Bana birseyler deyin lütfen

Merhaba arkadaşlar sizinle dertlesmek ıstıyorum uzun olsa bile lütfen okuyun konusacak kımsem yok bu aralar.35 yasında bır cocuk annesıyım.Cocuklugum ve genclıgım agır tramvalarla gectı.(Annemin ölümü,sarhos baba,sahıp cıkmayan akrabalar vb)O kucucuk cocuk yasımda gekecegımle ilgılı oyle guzel hayaller kurardım kı.Pamuk annem ilgisiz babama ragmen o kurstan alır dıgerıne gotururdu.Okudukça öğrendikce bana kıtap alındıkca mutlu olan bir çocuktum.Sonra annem dr hatasından bir anda vefat etti.Orta ıkıye gıdıyordum.Ve o gun hayatımız tersıne döndü.Bunu atlatamayan babam içkiye basladı her gece gelip sıddet uyguladı.Ev kirasını odemedı.Elektrık su odemedı.ıkı sene sehır merkezinde bır apartman daıresınde elektriksız kaldık.Sonra suyu kestiler.Ve en sonunda kapıya atıldık.O gun gidecek yerımız yoktu.Babam da ortalıkta yoktu .Yanımızda olan tek bir akraba yoktu.Uc genc kız öylece ortada kaldık...
Zaman gecti bır sekılde once dükkan deposu sonra bır ev ayarladık.Sagda solda calısmaya basladık.Ama calıstıgımız yerlerde sarhos sahıpsız bir babanın kızı oldugumuzu bılen bazı pıslıklerın tacızlerıyle mücadele ettık.zaman gectı yıne bır sekılde.Hep calıstıım.Hep calıstık.Annemın bıze kıtap almak ıcın sabahlara kadar örgü ördugu üçümüzde okuyamadık.Aslında ben Aö.Türk Dili ve Edebiyatı bölümü daha sonra da ıkıncı unıv.kapsamında Cocuk Gelısımı okudum.Ama üniversite sırasında oturamamak halen içimi o kadar cok acıtıyor kı.Annem yasasaydı bambaska bır yerde olabılecekken hıcbırsey olamadım .Çocugumun kres zamanı geldı artık bende calısmak ıstıyorum .Ama bır yanım kpss hazırlan dıyor .Bır yanım neden bılmıyorum ama bir anda aklımı kurcalayan cocukluk yaralarını ıyılestırmeye calısıyor.Aslında halen delı gıbı calısmak bırseyler öğrenmek istiyorum ama içimde asırı bır gec kalmışlık yaşlanmıslık duygusu var.Kursagımda kalan hayallerım var...Sizce 35 yas kpss hazırlanmak için cok mu gec bır yas.Yoksa artık zaman kaybetmeyıp tekrar ozel sektörde mı calısmalıyım.Özel okullarda bir cok tecrübem var.Alanla ılgılı sertıfıkalarımda.Ama yıne de asgarı ucretten fazlasını alamıyorum...Ne yapacagım konusunda ve gecmıstekı yasadıklarımı kapatma konusunda bana bır ıkı satır yazarsanız cok mutlu olurum arkadaslarım
o koşullarda yılmayıp açıktan da olsa okuduysanız kpss yi de başarırsınız. vazgeçmeyin lütfen. geç diye bir şey yoktur. herkesin zamanı farklıdır
 
“Kimi 25 yaşında CEO olup 50 yaşında ölürken kimi 50 yaşında CEO olur ve 90'ı görür. Kimi evlenir kimi ise bekar kalır. Bütün dünyadaki herkes 'kendi zamanına' göre yaşar. Obama 55 yaşında emekli oldu, Trump 70 yaşında görevine başladı. Etraftaki bazı insanlar senden bir adım ileride gözükebilir, bazıları ise senin gerinde gözükebilir. Ancak herkes kendi yarışında, kendi zamanında. Onlara kıskançlık da besleme taklit de etme. Onlar kendi zamanında sen kendi zamanında yaşayacaksın. Hayat harekete geçmek için doğru zamanı beklemektir. Yani sakin ol. Geç kalmadın. Erken de değil. Tam zamanında yaşıyorsun.”

