Hanımlar, 26 yaşında evlendim 2 yıl çocuk istemedim.28 yaşımda denediğimiz ay hamile kaldım, 9 haftalıkken kalbi durdu. Kürtaj oldum. Sonrasında 3 düşük,1 kimyasal gebelik geçirdim. Artık son çare tüp bebeğe başladık.İlçede yaşadığımız için 3,5 saat uzaklıktaki bir merkeze gidip geldik 1 yıl boyunca.Bilenler bilir çok yorucu ve yıpratıcı bir süreç. Sürecin zorluklarını anlatmayacağım, az çok herkes tahmin ediyordur zaten. Ama tüm o çabaya rağmen sonuç negatif oldu. Paramparça oldum. Hayal kırıklığı, emeklerin boşa gitmesi,çevremdekilere açıklama yapma gereği... İnanın o an neye ağlayacağıma şaşırmıştım. Doktorumuz bir kez de normal yoldan denemeyi önerdi. Soğan kürleri yaptım, çok iyi beslendim herşeye dikkat ettim. Nihayet adet günüm geldi ama adet olmadım içim kıpır kıpır, kasıklarımda batmalar var, hah dedim şimdi artık oldu, bütün belirtileri hissettim. Ama test yapmadım, tam bir hafta geçsin dedim ama belirtilere göre emin gibiydim. Yarın sabah tam bir hafta olacaktı ve test günüydü.Bugünse lekelenmeler başladı bile. Test yapma heyecanını bile yaşayamadan yine yerle bir oldu dünyam. Etrafıma bakıyorum herkes normal çoluk çocuk sahibi, arkadaşlarımın yarısının çocuğu var, yarısı hamile, hep bir bebek muhabbeti bende hep bir eksiklik duygusu... Artık tükendim gerçekten, kalbim o kadar acıyor ki bazen nefes bile alamıyorum. Bununla nasıl başa çıkarım bilmiyorum. Benimle aynı şeyleri yaşayanlar varsa bu durumu nasıl aşabildiniz, nasıl kabullendiniz, yardıma çok ihtiyacım var.