• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bebek mevzusu...Kafam çok karışık:(

jane eyre_

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
23 Aralık 2014
1.104
1.908
133
Arkadaşlar merhaba, 30 yaşında yaklaşık 4 yıldır evliyim.Evliliğimin ilk iki senesi ciddi anlamda sancılıydı.Öfke kontrolümün olmayışı, eşimin ev işlerini pek paylaşmaması vs gibi sorunlarımız oldu, çok şükür ilaç kullanarak öfke kontrolümü yendim, eşimle de çift terapisi aldık ve sorunlarımızı çok büyük ölçüde çözdük.maddi ve manevi anlamda rahatız, bol bol tatil yaptık, gezdik vs.Bu arada kedi sahiplendik ikimizde daha huzurlu olduk minnoş sayesinde.Yavaştan bebek düşünmeye başlamıştık aslında kendimi hazırlıyordum daha sonra en azından bir arabamız olsun dedik çünkü birikim yapamıyoruz ve ilerde bebek için de gerekli diye düşünüyoruz ve bu yüzden bebek işini bir sene daha ertelemeye karar verdik ama o sırada bir sene daha mı ertelenecek diye ağladım ama sonra zaten hazır değilim çok da iyi oldu dedim kendi kendime. Anlayacağınız benim kafam çok karışık.Bebek istiyor muyum istemiyor muyum çok emin olamıyorum.Kedimle mutluyum, uykuyu çok seviyorum yalan değil rahatıma da düşkünüm , bir insan yetiştirebilir miyim bilemiyorum.Öbür yandan biyolojik saat mevzusu var ya istemediğim için pişman olursam diye düşünüyorum, ki üzerimizde de çok baskı var.Komik gelebilir ama bebek olursa ya kedi kızımı ihmal edersem diye bile korkuyorum.Bazen de çocuğumuz olmalı diyorum. Bana fikir verin lütfen gerçekten ne düşüneceğimi ne yapacağımı bilemiyorum, çok ikilemdeyim:(
 
Diğer korkularınıza bir şey diyemem fakat biyolojik saat konusu yüzünden çocuk yapacaksanız yapmayın.
Sırf yaş geldi (!) Diye çocuk sahibi olunmaz.
O bir birey olacak.
Maddi ve manevi sorumluluğunu alabilecekseniz çocuk düşünmelisiniz.
Maddiyat sanırım yerinde ama maneviyat da olmalı.
Öfke kontrol sorunu var ise ben çocuk yapılmasını sakıncalı buluyorum.
Çünkü hamilelikte ilaçları kesecekseniz.Sonra çocuğunuz öfke kontrol sorunundan etkilenecek mi..

Bence bunları bir düşünün..
 
Arkadaşlar merhaba, 30 yaşında yaklaşık 4 yıldır evliyim.Evliliğimin ilk iki senesi ciddi anlamda sancılıydı.Öfke kontrolümün olmayışı, eşimin ev işlerini pek paylaşmaması vs gibi sorunlarımız oldu, çok şükür ilaç kullanarak öfke kontrolümü yendim, eşimle de çift terapisi aldık ve sorunlarımızı çok büyük ölçüde çözdük.maddi ve manevi anlamda rahatız, bol bol tatil yaptık, gezdik vs.Bu arada kedi sahiplendik ikimizde daha huzurlu olduk minnoş sayesinde.Yavaştan bebek düşünmeye başlamıştık aslında kendimi hazırlıyordum daha sonra en azından bir arabamız olsun dedik çünkü birikim yapamıyoruz ve ilerde bebek için de gerekli diye düşünüyoruz ve bu yüzden bebek işini bir sene daha ertelemeye karar verdik ama o sırada bir sene daha mı ertelenecek diye ağladım ama sonra zaten hazır değilim çok da iyi oldu dedim kendi kendime. Anlayacağınız benim kafam çok karışık.Bebek istiyor muyum istemiyor muyum çok emin olamıyorum.Kedimle mutluyum, uykuyu çok seviyorum yalan değil rahatıma da düşkünüm , bir insan yetiştirebilir miyim bilemiyorum.Öbür yandan biyolojik saat mevzusu var ya istemediğim için pişman olursam diye düşünüyorum, ki üzerimizde de çok baskı var.Komik gelebilir ama bebek olursa ya kedi kızımı ihmal edersem diye bile korkuyorum.Bazen de çocuğumuz olmalı diyorum. Bana fikir verin lütfen gerçekten ne düşüneceğimi ne yapacağımı bilemiyorum, çok ikilemdeyim:KK43:
Ben hiç hazır değildim düşünmüyorum fakat başına gelince otomatikman hazır oluyorsun :)
 
