- 19 Ağustos 2010
- 4.604
- 3.550
- 448
merhabalar,
kızım 9 aylık, doğduğundan beri ne gaz sancısı, ne gereksiz durdurulamayan ağlama ne de uyku problemi yaşadık (kısa bir süre sonra gece uyku alışkanlığı kazandı ve 3 saate bir emip tekrar uyuyordu), ek gıdaya geçtikten sonra da sorunsuz bir şekilde yedi mamalarını.
7 buçuk ay ben baktım ve hiç ayrılmadık, sadece zaman zaman anneanne, babaanne ya da yardımcı hanımla birkaç saat kaldı o kadar, ben hemen geri döndüm.
7 buçuk aylıkken öğleye kadar işe başladım, sabah uykusunu çıkardığınızda geriye maksimum 4 saat kalıyor yani ayrı kaldığımız.
sorunum şu : kızım doğduğundan beri ben yokken hiç ağlamıyor, kimin kucağına verip işimi halletsem yabancılamadan saatlerce vakit geçirebiliyor, döndüğümde de öyle çılgınlar gibi sevinmiyor, ben her seferinde gülerek geldiğim için o da gülüyor ama hepsi o, başkalarının çocuklarının anneleri yokken deliler gibi ağladığını ya da döndüklerinde aşırı sevinç gösterisinde bulunduklarını duyunca bu durumu tuhaf karşılıyorum, benim durumumda olan anneler var mı? sizce bu durum neden kaynaklanıyor?
*doktorumuza danıştık, nörolojik olarak herhangi bir sorunu ya da gelişim geriliği yok
* babası için de aynı durum geçerli
*eve 3 gün dönmesem annem nerde demicek gibi
kızım 9 aylık, doğduğundan beri ne gaz sancısı, ne gereksiz durdurulamayan ağlama ne de uyku problemi yaşadık (kısa bir süre sonra gece uyku alışkanlığı kazandı ve 3 saate bir emip tekrar uyuyordu), ek gıdaya geçtikten sonra da sorunsuz bir şekilde yedi mamalarını.
7 buçuk ay ben baktım ve hiç ayrılmadık, sadece zaman zaman anneanne, babaanne ya da yardımcı hanımla birkaç saat kaldı o kadar, ben hemen geri döndüm.
7 buçuk aylıkken öğleye kadar işe başladım, sabah uykusunu çıkardığınızda geriye maksimum 4 saat kalıyor yani ayrı kaldığımız.
sorunum şu : kızım doğduğundan beri ben yokken hiç ağlamıyor, kimin kucağına verip işimi halletsem yabancılamadan saatlerce vakit geçirebiliyor, döndüğümde de öyle çılgınlar gibi sevinmiyor, ben her seferinde gülerek geldiğim için o da gülüyor ama hepsi o, başkalarının çocuklarının anneleri yokken deliler gibi ağladığını ya da döndüklerinde aşırı sevinç gösterisinde bulunduklarını duyunca bu durumu tuhaf karşılıyorum, benim durumumda olan anneler var mı? sizce bu durum neden kaynaklanıyor?
*doktorumuza danıştık, nörolojik olarak herhangi bir sorunu ya da gelişim geriliği yok
* babası için de aynı durum geçerli
*eve 3 gün dönmesem annem nerde demicek gibi