anlatırken bile tüylerim diken diken oluyor benim bebeğim 5.5 aylıkken arabada oto koltuğundan zemine kafa üstü düştü.üstelik düştüğü mesafe epey fazlaydı.2snlik bir olaydı asla yapmayacağım bir şey ama o an nasıl olduysa yaptım bebeği oto kltuğuna bıraktım çantasını almak için bagaja yöneldim ve onu yerde buldum.üstelik zemin beton ve kafa üstü düştü.o ağlıyor ben ağlıyorum elim ayağım titredi yalnız değildim eşim arkadaşlarım vardı.ona birşey oldu diye bayılacaktım korkudan.hemen hastaneye gittik beyin cerrahı dahil tüm doktorlar ilgilendi.koruyan Allah koruyor en ufak bir çizik bile yoktu.gözlerine takibine baktılar hemen röntgen çekmek istemediler ne de olsa ışın ve zararlı.herşey normaldi çok şükür.doktor bize bebeği besleyin eğer beslenmeden sonra fışkırır tarzda kusarsa o zaman röntgen çekeceğiz dedi.öyle birşey de olmadı.ucuz atlattık anlayacağınız ama bana iyi bir ders oldu hep kendimi suçladım ne biçim bir anneyim bir bebeğe sahip çıkamadım diye
ama olacağı varsa ne kadar dikkat etsen de oluyor.Allah korusun kuzucuklarımızı.
kısaca o zamandan öğrendiğim tecrübe.eğer düştükten sonra kısık kısık tiz sesle ağlama eller ayaklarda uyuşukluk gözde takip etmememe ve fışkırır tarzda kusma varsa o zaman tehlikeli.her duruma karşı yine de doktorla iletişime geçilmesi kanısındayım.
ayrıca doktor bize bu dönemde bebeklerin kafatasındaki kemikler henüz kaynama aşamasında olduğu için esnektirler ve darbelere karşı daha koruyucu oluyorlar demişti.
size de çok geçmiş olsun.
(
