Arkadaşlar merhaba. Biraz uzun olabilir lütfen okuyamadım yazacaklar hiç başlamasın.
24 Eylül’de kızımı kucağıma aldım. 8 günlük daha. Çok minik ve çok güzel bir bebek. Yanımda annem var. Ama o kadar tecrübesiz ve panik ki beni bunalıma sokuyor. Bizim ailede hiç küçük bebek olmadığı için çok uzak kalmışız bebek bakımından. Annem de sürekli panik halde olunca kendimi çok yalnız ve yetersiz hissetmeye başladım. Kızım hapşursa ay üşüttü mü, ağlasa ay bişey mi oldu, içerden ses gelse ay bebek düştü diyerek koşuyor hemen panik panik. Zaten yeni doğum yapmışım dikişlerimden doğru düzgün serbestçe hareket edemiyorum,yetersizlik hissinden duygusal ve tedirginim. Habire ağlayasım geliyor. Defalarca uyarmama rağmen yine aynı.
Kayınvalidem sağolsun gelip yardımcı oldu kaç gün boyunca, daha sakin bir insan,rahatlatıyor beni. Ama her gün de gelemez. Annen varken ben karışmış gibi olmayayım işinize diyor. Nazik bir düşünce ama ben kendi anneme zerre güvenmiyorum bebek konusunda. Hoyratça davranıyor. Yapmak zorunda değil elbette ama ne bileyim insan lohusa kızı varken evde onun önüne kahvaltı diye kurabiye çay,dünden kalma soğuk börek koymaz yani. Eşim de artık fark etmiş durumda bazı şeyleri. Bir şey de diyemiyor doğru düzgün.
Bebeğim de huysuz bir bebek değil çok şükür ama hala alışamadım anneliğe. Sütüm o kadar az ki. Mama takviyesi yapıyorum. Bazen kafasını geriye atıyor almıyor mamayı,memeyi doğru düzgün tutamıyor zaten. Sadece sol memeyi alıyor sağ göğsümü çok nadir emdi. Babası da hep sol meme emmiş belki ona çekmiştir bilmiyorum. Ama mama yedirdikten sonra bazen uyutmam 2 saati buluyor e yine acıkıyor yine yediriyorum bütün gün böyle. Gece hiç uyumuyor. Ağlaması yok ama mıkırdanıyor. Gündüz baya güzel uyuyor ama. Bu arada sarılıktan bir gece fototerapi aldı dün çıktı hastaneden. Sarılık tehditi geçene kadar gece uyandırıyorum şansımıza eğer uyumuşsa. Ama sarılık tehditi geçtikten sonra gece uyandırmayı düşünmüyorum kendi uyanmadığı müddetçe. Doyup doymadığını nasıl anlayacağım bebeğimin bilmiyorum. 60 cc mama veriyorum ama aranıyor bazen. Memeyi tutabilirse emiyor ama boş mu dolu mu emiyor anlayamıyorum.
Hep böyle mi olacak yani kızıma yetemiyorum mama veriyorum doyuyor mu bilmiyorum,ağlayınca korkuyorum,çok uyursa korkuyorum,uyumazsa korkuyorum,ne istediğini anlayamıyorum. Ne yapacağım bilmiyorum.