Bebek mi zor, sorun bende mi???

LeucotheaThemis

Aktif Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
20 Ekim 2021
1.207
1.664
Kızlar merhaba, aranızda hatırlayanlar olur belki hamileliğimizi kimilerinizle birlikte beklemiş, herkesten önce burda birbirimizle paylaşmıştık mutlu haberi. Ben hamileliğimin başlarında bazı sorunlar yaşayınca bir nevi totem yaptım ve sosyal medyayı da burayı da bir anda kapattım. Bugün 4 aylık bir tosuncuk kucağımda döndüm diyebilir miyim bilmiyorum ama niyet ettim diyeyim. Umarım herkes ve bütün birlikte bekledğimiz bebişler iyidir.
Gel gelelim döndüm de boş dönmedim. 40. Haftada asla kanala girmeyip yan duran 4.500lük tosunum en son kakasını da yapınca acil sezaryenle aramıza katıldı ve hamileliğin o büyülü atmosferi de üstümden hızla uçtu gitti. Bebişin doğumuyla birlikte deyim yerindeyse herkes aklını kaybetti. Neticede herkesten bol trip yemeli, bol ağlamalı kaynanayla kavga edip küsüşmeli ağırından bir lohusa depresyonu geldi geçti üzerimden. Tabi sarılıktan hastaneye yatmamız, kolik sancıları vs saymıyorum bile o dönemler buraya dönecek vaktim bile yoktu.
Oğlum pek çok bakımdan kolay bir bebek değil. En basiti yüksek sesle ve katılma nöbetinin sınırında ağlamayı tercih ediyor. Bebek arabası ve beşik denen o pis şeyleri sevmiyor. Ana kucağını ise bazen beni kırmamak adına kabul ediyor. Oyun halısı ile arası iyiydi ona da son 2 haftadır fena küstü. Uyku düzenimiz aslında fena değil eğer meme önünde açıksa ve ben kapsama alanından çıkmadıysam bir dd veyaz gürültü açıksa güzel uyuyor. Ama oldu ya tuvalete gittiysem, Uyuduğu odadan uzaklaştıysam kızılca kıyamet kopuyor. Fakat ben tükendim tükeniyorum. Bebeğime yalnız bakıyorum eşim çok yoğun çalışıyor, kv zaten gelmesin birbirimize iyi gelmiyoruz benim annem de çalışıyor. Ama bebeğime yalnız bakarken kendimi bir şeyleri eksik/yanlış yapıyomuş gibi hissediyorum. Aynı dönem doğum yapan arkadaşlarım var, bebekleriyle geziyolar, tozuyorlar. Evleri temiz, yemek yapıyolar, dışarda çay kahve içiyolar. Ben hiçbir şey yapamıyorum. Bende bir sorun olduğuna eminim artık. Hadi bu düzene alışmıştım son 1 haftadır bir de çığlık atmayı öğrendi sesi yeterince çıkmıyomuş gibi şimdi hem hiçbir aktiviteyi kabul etmiyo hem de sürekli öfkeli çığlıklar atıyo ve bu çığlıkları ağlama krizlerine dönüyo. Hamileyken 30 kilo almıştım ayakta pşş pşş geze geze 35 kilo verdim öyle diyeyim. Yardım edin kızlar, bacılar, ablalar🤦🏼‍♀️🤦🏼‍♀️🤦🏼‍♀️çok yorgunum, çok yalnızım, çok zorlanıyorum. Siz neler yapıyorsunuz, bu işin bir püf noktası var mı??
 
Sakin ol. Geçecek. Sadece bunu söyleyebilirim. Herrr bebek farklı herrr anne farklı. Ben o aylardayken kanguruda gezidirir ekmeğe labne sürer kafasına döke döke ayakta yerdim. Uyku işi hep sıkıntıydı. 5 dk acaba duracak mı kahvemi içebilecek miyim derdim. Hala sabahlara kadar meme ağzından çıkmıyor o konuda rahatlayamadım sadece. Onun haricinde çok şükür uyumlu. Krizsiz 3 çeşit yemek yapabiliyoruz yavas yavaş kendi oyun kurup oynuyor. Öncesinde asssla bensiz oynamazdı. Arada hala krizler çıkabiliyor tabi.
 
