Aynen benim babam.Hatta burda anlatılanlardan bile fazla.
Hani demiş ya yazıda, sınırlarınızı çizmesine izin vermeyin, yoksa kişiliğiniz paspas olur.
Ben ne yazıkki bu haldeyim artık, inanın aileden birinin bu şekilde olması çok daha zor.çünkü kişiliğinizi şekillendiren insan bu.
Eşi bu şekilde olanlar için de cok zordur, ama bu kişilerin en azından evlenmeden önce kazandıkları kişilik gelişimleri vardır.
Ama ebeveynlerden birinin 'hasta ruhlu' olması çocuğun hayatını mahvediyor resmen.
Böyle insanla nasıl yaşanır diye araştırmak yerine bence bu kişilerin tedavi olması lazım.Kimsenin bir başkasının hayatını mahvetmeye hakkı yok-olamaz da.
Ama ne yazıkki, geçen geçmiş oluyor, değişse ne fayda. Öyle çok şeye karışıyor ki, anlatsam güler misiniz ağlar mısınız bilemesiniz.İşe giderken balkona çıkıp,arkamdan bakıyor yaaa.Sİnir krizi geçiricem artık.Söylediğim zaman da mutlaka kendine has bir gerekçesi vardır ve O HAKLIDIR.Benim bir insan olarak, duygularım,hislerim, kendime güvenim var mı, umrunda bile değil...Hayatımı kararttı resmen.Devam da ediyor.
Bu benim kaderim diyorum, elden birşey gelmiyor. Bakıyorum da artık, benim de iç dinamiklerime işlemiş. Bağımlı, aşırı kontrollü biri haline dönmüşüm bende. Çok acı.
KEndime acıyorum artık inanın.