Bebek sahibi olmak ve Kararsızlıklar. Fikrinizi almak isterim.

SarahKerrigan

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
13 Mayıs 2013
418
10
68
Hanımlar aslında benim yaşım 35 ki riskli döneme bile girmiş bulunmaktayım. 7 Senelik evliyiz. Çok ahım şahım bir evliliğim yok herkes gibi sorunlarım olmuştur. Eşim çok yoğun çalışır, günlük hayatında dağınık ve tembeldir, birtek yaptığı iş konusunda parçalar kendini.
Annem hayatta değil. Kayınvalidem çok uzakta oturuyor. İkimizde çalışıp eve maaş getiriyoruz. Benim param çok yetmez genelde harcamalara, beyefendi de biraz cimridir sürekli biriktirir fakat nasibimi pek almam o birikimden. Birtek işte yurt içi yurt dışı tatillerimizi o karşılar, bir kaç fatura öder odur harcaması.

Bense az kazancımla hem mutfağın yükünü ve kredi kartı ödemelerimi yaparım geriye de pek birşey kalmaz.

Eşim çocuk olayından korkar. Kardeşi yeni doğum yaptı, yeğenine bayılıyor ama hepsi yüzeysel. Hiç bu konuda bana cesaret vermez.

(oooff size anlatırken bile kendime bunalıp dedim ki... neyine lazım çocuk)

Fakat insan bazen özeniyor, yalnız mı ölüp gideceğiz şu hayatta. Bir bebek olsa nasıl olur diye...

Ama

1-eşimin gerek maddi ve manevi tutumu
2- benim çabuk sıkılan bunalan yapım
3- kayınvalidenin evimizden uzak oluşu
4- bakıcı için (maaşımı düşünürsek) para arttıramayacağım
5- eşimin canı istediğinde rahatça gezme tozma istemesi
6- büyütürken maddi manevi tek başına çabalayacağım

bunu gibi maddeler olunca önümde engel.

acaba diyorum ben bu çocuk işini ölene kadar unutayım mı?
bu adam çocuk olunca değişir mi?
ilişkimiz çocukla hareketlenir mi?
çocuğun bakımı için çare bulabilir miyim?


kendi kendime deliriyorum böyle işte... Sanki benim için imkansızmış gibi :))
size de öyle geldi mi?

insanın çocuğu olmalı mı muhakkak? olmazsa çok pişman olur muyum? diye de düşünüyorum...

evlendiğim günden beri çare bulamadım. Fakat görümcem daha 20 yaşında ve eşi hamileliği esnasında bırakmış, o bile tek başıma büyütürüm dedi ve yaptı... (gerçi allah ömür versin anne babayla kalıyor da yardım ediyor anne)
 


bende çok korkardım senin gibi evlendim hemen hamile kaldım.ve 1 aylık bebeğim var şuan..iyiki olmuş olmasa olamz evlatsız hayat .bırakın dünyanın sorunları para iş filan bunlar bahane çocuk şahane..tabi kolay deil zor çocuk bakmak ama bizde öyle dünyaya geldk .iş konusunda çalışıyorsun galba 3-6 ay izin hakkın var doğumdan sonrakullanırısn ozamana karki bütün maaşını yada bi kısmını bebeğe kaldırırsın..bakıcı veya neyse sonra ona vereblrsn..sen doğur bak gerisi kolay yaa.büyüyor herşeklde yan,i ..çok irdelememeemk gerek..ayrıca nekadar çok korunursan o kadrgeç ve olmama ihitmali çok oluyr..hadi anne olucam diye temelini at duyalım inş:)
 

İçime biraz olsun su serptin. Okadar imkansızmış gibi geliyorki annelik bana şuan. (tabi Allah nasip edecek mi etmeyecek mi bilemem)

Hep önümdeki dağlara bakıyorum, şu şöyle bu böyle imkansız diye...
Evlilikte seneler ilerledikçe o dağlar hep büyüdü de büyüdü... eşim de hiç bakarız ederiz merak etme diye destek değil ve istemiyorum diyor.
kardeşi en ufak bir sorun yaşasa şuan bebekle, "bak sen de böyle olacaksın!! yapamazsın" diyor...
 