Bir ara ufak ufak agular yapıyordu eriyip bitiyordum resmen. Şimdi onları da bıraktı kitaplara bakıyorduk bakmıyor, tummy time zaten sevmiyor. Kanguruda dışarda yürüyüşü görece seviyordu ama iki gündür onda da çığlık kıyamet ortalık ayağa kalkıyor. O kadar kötüydüm ki bugün oğlan kucağımda ağladı ben onu piş pişlerken ağlaya ağlaya gezdim evin içinde. Bir de insanlar “bi tanıdığımın da bebeği var onunla saatlerce oturduk çocuk da sakin sakin durdu arabasında oturdu” falan diyolar ya da arkadaşlarım.” Bilmem nereye yemeğe gittik bebek çok sevdi, tatile gittik uçakta otelde hep çok usluydu çok eğlendik” diyolar sinirlerim bozuluyo iyice. Ben tuvalete gidemiyorum 😣😣
 
Bir ara ufak ufak agular yapıyordu eriyip bitiyordum resmen. Şimdi onları da bıraktı kitaplara bakıyorduk bakmıyor, tummy time zaten sevmiyor. Kanguruda dışarda yürüyüşü görece seviyordu ama iki gündür onda da çığlık kıyamet ortalık ayağa kalkıyor. O kadar kötüydüm ki bugün oğlan kucağımda ağladı ben onu piş pişlerken ağlaya ağlaya gezdim evin içinde. Bir de insanlar “bi tanıdığımın da bebeği var onunla saatlerce oturduk çocuk da sakin sakin durdu arabasında oturdu” falan diyolar ya da arkadaşlarım.” Bilmem nereye yemeğe gittik bebek çok sevdi, tatile gittik uçakta otelde hep çok usluydu çok eğlendik” diyolar sinirlerim bozuluyo iyice. Ben tuvalete gidemiyorum 😣😣
Lütfen kimseyi dinleme. Kendi bebeğinin gözlerine bak sadece onun karakteri istekleri farklı o bahsedilen bebeklerden. Belli zamanlarda şunları şunları yapar bebekler diyemeyiz. Kuzenimin 3 aylık bebesi geldi 3 saat oturdu gitti hic emmedi ev cok yakındı huzursuzlanınca eve döndüler hemen. Ben o dönemde en az 5 6 kez emzirmisimdir dedim yani. Memede sabit yaşıyodu bebe.
 
Bende bir püf noktası yoktu. Yalnız olmadığınızı bilin. Nerdeyse aynısını yaşadım, yaşıyorum. Benim oğlumun da mesela uykusu hiç yoktu. bi de ben 2 saatte bir emzirdim 1 yaşına kadar filan. yani hayatımda deliksiz uyku asla olmadı 20 aydır. şöyle söyleyim, 3 ay kolik üstüne 3.5 aylıktı diş çıkardı, 4.5-6-8-12-16. Aylarda diş çıkardı. 16 aylıktı, 16 tane dişi vardı. Evim asla düzenli değil, temizliğim asla tam değil. Ben çalışıyorum, oğluma annem bakıyor benim evimde. Ben zaten işten geberik geliyorum, o uyuyana kadar (ki uykusu 12’yi buluyor) oğlumla vaKİT geçiriyorum. Gece uyanıyor filan… sosyal hayat 0. Uyku 0. Ev-iş, iş-ev üstüne 1 dk soluklanmaya vaktim yok. geçecek diyorlar ama kısmet 😂 bi de büyüme atakları var tabii. Sizin şu an uyku gerilemesi ve atak döneminiz olabilir.
 
