Hiç de kafaya takılacak bi durum yok ben eşimle 35 yaşında tanıştım 36 da evlendim. 3 hafta önce doğum yaptım yaşım 38. Üstelik eşim benden 6 yaş küçük ama aramızda hiç sorun olmadı.Merhabalar, görsel olarak, kariyer olarak, ekonomik olarak bulunduğum halden memnunum, İstanbul gibi imkanların geniş olduğu bir şehirde yaşıyorum. 30 yaşındayım ve elimde olmadan odağım çok fazla evlilik merkezli. İstediğim gibi birisi şuanda yok, flörtüm de yok potansiyelde yok. Bu durumu kabul ettim, sadece odağımı değiştirmek istiyorum başaramıyorum. Gün içerisinde çok fazla bu durumu düşünürken buluyorum kendimi. Aşırı geç kalmış hissediyorum, böyle olmadığını biliyorum ama elimde değil bu duygulara kapılıyorum. Hayatımdan çoğu alanda çok memnunum, bu yüzden odağım bu sanırım duygusal olarak eksik hissediyorum. Genel bir bakış var bugünler bir daha gelmez bekarlığın tadını çıkar gibi, ben size bekarlığın tadını nasıl çıkarırım bunu danışmak istiyorum. Herşeylere de doydum artık tabii. Seyahat eğitim kariyer yeme içme giyme sınırsız yaptim içimde kalmadı hiç bir şey. Vücudumdan memnunum spora gitmek konusunda güdülenmiyorum. Eğitim olarak hedeflediğim noktadayım vb. durumlar. Yapacak hiç bir şey bulamıyorum. 4 gün çalışıyorum 3 gün boşum. İşte olduğum günlerde de müsaitliğim çok oluyor başka şeyler ile ilgilenmeye, kitap okumak dizi izlemek gibi konular ile dolduruyorum. Eve geldiğimde tüm gün benim ama evde yapacak bir şey yok. Bazen yemek yapıyorum iyi geliyor terapi gibi. Biraz uzun oldu ama anlaşılsın istediğim için böyle oldu. Vaktim çok fazla var ama dolduramıyorum.
Diyeceksiniz ki evlenince ne olacak. Ne bileyim sorumluluğum olur yemek yaparım, kendi evim der evim için bir şeyler yaparım, eşimle seyahat ederim(artık tek seyahat pek fazla zevk vermiyor) çocuklarım olur onlar ile ilgilenirim gibi düşünüyorum.
Bakış açımı evlilikten nasıl çekip günlerimi nasıl dolu ve anlamlı hale getirebilirim? Sabah beni yataktan heyecanla uyandıracak bir şey , sanki üzerimde ölü toprağı var gözümü açıyorum bomboş hayat diyorum..
Ne işle meşgulsün bilmiyorum ama işinle alakalı veya hobi olarak yapmak istediğin bir şeyin eğitimini alabilirsin.Merhabalar, görsel olarak, kariyer olarak, ekonomik olarak bulunduğum halden memnunum, İstanbul gibi imkanların geniş olduğu bir şehirde yaşıyorum. 30 yaşındayım ve elimde olmadan odağım çok fazla evlilik merkezli. İstediğim gibi birisi şuanda yok, flörtüm de yok potansiyelde yok. Bu durumu kabul ettim, sadece odağımı değiştirmek istiyorum başaramıyorum. Gün içerisinde çok fazla bu durumu düşünürken buluyorum kendimi. Aşırı geç kalmış hissediyorum, böyle olmadığını biliyorum ama elimde değil bu duygulara kapılıyorum. Hayatımdan çoğu alanda çok memnunum, bu yüzden odağım bu sanırım duygusal olarak eksik hissediyorum. Genel bir bakış var bugünler bir daha gelmez bekarlığın tadını çıkar gibi, ben size bekarlığın tadını nasıl çıkarırım bunu danışmak istiyorum. Herşeylere de doydum artık tabii. Seyahat eğitim kariyer yeme içme giyme sınırsız yaptim içimde kalmadı hiç bir şey. Vücudumdan memnunum spora gitmek konusunda güdülenmiyorum. Eğitim olarak hedeflediğim noktadayım vb. durumlar. Yapacak hiç bir şey bulamıyorum. 4 gün çalışıyorum 3 gün boşum. İşte olduğum günlerde de müsaitliğim çok oluyor başka şeyler ile ilgilenmeye, kitap okumak dizi izlemek gibi konular ile dolduruyorum. Eve geldiğimde tüm gün benim ama evde yapacak bir şey yok. Bazen yemek yapıyorum iyi geliyor terapi gibi. Biraz uzun oldu ama anlaşılsın istediğim için böyle oldu. Vaktim çok fazla var ama dolduramıyorum.
Diyeceksiniz ki evlenince ne olacak. Ne bileyim sorumluluğum olur yemek yaparım, kendi evim der evim için bir şeyler yaparım, eşimle seyahat ederim(artık tek seyahat pek fazla zevk vermiyor) çocuklarım olur onlar ile ilgilenirim gibi düşünüyorum.
Bakış açımı evlilikten nasıl çekip günlerimi nasıl dolu ve anlamlı hale getirebilirim? Sabah beni yataktan heyecanla uyandıracak bir şey , sanki üzerimde ölü toprağı var gözümü açıyorum bomboş hayat diyorum..