bence hic bir seyi dusunme ALLAHIM oyle buyuk ki her seyi oyle yoluna koyar ki sen bile shasirirsin.. bebek sahibi olmak gibisi varmi ya? o senin her seyin olucak ondan bikamazsin bu mumkun deil...eger cocuk sahibi olmazan cok pisman olursun hem de cok ..mutlu olmanin anahtari bebek
 
eşinde bu dediklrndn pişman olucak kendi evladı olunca yelkenler iner yani..benm eşimde ben işe gidcm doğunca bana verme bakamam bilmm filn derdi.şimdi altını bile deişyrhemde zevkle değişirken gazla kakasını bile yüzüne sıçatyr babasının..mama veriyr oda geç saatlrde gelip erken uyanıyr.evlat ayrı bi duygu ben de hiç yapamam ya çocuk bakamam diyıordm aa sanki yıllardır anneyim gibi annemden bile iyi bilinçliyim o kdr yani..annem bile diyor yo ksen bendn dahada iyi bakıyrsn bilyrsun diyr..: çok ara vermişsnz alıştınız tabi çocuksuzluğa korkuyrsnz..
 

Umudumdan vaz geçmeyeyim ozaman. Beni hep yıldırdı eşim


Eşimin böyle şeyler yapması rüya gibi :) bilmiyorum bu adam değişir mi hiç şimdi okadar sorumsuz ki.. ben hep korktum çocuk için yapamam diye, eşim de hep korkumu körükledi başedemeyiz diyordu, bakamazsın diyordu. Şimdi kardeşinin çocuğu oldu. Çocuğa deli oluyor ama bana gelince yeğenin en ufak mızırtısını bahane edip zor bişey başedemezsin diye yine korkutuyor.

kısmet
 

evlimutlu çoculu olmak kadar güzel birşey yok hayatın düzeni bu
 
Çocuk evliliğin sınanma zamanı bence. Güçlü temeller varsa çocuk bağlarınızı perçinler, temeller biraz sıkıntılıysa sorunlarda boğulup kalabilirsiniz. İlk aylar cidden yıpratıcı oluyor eşler açısından. Yeni bebek,yorgunluk,uykusuzluk da insanı geriyor. Bu donemi iyi tolore etmek lazım. Bir sıkıntı çıksa da başa çıkabilirim diyorsanız, evlat sevgisini kendiniz için yaşamak istediğinizden eminseniz hiç durmayın.boyle mutluluk yok dünyada... Kendiniz karar verin gerçekten istiyor musunuz
 
SarahKerrigan,
Kalemi ve zihni çok güçlü bir kadınsınız, yorumlarınıza denk geliyorum, güçlü bir duruşunuz var.
Ancak çocuk konusunda eşinizin sözlerinde ufak detaylar var, dikkatinizi çekti mi? "Baş edemezsin, bakamazsın." deyip duruyor. Sorumlulukların hepsi sizin üzerinizde. Çocuk konusunda sizin bakamayacağını söylemesi, mutfak vb alışveriş giderlerinin maaşınızdan karşılanması ilişkinizin kişiliğini ortaya koyuyor. Karşı taraf daima alıcı konumda, hal böyleyken bir de bebeğin sorumluluğunu yalnız başınıza üstlenebilecek misiniz? Erkekler, baba olduklarında büyür deseler de sanmıyorum. Belki sorumluluklar konusunda durumu eşitleseniz, eşinize artık yetişemediğinizi söyleseniz şartlarınız daha iyi olabilir. Nasılsa sırtınıza ne yüklese kaldırma kapasitesine sahipsiniz, o da taşın altına elini koymaya yeltenmiyor. Nasılsa yapan var, nasılsa bir şekilde her şeyi siz yürütüyorsunuz.

Annelik güzel duygudur muhakkak, ama çocuk olduğunda da yine geri planda olacaksınız. Size sıra hiçbir zaman gelmeyecek. Biraz kendiniz için yaşayın olur mu? Umarım her şey gönlünüzden geçtiği gibi olsun.
 
yazdıklarınız bana çok enteresan geldi yaşınızın 35 olduğunu ve 7 senelik evli olduğunuzu yazmamış olsaydınız buna hiç ihtimal vermezdim. Anladıgım kadarıyla herkes kendı maaşını harcıyor paralar ortak degıl bence eşiniz maaşını size vermeli yurtdışı tatıllerı dıyorsunuz fakat çocuk olunca maddı sıkıntı çekmekten korkuyorsunuz bırde yalnızım demışsınız kayınvalıdeler yada anneler çocuklarımıza bakmak zorunda degılkı zaten kendınızı neden buna odakladınızkı sıze bunları yazıyorum çünkü 1 sene öncesine kadar benzer korkularım vardı maddı anlamda durumumuz ıyı degıldı eşim ve benim ailem çok uzakta yeni evli sayılırdık birde kredi çekip ev alma hayalı kuruyordum bebek hiç istemiyordum 35e kadar zaman var diyordum korunmama rağmen hamile kaldım ve hiçte pişman degılım sizede tavsıye ederım elınızı cabuk tutmazsanız tren kaçar sonra çok pişman olursunuz
 

