Bizim oğlanın uyuma kriterleri inanılmaz sıkı. Hemen ilgisini bir şeyler çeker, hele ki anneannesinin evinde uyutmak gerçekten imkansıza yakın bir şey. Geçen bayramda gerçekten hem ben sinirlendim, hem o uyumadı, hem anneme falan da kızdım böyle saçma sapan. Çünkü aşırı uykusu gelip de bir türlü uyumayınca anneler de inanılmaz stres oluyor.
Şimdi ben artık çocuğumu tanıyorum, uyuyacağı yerler ve zamanlar var ve ne kadar yorgun bitkin olsa da uyuması imkansıza yakın zamanlar var. Mesela arkadaşları ile ise, sevdiği biri varsa, avm de falanda uyumaz. Hiç boşa uğraşmayacaksın. 8 saat olsa durur. (1 yaşına yeni bastı)
Ben bunları bilerek bir olan yapacaksam, sonucunu kabullenmişim demektir. Ya da mesela 1. Uykusunu en azından eve denk getiririm, sonrası Allah Kerim diyebileyim diye. Koşa koşa eve geldiğim de oldu, olmadı diyemem. Umursamadığım da oldu. Ama geceleri uykusuz kalacak, çok huzursuzlanacaksa da ona göre planını yapan kişilere saygı duyuyorum.
Biraz yaş aldıkça olaylar esnekleşiyor bence. Şimdi mesela ilk defa anne baba yanı hariç bir tatil planladık haftaya. Eskiden olsa hayal bile edemezdim. Şimdi gözüm kesti. He iyi olabilir, kötü olabilir. Ben olumlu düşünüyorum.
Her şeyi salıveren arkadaşlar şimdi gece 11 de bebeğim uyumuyor diye ağlıyor. Onu gözü yiyen salabilir.
