aslında olması gereken senin yaptığın, ama düzene uymak zorunda kalınıyor bi yerde, torpille girmekse evet çok var böyle torpille giren, ben şahsım adına tırnaklarımla kazıya kazıya girdim memurluğa, çok göz yaşı dökmüşümdür olmadığı zamanlardra, her sınav sonraısı her mülhakat sonrası depresyonlara girerdim, neden başaramıyorumun sorgusunu yapardım günlerce, rabbim kısmet etti memur oldum, ha torpil aramadımmı, bal gibi de aradım, bulsam kullanırmıydım evet kullanırdım, bu doğrumu hayır yanlış, ama insan bazı zamanlarda öyle çaresizlik yaşıyor ki herşey mübah mantığıyla hareket etmeye başlıyorsun, içinde bulunduğun kördüğümden kurtulabilmek için her yolu denemeye başlıyorsun, şahsım adına ben torpille girmedim bunu da inandıramasam da her yerde söylüyorum, ben memur olunca eşime oooo torpiliniz nerden soruları yöneltilmişti, eşim torpilimiz yok dese de inandıramamıştı, birde bu yönü var olayın, torpilim yok desende inandıramıyorsun, öyle işlemişki ruhumuza bu mesele, öyle benimsemişizki, meşru görüyoruz bunu, ama hakeden biçok kişinin hakkını gaspettiğimizi de düşünmüyoruz, dediğim gibi koşullar belki de bunu gerektiriyor böyle yapıyorlar, sen aslında olması gerekeni savunuyorsun, ama hayatının sonuna kadar da böyle gidemezsin ki, bu şekilde ölene kadar savaşacak gücüm var dersen hiç durma devam et bu yolda, yok ben artık dayanamıyorum dersen aklını kullan ( aslında bu akıl kullanmak değil) adımını destekli at, yapabileceğinin en iyisini yap