Çok teşekkür ediyorum yorumunuz için.
Söylediklerinizde haklısınız bizim ev yaşantımız biraz böyle. Sorumluluklar benim üzerimde, eşim ise kendisi çocuk gibi hep alıcıdır. Bebek olunca da yüzde yüz herşey bana bakacak bunun hep farkındaydım o yüzden 7 senedir hep kendimle kavga edip durdum.
Bebek olsun mu olmasın mı diye. Hep umutsuzluğa kapılıyorum sanırım benim hayatımda böyle bir bölüme yer olmayacak diye. Allah büyük. Hayırlısı tabi herşeyin. Benim doğru düzgün bi evlilik hayatım yok aslında, eşim evliliğin sorumluluğunu bile kaldıracak gibi durmadı hiçbir zaman. Bazı konularda diretmemek gerek sanırım.
 

Teşekkür ediyorum haklısınız. Ben biraz daha düşünmeliyim bu konuyu çok büyük bir sorumluluk. İstediğimden de emin olamadım hiç. Çevremde hep bir tepki vardı, hadi çocuk yok mu, nezaman...gibi rahat bırakmadılar. Biryandan onlarla da mücadele ettim. Fakat kendi kendime aşmam gereken durumlar var farkındayım. Eşim olaya dahil olur mu olmaz mı onda aslında çok umudum yok. Sanırım kararı verirsem ben vereceğim.
 

Evet trenin kaçma ihtimali yüksek :)
Enteresan bir yazı olabilir ama evlilik hayatım da aslında biraz enteresan. Biz alışılmış çiftler gibi olamadık sanırım. Eşimin maddi manevi tüm yaşantısı ve psikolojisi aile yaşantısı yüzünden bozuk. Kendini düzeltemiyor düzeltmeye de gerek olduğunu sanmıyor sanırım.
Ben çok şükür ki kendi ailemde böyle sorunlar yaşamadım. Güzel dertsiz bir çocukluğum oldu. Onu da anlamaya çalışıyorum.
Çocuk için önce onun büyümesi gerek biliyorum. Fakat o büyüdüğünde biyolojik yapım el vermezse yapacak da birşey yok.

Parasal konularda aslında Allah çocuğun rızkını veriyor. Fakat bizim aşmamız gereken bazı konuşarımız var. O yüzden biryandan çocuğu olan arkadaşlarıma imrenirken, diğer yandan da ben onlar gibi olamayabilirim diyorum.
 
ben size aman yapında çocuksuz ev/lilik olmazda falan demiyecem.ikişey anlatacağım size.bugün işe gelirken oğlumu ve kızımı eltime bıraktım.oğlum anneciğimm anneciğim diye öyle ağladı ki o an içim nasıl oldu anlatamam.hiçbir varlığa karşı böyle bir his olamaz insanın içinde.ne anne ne baba ne kardeş ne de eş hiçbiri.bide eve gidince zili çalıyorum dimi.bu evdeyse sesi hemen gelir zaten.anneeemmm geldi yaşasıııınnn.kapıyı açınca babaannesi onun kucağıma atlayışı ve o yüzündeki gülücükle resimlenen mutluluğu bana bütün herşeyi unutturuyor.evin işini yorgunluğumu,herşeyi.o an ona ve sana aranızdaki bağa odaklanıyorsun.tabi şuda varr.o muhabbet bittikten sonra ev işini yapacaksın sürekli bişeyler ister anne gel benle oyna der.mızmızlanır ne istediğini bazen oda bilmez sinir eder seni.ama yinede kucağıma alıp paşammm diye bağıra bağıra seviyorsun.:))))
 
Daha dün bu konuyu eşimle konuştum,bende 34'yaklaştım ama yeni evliyim,dediğiniz gibi biyolojik sınır geçicek diye stres oldum..
Herkes aynı sorunları yaşıyor bir şekilde demek ki,ben de keşke önce ev alsak,kredi bitse öyle çocuk gelse isterim ama bir yandan geç evlendik,daha beklersek 40 yaşımda anne olma riskine girmem lazım.