Önemseyerek uzun uzun yazdığınız bu mesajınız için çok teşekkür ederim, tavsiyeleriniz klişeden uzak ve anlaşıldığımı hissettiğim tavsiyeler, uygulanacak çok güzel öneriler varbu kadar imkaniniz varsa neden terapi almadınız? kesinlikle gidin bir terapiye en iyi o değiştirir pencerenizi.
bu arada 33 yaşındayım,bekarim bir gun olsun gec kaldim diye düşünmedim.
ayrica bana göre seyahat de 'gezdim tamam bitti' denecek bi sey degil:)
ayrica "kendi evim der evim için bir şeyler yaparım" demissin. belli ki evcimen birisin simdi yap kendi evine - sana iyi hissettirir. mesela beyaz avize ışıklı salondansa lambader al koltugunun basina onun sari isiginda takil. sadecr isik bile insani daha mutlu ediyor bence. sonucta es ile evlenince kiraya cikma ihtimalin var. simdi de kiradasin. yani ne degisiyor ki:)
ayrica istanbuldaysan arama kurtarma egitimlerinde aradigin yas grubunda cok erkek oluyorhem her insanin almasi gereken bir egitim bence araştır m ile baslayanin kendi ilcende olanina katil:))
onun disinda ben genelde sevgililerimi yolda bulurum, seyahat etmeye devam et ama turu bırak bireysel çık. varsa sehirdeki couchsurfing etkinliklerine falan katilabilirsin.
onun disinda ilgi alanin neyse ona yogunlasip o alanda birilerini bulabilirsin. bisiklet mi mesela? tonla bisiklet grubu var.trekking grubu var, kitap gruplari var... ibbnin sehirici gezileri var mesela ibb kültür sayfalarını falan takipte kal. ben sevgili degil ama cok harika sanatsever iki arkadas buldum oradan hayatim guzellesti :) onun disinda tiyatrolar da sosyallesmek icin iyi yerler. arkadaslarin etkinliklerini de kacirma. kalabaliga karis
evde dursan kimse seni görmez.
ayrica 30 yas yas degil genceciksin:)
onemli olan evlenmek degil, seninle ayni pencereden bakan adami bulmak. benim cok sevgilim,flortum oldu hayatimda yalniz kaldigim zamanlari pek hatirlamiyorum. istesem 21de,23te,25te,28de evlenirdim. evlilige hevesli koca adaylarim - kavgasiz iliskilerim vardi. ama yani evlilik cok büyük bir olay. hem tum hayatını gecireceksin hem colugun cocugun ona benzeyecek. sana toz pembe geliyormus bana tam tersi gelirdi. keisnlikle hayata ayni pencereden bakmiyorsak evleneyim neye yarar diye düşünüyordum. ki eminim o zamanlar o beylerle evlensem su an 33 yasinda yine bekar olurdum:))
su an 33 yasindayim ilk defa hic suphesiz - mutlu olacagima emin olduğum icin evliligi düşünüyorum. ama onda da acele etmiyorum :) yasim gecti diye düşünmüyorum. son bekarlik aylarinin tadini cikartiyorum:) cunku evlilik bir amac - varilacak bir yol degil. guzel bir ömür yasama derdindeyim evlilik degil ama destekleyici karakterde biriyle dogru evlilik benim icin bu yolda bir arac olabilir.
bence sen de boyle dusun. yoksa coook meshur bir erkek kesimi var. azicik bdvde gezsen sen de görürsün. 30 yas ustu kariyer sahibi ama evlilik istegi olan kadınlara kendilerini bonkor ve iyo gosterip sonradan maddi olarak sömürüyorlar. bu yeni bir sey degil benim teyzemin ilk kocasi da öyleydi. kadin adama bakti, cep harcligi verdigi adam tarafindan sistematik olarak asagilandi, kirk olmak uzereyken adami damizlik olarak kullanip cocuk dogurdu ve şükür ayrildi. normalde o adamla o kadin yanyana gelmez ama iste evde kalma korkusu insanin gözünü kör ediyor.
dun cok guzel bir yorum okudum hatta bununla alakalı, paylasiyorum.
Ben de 42 yıllık deneyimlerimi yazdım. Mantığına uymayan kimseyle evlenme. Biraz bile gözüne batıyorsa, evlenince katlanarak çoğalır. Bu hissettiklerin seni yanlış bir evliliğe sürüklemesin. Ben yandım siz yanmayın :))Önemseyerek uzun uzun yazdığınız bu mesajınız için çok teşekkür ederim, tavsiyeleriniz klişeden uzak ve anlaşıldığımı hissettiğim tavsiyeler, uygulanacak çok güzel öneriler var
Bu anksiyeteye çok iyi geliyor bu arada. Herkese tavsiye ederim. Düşünceleriniz dağılır.Kaygı gelince başka konuya odaklanmak önerilir ya hani. Siz de evlilik düşüncesi gelince başka konuya odaklanın. Etraftaki nesnelerin isimlerini sayın. İngilizce 50'den geriye çift sayıları sayın. İnançlı biriyseniz dua zikir gibi şeylere yönelin. Hayat boşluk kabul etmez bir düşünce çıkarmak istiyosanız yerine koyacak düşünce hazır olmalı.