Kızlar merhaba, aranızda hatırlayanlar olur belki hamileliğimizi kimilerinizle birlikte beklemiş, herkesten önce burda birbirimizle paylaşmıştık mutlu haberi. Ben hamileliğimin başlarında bazı sorunlar yaşayınca bir nevi totem yaptım ve sosyal medyayı da burayı da bir anda kapattım. Bugün 4 aylık bir tosuncuk kucağımda döndüm diyebilir miyim bilmiyorum ama niyet ettim diyeyim. Umarım herkes ve bütün birlikte bekledğimiz bebişler iyidir.
Gel gelelim döndüm de boş dönmedim. 40. Haftada asla kanala girmeyip yan duran 4.500lük tosunum en son kakasını da yapınca acil sezaryenle aramıza katıldı ve hamileliğin o büyülü atmosferi de üstümden hızla uçtu gitti. Bebişin doğumuyla birlikte deyim yerindeyse herkes aklını kaybetti. Neticede herkesten bol trip yemeli, bol ağlamalı kaynanayla kavga edip küsüşmeli ağırından bir lohusa depresyonu geldi geçti üzerimden. Tabi sarılıktan hastaneye yatmamız, kolik sancıları vs saymıyorum bile o dönemler buraya dönecek vaktim bile yoktu.
Oğlum pek çok bakımdan kolay bir bebek değil. En basiti yüksek sesle ve katılma nöbetinin sınırında ağlamayı tercih ediyor. Bebek arabası ve beşik denen o pis şeyleri sevmiyor. Ana kucağını ise bazen beni kırmamak adına kabul ediyor. Oyun halısı ile arası iyiydi ona da son 2 haftadır fena küstü. Uyku düzenimiz aslında fena değil eğer meme önünde açıksa ve ben kapsama alanından çıkmadıysam bir dd veyaz gürültü açıksa güzel uyuyor. Ama oldu ya tuvalete gittiysem, Uyuduğu odadan uzaklaştıysam kızılca kıyamet kopuyor. Fakat ben tükendim tükeniyorum. Bebeğime yalnız bakıyorum eşim çok yoğun çalışıyor, kv zaten gelmesin birbirimize iyi gelmiyoruz benim annem de çalışıyor. Ama bebeğime yalnız bakarken kendimi bir şeyleri eksik/yanlış yapıyomuş gibi hissediyorum. Aynı dönem doğum yapan arkadaşlarım var, bebekleriyle geziyolar, tozuyorlar. Evleri temiz, yemek yapıyolar, dışarda çay kahve içiyolar. Ben hiçbir şey yapamıyorum. Bende bir sorun olduğuna eminim artık. Hadi bu düzene alışmıştım son 1 haftadır bir de çığlık atmayı öğrendi sesi yeterince çıkmıyomuş gibi şimdi hem hiçbir aktiviteyi kabul etmiyo hem de sürekli öfkeli çığlıklar atıyo ve bu çığlıkları ağlama krizlerine dönüyo. Hamileyken 30 kilo almıştım ayakta pşş pşş geze geze 35 kilo verdim öyle diyeyim. Yardım edin kızlar, bacılar, ablalar🤦🏼‍♀️🤦🏼‍♀️🤦🏼‍♀️çok yorgunum, çok yalnızım, çok zorlanıyorum. Siz neler yapıyorsunuz, bu işin bir püf noktası var mı??
Geçecek geçiyor. Uyku nedir bilmeyen çıldırır gibi ağlayan bi bebem vardı. Gurbetteydim ve eşim uzun saatler çalışıyordu. Üstelik benden 2 ay önce doğum yapan komşumun bebesi güzel güzel uyur ve temel ihtiyaçları dışında pek ağlamazdı. Hepsinin üstüne 3 aylıkken memlekete geldiğimde en yakınlarımın “cık cık cık böyle olmaz, şuan alışmış buna alışmış, ağlayarak seni kullanmayı öğrenmiş…” eleştirilerine maruz kalıp iyice dibe batmıştım.
Sütüm olmadı benim mama yiyordu. İnsanlar da “oh geceleri rahatsındır mama yiyen çocuk gece güzel uyur” diyordu. Uyumuyordu benimki yok.
Bunları baak ben daha fenasını yaşadım demek için yazmadım. Hissettiğin şeyleri çoook iyi anlıyorum. Kim ilk çocuğunu hatasız büyütmüş ki. Yorulduğunu, tükendiğini bütün bunların yanında kendini eksik hissettiğini biliyorum. Hayır sen çocuğu için elinden geleni yapan harika bir annesin eminim.
 
Sakin ol. Geçecek. Sadece bunu söyleyebilirim. Herrr bebek farklı herrr anne farklı. Ben o aylardayken kanguruda gezidirir ekmeğe labne sürer kafasına döke döke ayakta yerdim. Uyku işi hep sıkıntıydı. 5 dk acaba duracak mı kahvemi içebilecek miyim derdim. Hala sabahlara kadar meme ağzından çıkmıyor o konuda rahatlayamadım sadece. Onun haricinde çok şükür uyumlu. Krizsiz 3 çeşit yemek yapabiliyoruz yavas yavaş kendi oyun kurup oynuyor. Öncesinde asssla bensiz oynamazdı. Arada hala krizler çıkabiliyor tabi.
Son 1 haftadır o kadar öfkeli bir bebek oldu ki kendimi çok çaresiz hissetmeye başladım. Bir sorun var gözden mi kaçırıyorum, bir şeyleri yanlış mı yapıyorum diye dönüp dönüp kendimi sorguluyorum. Youtube anneleri/instamomlar gibi olmayı zaten geçtim de çocuğum benden memnun değil sanki🤦🏼‍♀️ 4. Ayda uyku gerilemesi vardı evet ama böyle agresiflik normal mi? Gerçekten geçecek mi🥺🥺
 