Biz size nasıl bir fikir verebiliriz bilmiyorum. Biyolojik yaş geçiyor diye çocuk yapmak hata, doğru olan hazır hissetmek, siz de biliyorsunuz aslında. Hazır hissetmek deyince de asla her şeye hazır olamıyorsunuz ama kaba taslak, hayatınızın bambaşka olacağını kestirebiliyor ve bununla baş edebileceğinizi düşünüyorsanız, maddi olarak şartlar elverişliyse, manevi olarak eşinizle yalnız başınıza da mutluysanız, çocuğu bu mutluluğu paylaşmak için istiyorsanız, eşinizle gerçekten hayat ortağı, arkadaş, sırdaş, bir bütün olmuşsanız, hazırsınızdır. Çok şey mi bilmiyorum, benim için değil ve olması gerekenler. İlk kızımı 32'de doğurdum, ikinciyi 35'de. Geç kalmış gibi hissetmiyorum.

Bu arada nasıl bir yerde oturuyorsunuz? Şehir merkezinden çok mu uzak? Araba isteğiniz için soruyorum. Arabamız yok, çok lazım olursa kiralıyoruz, şehir merkezinde oturduğumuz için taksiyle, olmadı tabanvayla idare ediyoruz. Yani çok ücra bir yerde, hastanelerden uzakta, zor taksi bulunan bir yerde yaşamıyorsanız, araba almak için çocuk isteğini ertelemek bana absürt gelir ama insanların öncelikleri farklı olabilir tabi. Ya da aslında gerçekten korkuyorsunuzdur, çocuk planını ötelemek için bahane arıyorsunuzdur. Bunu iyi düşünmeniz gerekiyor.
 
önce netlesin.
istiyor iseniz yapın.
inanın çok büyük bir sorumluluk.
bir insan yetiştiriyorsunuz ve o insanın fiziksel,sosyal ve psikolojik ıhtiyaclarini mükemmele yakın gidermekle mükellef olmak insanı cogu zamana geriyor
çünkü bugün yapacağınız bir hata yarın ya psikolojisini ya fiziksel iyilik halini olumsuz etkileyebiliyor.
54 günlük oğlum var inanın bir emzik vericem onda bile makale okuyup duruyorum kar zarar hesabı yapıyorum surekli. emzik deyip geçilmiyor. kişiliğine kadar etkiliyor.
eğer benim gibi mükemmelliyetçi iseniz çok ama çok zor bi şey
 
Arkadaşlar merhaba, 30 yaşında yaklaşık 4 yıldır evliyim.Evliliğimin ilk iki senesi ciddi anlamda sancılıydı.Öfke kontrolümün olmayışı, eşimin ev işlerini pek paylaşmaması vs gibi sorunlarımız oldu, çok şükür ilaç kullanarak öfke kontrolümü yendim, eşimle de çift terapisi aldık ve sorunlarımızı çok büyük ölçüde çözdük.maddi ve manevi anlamda rahatız, bol bol tatil yaptık, gezdik vs.Bu arada kedi sahiplendik ikimizde daha huzurlu olduk minnoş sayesinde.Yavaştan bebek düşünmeye başlamıştık aslında kendimi hazırlıyordum daha sonra en azından bir arabamız olsun dedik çünkü birikim yapamıyoruz ve ilerde bebek için de gerekli diye düşünüyoruz ve bu yüzden bebek işini bir sene daha ertelemeye karar verdik ama o sırada bir sene daha mı ertelenecek diye ağladım ama sonra zaten hazır değilim çok da iyi oldu dedim kendi kendime. Anlayacağınız benim kafam çok karışık.Bebek istiyor muyum istemiyor muyum çok emin olamıyorum.Kedimle mutluyum, uykuyu çok seviyorum yalan değil rahatıma da düşkünüm , bir insan yetiştirebilir miyim bilemiyorum.Öbür yandan biyolojik saat mevzusu var ya istemediğim için pişman olursam diye düşünüyorum, ki üzerimizde de çok baskı var.Komik gelebilir ama bebek olursa ya kedi kızımı ihmal edersem diye bile korkuyorum.Bazen de çocuğumuz olmalı diyorum. Bana fikir verin lütfen gerçekten ne düşüneceğimi ne yapacağımı bilemiyorum, çok ikilemdeyim:KK43:

