaşantı …şimdi aileme bunu anlatsam bunun için boşanılır mı diyecekler haklılar da…ama hayatımı sevmediğim bi şehirde bana özen göstermeyen bi insan için neden harcayayım?
Bunlar eşle gayet güzel yapılan şeyler. Belli ki eşinizle kafa yapılarınız, hayattan beklentileriniz uymuyor.gezmek alışveriş yapmsk tatile gitmek seyahat etmrk varken diyorum keşke evlenmeseydim.