bizimki de benzer. öncelikle her ağladığında önce altını kontrol et temiz mi. bizimki genelde akşamüzeri gezdirirken 2. kez yapabiliyor. sonra su verip susadı mı kontrol et. hepsi tamam ise biraz kucağınıza alıp gezdirin yorulsun alışsın. sonra pusete koyun bağlayın ve bağırsa da az biraz dolaştırın. birkaç dakikada susmuyorsa tekrar altına bakın. benimki bazen oturuyor. uykusu varsa uyuyor ama artık öyle yarım saat bile zor oturuyor. 30 dakika uyursa 10 dakika da dolaşınca başlıyor söylenmeye. biz de biraz kucak biraz puset ile idare ediyoruz. arada bir cafe de falan kucağınıza alın dinlenin. tek sıkıntısı oturmaksa almayın bir süre yavaş yavaş oturmaya da alışacaktır ama sanırım bizimkiler hiçbir zaman çok oturan bebekler olmayacaklar. işin kötü yanı benim oğlum alışveriş merkezlerinden nefret ediyor. dükkanlardan da. giremiyoruz. bir de tabii tek başına doşaltırmak çok zor oluyorselamlar...
benim oğlum 7,5 aylık.
kış bebeği olduğundan ilk aylarında çok sakındık (ne büyük bir hata yaptığımızı şu an anlıyorum)
doğru düzgün dışarı çıkartmadık.
şimdi yaz dönemi...
bahardan beri uğraşıyoruz. dışarıda anne babalarıyla birlikte pusetlerinde uslu uslu oturan bebeklere/çocuklara baktıkça içim gidiyor. bizimkini bırakın gezdirmeyi pusetinde oturtmak bile mümkün değil. avaz avaz ağlamaya başlıyor.
internette çok araştırdım. kimisi pusete oyuncak asıyormuş, kimisi eline oyuncak, kimisi yiyecek bişeyler veriyormuş. bizimkininse pusetteyken gözü birşey görmüyor. sadece avaz avaz ağlıyor. bazıları da bırakın ağlasın, sakın kucağınıza almayın. ağlamayı size koz olarak kullanır diyor. bense dayanamıyorum ki bu da büyük bir hata anladığım kadarıyla.
dün akşamüstü yine bir deneme yaptık eşimle. bu sefer eşim "ağlarsa ağlasın sakın kucağına almayacaksın, dayanamıyorsan birkaç adım geriden yürü, böyle böyle alışacak" dedi. dediğini yaptım yapmasına da sonuç aynı!
bir de yolda o herşeyi bilmiş teyzeler yok mu.. yavrum ağlatmayın çocuğu, niye ağlıyor, kucağınıza alsanıza diye bilmişlik taslayan teyzeler/amcalar... sanki keyfimizden ağlatıyoruz.. off bu durum çekilmez bir hal aldı.
pusetle gezmiyor diye dışarı çıkamıyoruz. çıkıyorsak da illa anneme ya da kayınvalideme bırakmak zorundayız. o birşey değil de biz çocuğumuzla çıkmak istiyoruz.
kanguru almıştık bir de. benim belim zaten rahatsız olduğundan ben taşıyamıyorum, eşim taşıyor kanguruyla. ama maaşallah artık ağırlaştı. kanguru da çok kolay olmuyor. ne olur bir akıl verin. bunu yaşayan kimse var mı??
2 haftadır yazlıkta. evdeyken de hergün akşamüzeri 1730 dan sonra çıkıyorduk
bizimki de benzer. öncelikle her ağladığında önce altını kontrol et temiz mi. bizimki genelde akşamüzeri gezdirirken 2. kez yapabiliyor. sonra su verip susadı mı kontrol et. hepsi tamam ise biraz kucağınıza alıp gezdirin yorulsun alışsın. sonra pusete koyun bağlayın ve bağırsa da az biraz dolaştırın. birkaç dakikada susmuyorsa tekrar altına bakın. benimki bazen oturuyor. uykusu varsa uyuyor ama artık öyle yarım saat bile zor oturuyor. 30 dakika uyursa 10 dakika da dolaşınca başlıyor söylenmeye. biz de biraz kucak biraz puset ile idare ediyoruz. arada bir cafe de falan kucağınıza alın dinlenin. tek sıkıntısı oturmaksa almayın bir süre yavaş yavaş oturmaya da alışacaktır ama sanırım bizimkiler hiçbir zaman çok oturan bebekler olmayacaklar. işin kötü yanı benim oğlum alışveriş merkezlerinden nefret ediyor. dükkanlardan da. giremiyoruz. bir de tabii tek başına doşaltırmak çok zor oluyor
Her gun gunes almalarini sagliyimusunuz hava okadar sicakki Ben cikaramiyorum bu sicakta sizler nasil yapiyosunuz
slmlar. bebek arabası size mi dönük oluyor yoksa dışarı dönük mü? benim kızımda ilk zamanlar istemiyordu gezmeyi arabasında. ters çevirdim. yüzü dışarı dönük olunca beni görmeyince sorun olmuyor baktım. artık bu şekilde kullanıyoruz. acaba? bu ihtimal olabilir mi die sölemek istedim.selamlar...
benim oğlum 7,5 aylık.
kış bebeği olduğundan ilk aylarında çok sakındık (ne büyük bir hata yaptığımızı şu an anlıyorum)
doğru düzgün dışarı çıkartmadık.
şimdi yaz dönemi...
bahardan beri uğraşıyoruz. dışarıda anne babalarıyla birlikte pusetlerinde uslu uslu oturan bebeklere/çocuklara baktıkça içim gidiyor. bizimkini bırakın gezdirmeyi pusetinde oturtmak bile mümkün değil. avaz avaz ağlamaya başlıyor.
internette çok araştırdım. kimisi pusete oyuncak asıyormuş, kimisi eline oyuncak, kimisi yiyecek bişeyler veriyormuş. bizimkininse pusetteyken gözü birşey görmüyor. sadece avaz avaz ağlıyor. bazıları da bırakın ağlasın, sakın kucağınıza almayın. ağlamayı size koz olarak kullanır diyor. bense dayanamıyorum ki bu da büyük bir hata anladığım kadarıyla.
dün akşamüstü yine bir deneme yaptık eşimle. bu sefer eşim "ağlarsa ağlasın sakın kucağına almayacaksın, dayanamıyorsan birkaç adım geriden yürü, böyle böyle alışacak" dedi. dediğini yaptım yapmasına da sonuç aynı!
bir de yolda o herşeyi bilmiş teyzeler yok mu.. yavrum ağlatmayın çocuğu, niye ağlıyor, kucağınıza alsanıza diye bilmişlik taslayan teyzeler/amcalar... sanki keyfimizden ağlatıyoruz.. off bu durum çekilmez bir hal aldı.
pusetle gezmiyor diye dışarı çıkamıyoruz. çıkıyorsak da illa anneme ya da kayınvalideme bırakmak zorundayız. o birşey değil de biz çocuğumuzla çıkmak istiyoruz.
kanguru almıştık bir de. benim belim zaten rahatsız olduğundan ben taşıyamıyorum, eşim taşıyor kanguruyla. ama maaşallah artık ağırlaştı. kanguru da çok kolay olmuyor. ne olur bir akıl verin. bunu yaşayan kimse var mı??
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?