Bunu atıp gidiyorum :)
 
Merhaba arkadaşlar sizinle dertlesmek ıstıyorum uzun olsa bile lütfen okuyun konusacak kımsem yok bu aralar.35 yasında bır cocuk annesıyım.Cocuklugum ve genclıgım agır tramvalarla gectı.(Annemin ölümü,sarhos baba,sahıp cıkmayan akrabalar vb)O kucucuk cocuk yasımda gekecegımle ilgılı oyle guzel hayaller kurardım kı.Pamuk annem ilgisiz babama ragmen o kurstan alır dıgerıne gotururdu.Okudukça öğrendikce bana kıtap alındıkca mutlu olan bir çocuktum.Sonra annem dr hatasından bir anda vefat etti.Orta ıkıye gıdıyordum.Ve o gun hayatımız tersıne döndü.Bunu atlatamayan babam içkiye basladı her gece gelip sıddet uyguladı.Ev kirasını odemedı.Elektrık su odemedı.ıkı sene sehır merkezinde bır apartman daıresınde elektriksız kaldık.Sonra suyu kestiler.Ve en sonunda kapıya atıldık.O gun gidecek yerımız yoktu.Babam da ortalıkta yoktu .Yanımızda olan tek bir akraba yoktu.Uc genc kız öylece ortada kaldık...
Zaman gecti bır sekılde once dükkan deposu sonra bır ev ayarladık.Sagda solda calısmaya basladık.Ama calıstıgımız yerlerde sarhos sahıpsız bir babanın kızı oldugumuzu bılen bazı pıslıklerın tacızlerıyle mücadele ettık.zaman gectı yıne bır sekılde.Hep calıstıım.Hep calıstık.Annemın bıze kıtap almak ıcın sabahlara kadar örgü ördugu üçümüzde okuyamadık.Aslında ben Aö.Türk Dili ve Edebiyatı bölümü daha sonra da ıkıncı unıv.kapsamında Cocuk Gelısımı okudum.Ama üniversite sırasında oturamamak halen içimi o kadar cok acıtıyor kı.Annem yasasaydı bambaska bır yerde olabılecekken hıcbırsey olamadım .Çocugumun kres zamanı geldı artık bende calısmak ıstıyorum .Ama bır yanım kpss hazırlan dıyor .Bır yanım neden bılmıyorum ama bir anda aklımı kurcalayan cocukluk yaralarını ıyılestırmeye calısıyor.Aslında halen delı gıbı calısmak bırseyler öğrenmek istiyorum ama içimde asırı bır gec kalmışlık yaşlanmıslık duygusu var.Kursagımda kalan hayallerım var...Sizce 35 yas kpss hazırlanmak için cok mu gec bır yas.Yoksa artık zaman kaybetmeyıp tekrar ozel sektörde mı calısmalıyım.Özel okullarda bir cok tecrübem var.Alanla ılgılı sertıfıkalarımda.Ama yıne de asgarı ucretten fazlasını alamıyorum...Ne yapacagım konusunda ve gecmıstekı yasadıklarımı kapatma konusunda bana bır ıkı satır yazarsanız cok mutlu olurum arkadaslarım
Eşinin işi sabitse senin arkandan gittiğin yere gelemeyecekse kpss önermem ama hayat senin tercih senin, hiçbir zaman geç değildir. Hayatı hangi ucundan yakalarsan peşine takılıp gitmelisin, yeter ki seni mutlu edeceğinden emin ol
 
Bir kere kendini taktir et. O zorluklardan çıkmışsın. Üstelik iki fakülte bitirmissin. Dün daha maddi durumu iyi bir kıza evlenince çalışacak mısın deyince tribe girdi.
Hem annen bu kadar düzgün bir kadın olmasa sen de böyle bir ortamdan zor çıkardın. Ben de bazen geç mi diyorum sonra kime göre neye göre diyorum. Herkes kendi ritminde yaşıyor hayatı.
 
X