Kedinizin cinsi nedir, bazı kediler çok sakin oluyor ve bebekle de arkadaş oluyor sıkıntı olacağını düşünmüyorum. Hamileliğiniz sırasında kum temizlemesini eşiniz yaparsa bence kediden vazgeçmenize gerek yok.
 
Çocuk işi gerçekten zor ve ciddi anlamda da birikim istiyor. Bizim çocuk daha küçük ama şimdiden eğitimi için, gideceği kurslar için falan para ayırıyoruz ve bir davranışı yaparken yada bir kelime söylerken acaba ileride onu kötü etkiler mi diye düşünüp konuşuyoruz. Mizaç meselesi, biraz da sizin çocuğunuzu nasıl yetiştirmek istediğinizle alakalı. Eğer detay düşünen ve mükemmelliyetçi biriyseniz ekstra güç, kuvvet istiyor.
 
Kedi konusuna yorum yapmadım. Biz de çocuk doğmadan önce sahiplendik kediyi. İlk başta kedime biraz garip geldi bebek. Onu izledi, kokladı ☺️Ama sonra alıştı ki bizim kedi çok zordur. Tırmalarda ısırır da ama bebeğe karşı çok sabırlı. Sadece söyleniyor bizim ki onun kuyruğunu falan tuttuğu zaman.
 
Ofke kontrol probleminizi tamamen cozdugunuze emin misiniz?
cunku hamilelik hormonlari, ve saniyorum ki 9 ay regl olmamak da insanin sinirlerini baya gerebiliyor.
ve modern tip sagolsun yas pek onemli olmasa da, maalesef yasla birlikte insanin tahammulu de azalabiliyor.
Bunlari onceki probleminize istinaden yaziyorum, yoksa herkeste boyle oluyordur diye degil.
 
Bebek için hazır hissetmek kesinlikle çok önemli. Çünkü öyle bir hale geliyorsunuz ki her ana araştıran her an onu düşünen uykusuz bazen çok yorgun bazen çok ağlayan bazen aşırı tedirgin her türlü farklı bir yola giriyoruz. Aşırı cddi bir sorumluluk veriyor mesela benim kızım 18 aylık oldu doğduğu andan beri her şey düşündüm ve sanki düşünürken yaşlandım. Ben uykusuna düşkün birisi değilken bile beni çok zorladığı zamanlar oldu. Fakat bir şey diyim mi şöyle de br güzelliği var mesela en basit kaka yapsa seviniyorsun mesele en basit kavramla insan kaka yapınca neden mutlu olsun dimi ya da sabah kalktık yanıma yatmış ve elini yanağıma koyup anneee cici ıh ıh dedi ve gülen gözleri ile uyandım ya o an bile ya arkadaş diyorsun geçiyor her şey geçiyor evet doğduğundan beri yaşlandım ama beni hayatta daha önce hiçbir şey bu kadar mutlu etmedi mesela. Şuan ikinci kızıma hamileyim. Hareketleri tıp tıp atması bile mutlu ediyor sonra can olup geliyor bakışı gülüşü sesi mutlu ediyor he ama dediğim gibi ciddi bir sorumluluk. Kızmamalıyım peki ne yapayım nasıl konuşayım nasıl müdahale edeyim dur şunu okuyayım bunu anlatayım falanlarda var. 😂
 
Bence birazcık cesarete ihtiyacınız var bebek istiyorsunuz
Kediye gelince üzülmeyin ben poffy diyorum ki sana kardes yapıcaz artık ikinizi kucağımda yatırıcam daha bebek sallamadan ayaklarımi curuttun 😁
Araba konusu da olsa daha iyi olur ama arabasi olmayan insanlar da bir şekilde ulaşım sağlıyorlar 2 3 çocukla
Biyolojik saat konusunu bebekle bagdastiramadim
Kalbinizi dinleyin hazırsaniz yapın depresyona girmeyin sonra ❤
 
