ooff off arkadaşım bende senin durumunu düşünmeden edemiyorum allah sabır versi.bu sene çok üzücü haberler duydum sürekli allahım yanına melek topluyo sanki.hamileliğimin 9.ayında bi gece annem rahıtsızlandığı için acile gittik.bir aile gördüm per perişan 7-8yaşlarında çocukları ambulansla geldi hastaneye çok acı kurtaramadılar o feryat hala kulağımda hiç istemezdim şahit olmak inan sonra senin bu üzücü haberini duydum yine çok üzüldüm sana sürekli dualar ettim.birkaçgün öncede bi tanıdığın1.5yaşındaki bebeği 4.kattan düşmüş o da uçtu rabbine.allahım sizlere sabır versin çok zor bir imtihan bu.anne olmak ömür boyu endişe duymakmış meğer.tek ilaç zaman kaybolmasada acı hafifler belki.yeniden çoluk çocuğa karışıp dünya işleriyle avutursun kendini diyecek ve yapacak bişey yok malesef.ben de ilk gebeliğimde 9haftalık kalp atışı olmadığından kürtaj olmak zorunda kalmıştım.sandım bundan büyük acı olamaz çok üzüldüm çok ağladım.anne olmak böyleymiş işte bir kan pıhtısıykende bağlanabilirmiş insan.şimdi oğluma bakınca demek allah sana ömür vermiş seni yollamış yanıma iyiki varsın sen olmadan naparmışım diyorum.allah sana da kızının kardeşlerini yollasın cennetinden tekrar sabırlar canım..
inşallah canım,Allah o ailelere sabır versin,bazen düşünüyorum ya daha büyük iken kaybetsem demek ki Rabbimin bir bildiği var beterınden saklasın diyorum,bende hamileyken ilk aylarda mide bulantısından hastaneye gitmiştim,serum takmışlardı,sonra bir anne geldi evladınız öldü dediler hemde kör bir kurşunla 18 yaşındaymış kadın nasıl ağladı feryat figan bende o kadını görünce mahvoldum ağladım Allaha yalvardım kimseye evlat acısı verme dedim,sonrasında aynı hastanede evladımı götürdük öldü diye haberini aldım o noktada birkez daha yıkıldım,ama gene Allahıma şükür ediyorum çünkü o kadın 18 sene bakmış büyütmüş,halıme sükretmesini öğrendim