Sizin durumunuza kolayca cevap verilebilir herkes; doğur gitsin,ay yok tek başına zor vs..ama hayat sizin,yaşayan sizsiniz,empatiyi yaparız ama sizin hisleriniz kuvvetlidir.Kadınlar bilir,sadece bazen söylemeye korkarız..Benim düşündüğüm de şu; Başka forumda sigara-gebelik konusunda da aynı şeyi yazdım,burda da olur,kadınlar o kadar güçlü ki,biz evliliği de,adamı da,işi de,aileleri de,herşeyi idare edebiliyoruz..Onlar 2 sıkıntıda mırın kırın eder,hastayken abartı mızmızlanır,oflar poflar..Biz hemen anneleri oluruz,yeri gelir eşleri oluruz..Aslında biz zaten hep anneyiz farkında mısınız ? Hepimizin içinde bu güdü doğuştan var,o yüzden her anne ilk birkaç gün bebeği tutmaya korkarken,emziremezken,birkaç gün geçince uzman,becerikli annelere dönüşüyor..Kendi annelerine bile kafa tutuyor bebeğe öyle yapma böyle yap diye :) Siz zaten evliliği 7 yıldır sürdürüyosunuz(maşallah),dile kolay 7 sene.Vazgeçmediniz,benim eşim böyle diyip,sevdiniz,sabırla idare ettiniz..Ben eminim ki,çocuğu daha kolay büyütürsünüz..Düşünsenize,kendi mutluluğunuzu bile göz ardı edip eşim büyüsün diye sabredebiliyosunuz..Çocuk size muhteşem bir mutluluk vermez mi?Annelerimiz bizi asgari ücretlerle büyütmedi mi?
Eşiniz varsın değişmesin,çocuğa bakmasın,zaten 7 yıl geçmedi mi? değişirse de size sürpriz olsun..Bu arada tabi ki,o da sizi sever,mutlu etmiştir,ama sizin gibi fedakarlık,sevgi vb. nasıl yapılır bilmiyordur,kendince böyle yapmayı biliyordur.. onu da kötüler gibi anlaşılmasın..
Özetle,içinizdeki sesi korkmadan dinleyin,o güzelliği kucağınıza alınca herşey geçicektir,pişmanlık çok kötü olur ilerde,geri de alınamaz..Beklentisiz,annelik için yapın,bakarsınız herşey güzelleşir,bu da bonusu olur,sürprizi olur :)
 

Negüzel anlatmışsınız. İnsan okuyunca hemen olsun istiyor :) güzel hisler bunlar. Hakkımda hayırlısı olsun.
 

Çok güzel yazmışsınız, insan duygulanıyor. Ben de isterim elbet. Nereye kadar bu yalnızlık. KEndi kendime diyorum ki, eşimin beni sürekli sevmesini sağlamak, iki kişilik hayat beni daha fazla yoracak. Birçocuk olduğunda da diyorum, insan eşinin ona yaşattığını bile unutur sırf anneliğine bakar diyorum :))

Tabiki hakkımda hayırlısı... sizin de öyle tabi.
 
Bence su sorunun cevabini dusunun.
Sorumsuz bir esle basbasa gecen bir hayat mi yoksa sorumsuz bir esiniz de olsa cocugunuzla gecireceginiz bir hayat mi?
Tum zorluklar gecici emin olun.
Benim kizim da zor bir cocuk istahsiz gunduz uykusu cok az cok yoruyo beni ama yine de ben onsuz bir hayat dusunemem.esimi de cok seviyorum ama yine de onunla basbasa degil,cocuklarimla ve esimle yaslanmak en buyuk duam.
Annelik cok kutsal ve kucuk korkular yuzunden bundan mahrum kalmayin.
Rabbim hakkinizda hayirlisini versin...
 
Son düzenleme:
bebek kararsızlığını ben de yaşamaktayım öyle ki evliliğin 2. yılına gireceğiz amalar var aklımda....fizyolojik ve biyolojik olarak iyileşmem lazım belki de bu süreci hamile olarak yaşarsam bana motivasyon kaynağı olur daha hızlı atlatabilirm. başlıktaki gibi kararsızlık...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Z
Eşimin ailesi ile görüşmüyorum bunu kafaya takıyorum
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
2K
kokosssa1
K
S
EŞ AİLESİ SEBEBİYLE BOŞANMA KONUSUNDA KARARSIZLIK
4 5 6
Yorumlar
115
Görüntüleme
4K
cilek.yagmuru
Z
Kaynanam, kaynım, eşim ve yaşadıklarım
2 3 4
Yorumlar
66
Görüntüleme
4K
Siyah Palto
O
Kayınvalide ile beraber yaşama tecrübesi olan var mı?
17 18 19
Yorumlar
379
Görüntüleme
12K
nurdegilnurella
N
P
Kocamın ailesinden bıktım!
3 4 5
Yorumlar
98
Görüntüleme
6K
VuslataDair
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…