Iki gün once nikaha gittim milletin bebesi bebek arabasında duruyo öylee ben koltukların üzerinden atlıyodum peşinden koşcam diye.
Aynısı lan, valla aynısı 🥲 bakıyorum bazen başka çocuklara, usul usul oturuyorlar arabalarında. ben hala koca anne çantasıyla geziyorum çünkü o çantanın içinde en az 3 zıbın, 3 de alt üst takım oluyor. çünkü o kadar koşarsan Terlersin 🫠
 
Son 1 haftadır o kadar öfkeli bir bebek oldu ki kendimi çok çaresiz hissetmeye başladım. Bir sorun var gözden mi kaçırıyorum, bir şeyleri yanlış mı yapıyorum diye dönüp dönüp kendimi sorguluyorum. Youtube anneleri/instamomlar gibi olmayı zaten geçtim de çocuğum benden memnun değil sanki🤦🏼‍♀️ 4. Ayda uyku gerilemesi vardı evet ama böyle agresiflik normal mi? Gerçekten geçecek mi🥺🥺
Evet aslında atak bu da ama uyku olayı çok belirgin diye öyle anılıyor sanırım.
 
Aynısı lan, valla aynısı 🥲 bakıyorum bazen başka çocuklara, usul usul oturuyorlar arabalarında. ben hala koca anne çantasıyla geziyorum çünkü o çantanın içinde en az 3 zıbın, 3 de alt üst takım oluyor. çünkü o kadar koşarsan Terlersin 🫠
Ben ter değiştirmeye alıştırmadım ya terliyo soğuyo bi şey de olmuyo
 
Bende bir püf noktası yoktu. Yalnız olmadığınızı bilin. Nerdeyse aynısını yaşadım, yaşıyorum. Benim oğlumun da mesela uykusu hiç yoktu. bi de ben 2 saatte bir emzirdim 1 yaşına kadar filan. yani hayatımda deliksiz uyku asla olmadı 20 aydır. şöyle söyleyim, 3 ay kolik üstüne 3.5 aylıktı diş çıkardı, 4.5-6-8-12-16. Aylarda diş çıkardı. 16 aylıktı, 16 tane dişi vardı. Evim asla düzenli değil, temizliğim asla tam değil. Ben çalışıyorum, oğluma annem bakıyor benim evimde. Ben zaten işten geberik geliyorum, o uyuyana kadar (ki uykusu 12’yi buluyor) oğlumla vaKİT geçiriyorum. Gece uyanıyor filan… sosyal hayat 0. Uyku 0. Ev-iş, iş-ev üstüne 1 dk soluklanmaya vaktim yok. geçecek diyorlar ama kısmet 😂 bi de büyüme atakları var tabii. Sizin şu an uyku gerilemesi ve atak döneminiz olabilir.
Yalnız olmadığımı bilmek bile o kadar iyi geliyor ki anlatamam🥰🙏🏻. Çevremdeki herkesin garip derecede uyumlu ve sakin çocukları ya da fazlasıyla destek olan yakınları var çevrelerinde ve bana hay Allah diyerek acıyan gözlerle bakıyolar. Bi 5 değilse 10 yıla geçecek diye umut ediyorum ben de. Bakalımm kısmet🤣
 
Dışarı çıkıyorum milletin bebesi bebek arabasında agular gugular etrafı seyrediyo benimki kanguru ya da kucakta isyanda🥲🥲🤦🏼‍♀️
14 ya da 15 aylık filandı kanguruyu artık yanıma almamaya başladım. Bi yerde bi kriz çıkar diye kullanmasam da 2 ay öyle taşıdım. 😶‍🌫️ Bebek arabasını hiiiç sevmezdi. Kabin boy benim bari ben onu tasıyayım araba da çantamı tasısın der öyle gezerdim. 🤣 ama durmadım yani kangurumla gezdim ben de sokaklarda her gün mutlaka çıktım. Önümüz kış küçük deme markete de olsa illa ki çık mahallede.
 
Yalnız olmadığımı bilmek bile o kadar iyi geliyor ki anlatamam🥰🙏🏻. Çevremdeki herkesin garip derecede uyumlu ve sakin çocukları ya da fazlasıyla destek olan yakınları var çevrelerinde ve bana hay Allah diyerek acıyan gözlerle bakıyolar. Bi 5 değilse 10 yıla geçecek diye umut ediyorum ben de. Bakalımm kısmet🤣
O kadar sürmez merak etme. Tamam büyüdükçe başka sıkıntılar çıkıyor kabul ama şuanki durumundan daha iyiye gidiyorsun bence.
 
X