başkalarının kurbanı mıyız???

Bugüne kadar hep birilerini suçladık,

Annemizdi bu kötü huyları kazandığımız; şu anda sahip olduğumuz sinir ona tepkiydi aslında. Bu yüzden şimdi asabi bir yapıya sahiptik...

Babamızdı pasifliğimizin nedeni; hep o pasifti ve rol modelimiz olarak tüm negatif özelliklerini pasifliğiyle beraber kopyalamıştık. Pasifliğimiz damarlarımızda kandı ve yapacak hiçbir şey yoktu...

Okuduğumuz okullarda sınıftaki öğrencilerden sadece biriydik ve sıradınlığımızda zorla bize öğretilmişti; tek tip kıyafetlerin içinde. Yapacak birşey yoktu çünkü özgün falan değildik, sırada oturan sıradan bir öğrenciydik. Şimdiki sıradanlığımız hep bu eğitim sistemi yüzündendi...

Bu anlatımı burada kesiyorum, çünkü eminim bu şekilde oldukça uzun bir süre geçirebilirim (Zaten çokça zamanımı böyle geçirdim.)

O kadar gelişkin bir savunma mekanizmam varki, bu yalanları sayfalarca ve günlerce uzatabilirim!...

Başkalarını suçlayarak kendimizi beraat ettirmek gerçekten bizi rahatlatıyor mu? Bu sayede daha doyumlu bir yaşama adım atabiliyor muyuz?

Şu anda bulunduğumuz durumun onlar tarafından bize dikte edildiğini kabul etmek gerçekçi mi?

Sadece çaresiz ve olayların bizim üzerimizdeki etkilerini değiştiremeyecek bir kurban olduğumuzu düşünmek ne kadar gerçekçi? Bu işimize geldiği için seçtiğimiz bir yol mu?

Geçmişte olan olayları sürekli hatırlayıp ha babam hayatımıza giren insanları bize yakınlık derecelerine göre -sırasıyla- bizim üzerimizdeki etkilerinden dolayı suçlamak, yargılamak ve hatta kendi içimizde cezalandırmak bize bir fayda sağlıyor mu? Üstelik suçladığımız insana tüm gücümüzü ve özgürlüğümüz verdiğimizin farkında mıyız?


İstesek de istemesek de bulunduğumuz noktayı hem bilinçli hem bilinçdışı seçimlerimizle biz yaratıyoruz.

Aslında temelde bütün çıplaklığı ile kabullenmek zorunda olduğumuz gerçek şu:

“Kendimde olan da olmayan da benim seçimimdir!”

Şu anda sahip olduğumuz özellikleri an be an seçimlerimizle biz yarattık.Hem güzel hem çirkin taraflarımızı biz seçtik, biz geliştirdik, biz içselleştirdik. Onlara şu “anda” sahip çıkan da, reddeden de biziz. Onlar bizim içimizde zaten vardı.

Sahip olduğumuz tüm iyi ve kötü yönlerimizin tamamını geliştirmeyi tercih ettik; bunu yaparkende bildiğimizin en iyisini yaptık şüphesiz.

Ancak, bizde olan kimsenin zoruyla bizim içimize sokulmadı.

Beklentilerimizin tam aksine annemiz babamız iyi ya da kötü olduğu için bu özelliklere sahip değiliz. Gittiğimiz okullar, eşimiz ve arkadaşlarımız yada dışsal herhangi bir faktör sahip olduğumuz özelliklerin nedeni olamaz.

Sahip olmadığımız özelliklerimizdeki durum sahip olduklarımızdakinden hiç farklı değil. Bu özellikleri aynı şekilde geliştirmemeyi tercih ettik. Bu durum hem kötü hem de iyi adladırdığımız taraflarımız için de geçerli.

Sizce de artık kendi seçimlerimizi aslında kendimizi yarattığını anlama vakti gelmedi mi?

sevgilera.s.

alıntıdır

talin bayiliyorum yolladigin yazilara. Cok tesekkür ederim.
Harfi harfine katiliyorum, bir tek saglik yolumuza birden engel olarak cikarsa veya büyük bir kaza o zaman gercekten bir kazanin veya sagligimizin kurbani olabiliriz belki ve yapmak istedigimizi belki tam olarak yapamayiz.
Ama ayni konuyu gecenlerde ablamla tartisiyordum.
Bende isteseydim : babam cok cimriydi gece ders calistigimda elektrik parasi gidecek diye hep söylenirdi, kizardi bana, ben yinede mum isiginda bir kösede ders calistim.
Bende isteseydim: annemin ve babamin okur yazarligi bile yoktu, ben Almanya gibi yerde Dishekimligi niye okudumki?.
Bende isteseydim: zaten kiz cocuguyum der okumazdim, zira bizim ailede kizlara pek deger verilmezdi. Halada gözlemliyorum, hala bu zamanda bile anneler erkek dogurdumu daha bir mutlu olurlar.
Yani inan bu liste böyle uzar gider......
Demek istedigim, insan yeterki istesin neler basariyor neler. Buna gercekten inaniyorum ve yasadim.
Ama nedir, tabiki cok calisarak basarabilirsin bu dediklerimi.
Arkasindanda söyle bir bakarsin arkana ve kendinle gurur duyarsin.:lepi::lepi:
Tek tavsiyem genclerimize kimseyi hayatinizda engel olarak görmeyin, hersey sizde baslar, sizde biter, zaten sunun bunun yüzünden olmadi diyenler gercekten ilk önce kendisini kandiriyor. Ne kadar gercekci olursak o kadar hayat güzel olur hayal kirikligi yasamayiz cünkü.
Uufff cok oldu, sevgiler...