Uykuya düşkünsen yapma 21 aylik oldu oglum daha 4 saat kesintisiz uyumadim
Şaka bi yana dünyanin en guzel duygusunu bence her kadin yaşamalı ..bebeğinizle aranizda cok yas farkı olmasın bunu bi düsünün bence
 
Kararsiz iseniz yapmayin emin olunca yapin cok isteyerek yapan insanlar bile zorlaniyor neticede kolay degil hamilelik dogum sonrasi lohusalik vs emin olmadan yaparsaniz kendinizi suclarsiniz cunku cocuk dogdukdan aonra ilk 1 sene zaten uyku sorunlari mutlaka oluyor her anlamda yoruluyorsunuz 1 seneden sonra duzelmeye basliyor disarida rahat vakit gecirelim cocugumuda alip dolasalim durumu bile 2 yasina gelince stressiz bir hal aliyor yani kafadan 2 sene ki cogu insan 3. Seneden sonra rahatladik der bunlari goze alin korkutmak icin de demiyorum ama hazirlikli olmak lazim
 
Cevabım size değil ama bu konu neden bu kadar abartılıyor anlamıyorum.
Çocuk dünyaya getirmek aslında normal bir mevzu ama biz hee zamanki gibi bir şeyini çıkarıyoruz.
Ülkemize gelem turistlerin çoğunun en aşağı iki çocuğu var. Biz tek çocukla çarşıya çıkamıyoruz.
Hatta bizim Türk çocukları her yerde belli ediyor kendini. Millet olarak genlerimizde mi bir problem? Yabancılara çok özeniyorum yaa.
Not: Ben de bir Türk annesiyim ve iki Türk çocuğuna sahibim. Benimkiler de çok cins. :işsiz:
 
4.5 yıllık evli biri olarak bir kaç bir şey söylemek istedim.
Özgürlüğü, gezmeyi, tembelliği ve uyykuyu aşırı seviyorum. Gerçekten çok seviyorum
Türkiyede gezmediğim il sayısı bir elin parmağını geçmez. Hafta sonları 12 ye kadar uyurum.
Çok kez tembellik yaparım. Sizin gibi yıllarıdr gel gitlerleuğraştım. Bir yanım çok istiyordu diğer yanım of çok rahatım böyle diyordu. 1 ay istediysem 5 ay asla çocuk düşünmedim.
Son 6 aydır sanırım hiç vazgeçmedi bu isteğim. Her şeyi bir kenara koyup anne olma derdine düştüm.
Pat diye çocuk yapacak kafada biri değilim. Önce psikolojimi, sonra bedenimi hazırlamaya başladım.
Demir, kan vs eksik olanne varsa tamamlamaya çalışıyorum şu an :)
Kimine göre çok pimpirikli manyağım ama hiçumrumda değil.
5 yıl bu işiertelediysem en hakkını vererek yapmalıydım. Umarım olur :)
Demem o ki gerçekten istiyorsanız o duygu bastırılmıyor zaten.
 
Diğer korkularınıza bir şey diyemem fakat biyolojik saat konusu yüzünden çocuk yapacaksanız yapmayın.
Sırf yaş geldi (!) Diye çocuk sahibi olunmaz.
O bir birey olacak.
Maddi ve manevi sorumluluğunu alabilecekseniz çocuk düşünmelisiniz.
Maddiyat sanırım yerinde ama maneviyat da olmalı.
Öfke kontrol sorunu var ise ben çocuk yapılmasını sakıncalı buluyorum.
Çünkü hamilelikte ilaçları kesecekseniz.Sonra çocuğunuz öfke kontrol sorunundan etkilenecek mi..

Bence bunları bir düşünün..

A yok çok şükür bir senedir ilaç kullanmıyorum, aksi takdirde asla düşünmezdim çocuk.
Ofke kontrol probleminizi tamamen cozdugunuze emin misiniz?
cunku hamilelik hormonlari, ve saniyorum ki 9 ay regl olmamak da insanin sinirlerini baya gerebiliyor.
ve modern tip sagolsun yas pek onemli olmasa da, maalesef yasla birlikte insanin tahammulu de azalabiliyor.
Bunlari onceki probleminize istinaden yaziyorum, yoksa herkeste boyle oluyordur diye degil.

