Biliyorsunuz ben 8 eylülde muayeneye gidecektim eşimi bekliyordum,muayeneye gittik doktorum ilk defa çatıma baktı ve "hiç hiç hiç açılma yok,hayret"dedi...Zaten ben 39. haftadaydım,doktorum illa normal doğum istiyorsun ama en fazla 1 hafta daha bekleyebiliriz zaten çok açılacağını sanmıyorum dedi suyun da azalmış dedi ben riske atmak istemiyorum dedi...Normal doğumu çook istiyordum biliyorsunuz.Neyse E doktor riske atmak istemiyorum hemen yarın seni sezeryana alalım deyince ben yok illa normal doğum istiyorum riske atarım diyemedim elbette...Ama bu karara eşim de ben de şok :1shoklduk,ben herşey normal görünüyor git sancını bekle gibi bişey diyecek diye tahmmin ediyordum...
Ertesi gün 9/9/2008'de saat 10da hastaneye gittik beni saat 1'de ameliyathaneye aldılar,belden aşağıyı uyuşturdular ve saat 1.26'da meleğimin viyaklarını duydum...Yıkayıp,giydirip benim ameliyatım devam ederken hemşire getirip beni öptürdü:asigim:Benden önce onu çıkardılar babsının kollarına vermişler.Çıktığımda avaz avaz bağırıyordu...
Ben sorunsuz hemen emzirmeye başladım:ecrin_bebek: sütüm az da olsa hemen gelmişti,şimdi daha da iyi geliyor ilk 2 gün mama takviyesi de yaptık ama şimdi sadece sütüm yetiyor..
İlk 2 gece dayanılmaz ağrılarım oldu,gözüm bebeğimi bile görmedi,emziremedim bile,ama bugün daha iyiyim zamanla inşallah tüm ağrılarım geçecek.Sezeryan hiç de kolay değilmiş.....Ama anne olmak bambaşka ve müthiş bir duygu,her acıya değiyor,darısı bekleyen arkadaşlarımızın başına...:lepi:
Bebeklerimizi de burda paylaşımlarımıza devam ederek büyütelim inşallah...Desteklerinizden dolayı çoook teşekkür ederim..Böyle bir gruba dahil olmak çok güzel.Ben sizi çok sevdim Eylül 2008 anneleri.a.s.
Bu da Balımın ilk resimlerinden biri