cok ğüzel bir yazı ama malesef özğürlüğümüzü kazanmak
bir kesim insan icin o kadar kolay değil ilk önce aile ğiyinmene oturmana kalkmana hareketlere iyi terbiyeli bir kız olacaksın ya
sonra esin ve ailesi onların itibarını düsünmek zorundasın ve bir cok seyine onlar icin yapmayacaksın giymeyecek yeri geldiginde kahkalar bile atamayacaksın ve senin adına onlar karar veren özelliklede esin
ve artık bir cok kisiyi ğözlemliyorum kocaya bağımlı kaydirigubbakcemileyasıyor tabi bende ve bu beni cok rahatsız ediyor silkelenmek istesenizde izin verilmiyor ve mutsuz bir cok kadın hic bir kadın bunu istemez cünki :teselli:

bir arkadasimda bu konudan bahsetmişti..biz sürekli birilerine topu atarmişiz..yukarida örneklerden dahada basitleri var.."karnim acikti","canim istemiyor","canim sıkıldı"..ben degil o :) bu acidan bakilirsa gercekten cok mantikli bir yazi..ama genellemek yanliş olur kanisindayim..töreler bunun en büyük örnegi olur..tore kurbanlarinin birakin suclamayi nerdeyse düşünmeye bile haklari yok..birileri gelmiş zamaninda sacma sapan kurallar koymus..kimse sorgulamamiş..hemen kabullenmiş..bunun sonuclarini cekenler kendilerindemi suc arayacaklar? bu acidan yanliş olur yaziyi genellemek..

ama bir yonden de hakli..bi yerde okumustum buna benzer bişi..biz bu suc atmyi okadar abartmişizki dogal ihtiyac yada sorunlarimizi bile baska bicimde dile getiriyoruz..

aciktim degil "karnim acikti" deriz..acikan ben degilim..karnim :) benim bi kabahatim yok :))
sıkıldım degil.."canım" sıkıldı..canımın sorunu benim degil :)

sonuc olarak..
“Kendimde olan da olmayan da benim seçimimdir!” diyemem :) hatta biraz derine girersek kader-kismet olaylarid giricek devreye :) hepten karişcak konu..en iyisi susayim..

teşekkürler paylaşimin için talincim a.s.

“Kendimde olan da olmayan da benim seçimimdir!”

Çok doğru bir söz benceCADIARZU

olivia .!.:

talin bayiliyorum yolladigin yazilara. Cok tesekkür ederim.
Harfi harfine katiliyorum, bir tek saglik yolumuza birden engel olarak cikarsa veya büyük bir kaza o zaman gercekten bir kazanin veya sagligimizin kurbani olabiliriz belki ve yapmak istedigimizi belki tam olarak yapamayiz.
Ama ayni konuyu gecenlerde ablamla tartisiyordum.
Bende isteseydim : babam cok cimriydi gece ders calistigimda elektrik parasi gidecek diye hep söylenirdi, kizardi bana, ben yinede mum isiginda bir kösede ders calistim.
Bende isteseydim: annemin ve babamin okur yazarligi bile yoktu, ben Almanya gibi yerde Dishekimligi niye okudumki?.
Bende isteseydim: zaten kiz cocuguyum der okumazdim, zira bizim ailede kizlara pek deger verilmezdi. Halada gözlemliyorum, hala bu zamanda bile anneler erkek dogurdumu daha bir mutlu olurlar.
Yani inan bu liste böyle uzar gider......
Demek istedigim, insan yeterki istesin neler basariyor neler. Buna gercekten inaniyorum ve yasadim.
Ama nedir, tabiki cok calisarak basarabilirsin bu dediklerimi.
Arkasindanda söyle bir bakarsin arkana ve kendinle gurur duyarsin.:lepi::lepi:
Tek tavsiyem genclerimize kimseyi hayatinizda engel olarak görmeyin, hersey sizde baslar, sizde biter, zaten sunun bunun yüzünden olmadi diyenler gercekten ilk önce kendisini kandiriyor. Ne kadar gercekci olursak o kadar hayat güzel olur hayal kirikligi yasamayiz cünkü.
Uufff cok oldu, sevgiler...

Genişletmek için tıkla...

kendinle gurur duyduğunu görmek ne kadar güzel canım ya:1hug:
yüreğinin sesini dinlemişsin,hep başarmak için azimle çalışmış çabalamışsın
ve işte bak sonucayerimseniben

inan ki harikasın:lepi:
çok öpüyorum seni
sevgiyle kala.s.

talincim böyle bir yazıyı eklediğin ve bizim okumamıza sebep olduğun için çok teşekkür ederim.inanın yazıdan çok etkilendim çok doğru “Kendimde olan da olmayan da benim seçimimdir!”
ya bilmiyorum okudum ve şuan bana çok iyi geldi.tekrar sağol

Öğretilmiş hayatlar yaşadığımız inancındayım.
Cesaret edip sınırlarını zorlayabilenler farklı şeyler keşfedebilir.
Doğduğumuz aile din ve çevrenin fırsatları yolumuza ışık tutar.
Bu yolda ne kadar ilerleyebileceğimiz kendi seçimimiz olabilir.