Kesinlikle artık o konuda sorunum yok çok şükür, evet biraz da ondan korkuyorum yaşım ilerledikçe tahammülüm azalır mı enerjim yerinde olur mu diye.
4.5 yıllık evli biri olarak bir kaç bir şey söylemek istedim.
Özgürlüğü, gezmeyi, tembelliği ve uyykuyu aşırı seviyorum. Gerçekten çok seviyorum
Türkiyede gezmediğim il sayısı bir elin parmağını geçmez. Hafta sonları 12 ye kadar uyurum.
Çok kez tembellik yaparım. Sizin gibi yıllarıdr gel gitlerleuğraştım. Bir yanım çok istiyordu diğer yanım of çok rahatım böyle diyordu. 1 ay istediysem 5 ay asla çocuk düşünmedim.
Son 6 aydır sanırım hiç vazgeçmedi bu isteğim. Her şeyi bir kenara koyup anne olma derdine düştüm.
Pat diye çocuk yapacak kafada biri değilim. Önce psikolojimi, sonra bedenimi hazırlamaya başladım.
Demir, kan vs eksik olanne varsa tamamlamaya çalışıyorum şu an :)
Kimine göre çok pimpirikli manyağım ama hiçumrumda değil.
5 yıl bu işiertelediysem en hakkını vererek yapmalıydım. Umarım olur :)
Demem o ki gerçekten istiyorsanız o duygu bastırılmıyor zaten.

Belki benim de sizin gibi kendimi hazırlamam ve kendimden emin olmam gerekiyor.Sanırım tam olarak emin değilim.
 
Biz size nasıl bir fikir verebiliriz bilmiyorum. Biyolojik yaş geçiyor diye çocuk yapmak hata, doğru olan hazır hissetmek, siz de biliyorsunuz aslında. Hazır hissetmek deyince de asla her şeye hazır olamıyorsunuz ama kaba taslak, hayatınızın bambaşka olacağını kestirebiliyor ve bununla baş edebileceğinizi düşünüyorsanız, maddi olarak şartlar elverişliyse, manevi olarak eşinizle yalnız başınıza da mutluysanız, çocuğu bu mutluluğu paylaşmak için istiyorsanız, eşinizle gerçekten hayat ortağı, arkadaş, sırdaş, bir bütün olmuşsanız, hazırsınızdır. Çok şey mi bilmiyorum, benim için değil ve olması gerekenler. İlk kızımı 32'de doğurdum, ikinciyi 35'de. Geç kalmış gibi hissetmiyorum.

Bu arada nasıl bir yerde oturuyorsunuz? Şehir merkezinden çok mu uzak? Araba isteğiniz için soruyorum. Arabamız yok, çok lazım olursa kiralıyoruz, şehir merkezinde oturduğumuz için taksiyle, olmadı tabanvayla idare ediyoruz. Yani çok ücra bir yerde, hastanelerden uzakta, zor taksi bulunan bir yerde yaşamıyorsanız, araba almak için çocuk isteğini ertelemek bana absürt gelir ama insanların öncelikleri farklı olabilir tabi. Ya da aslında gerçekten korkuyorsunuzdur, çocuk planını ötelemek için bahane arıyorsunuzdur. Bunu iyi düşünmeniz gerekiyor.
Aslında evet şartlarımız artık elverişli ki eşimin de iyi bir baba olacağına eminim ama buradaki arkadaşlar da haklı tamamen net olmama gerekiyor sanırım.Oturduğumuz yer aslında merkezde , her yere de yakın, yürüme mesafesinde bile diyebilirim ama acil ihtiyaçlar vs için düşünmüştüm arabayı da.
 
Kedinizin cinsi nedir, bazı kediler çok sakin oluyor ve bebekle de arkadaş oluyor sıkıntı olacağını düşünmüyorum. Hamileliğiniz sırasında kum temizlemesini eşiniz yaparsa bence kediden vazgeçmenize gerek yok.
A yok yanlış anladınız, kuzumdan asla vazgeçmem.Sakin bir kedi ki olmasa da fark etmezdi.Ben aslında kedim için endişelenmiştim.Bebek olunca onunla yeterince ilgilenemezsem diye.
 
Back