Deprem’den sonra oğlumun (şu an 40 aylık) çok sevdiği yatılı yardımcımız korkup ülkesine döndü. Akabinde siyahi bir yardımcı işe başladı ancak oğlum alışamadığından tekrar eski bakıcının ülkesinden birini bulduk.
Yeni kız iş bilmemekle birlikte gösterdiğimizi de yapamayan, oğlumla oyun kuramayan, buz gibi bir kızdı.
Artçılar artık psikolojimizi alt üst ettiğinden yazlığa geldik 3 aylığına ve burda düşük yaşadım 2 gün önce kürtaj oldum.
Dün gece sancılı ve berbat bir geceydi. sabah bakıcımızın mutfağı düzgün temizleyemediğini gördüm. (Dün kızartma yapılmıştı kızartma tavası hala ocakta ve her yer yağ içinde) kalktım hiçbir şey söylemeden kendim temizledim 2 büklüm halde. Sonrasında kız işi bırakıp memleketine dönmek istediğini söyledi. Burda yalnızım oğlum ben ve bakıcı yaşıyoruz 2-3 haftada bir eşim geliyor. Beni bu halde bırakmaması gerektiğini en azından ben birini bulana kadar beklemesini söyledim ama dinlemedi.
Ben de sinirlendim o zaman bugün git hiç durma dedim. Kız da gitti sağolsun ama kız giderken oğlum çok üzüldü çok ağladı. Ağlayarak uykuya daldı.
Şimdi yeniden yeni birini arayıp bulma, ona bir şeyleri öğretme, çocuğu tekrar alıştırma faslı o kadar gözümde büyüyor ki. Keşke sağlık durumum el verse de kimseye muhtaç olmadan kendi işimi kendim görebilsem.
Neyse sorum şu ki oğlum uyandığında ne söylemeliyim bilmiyorum. Onu yeni biri gelecek fikrine nasıl alıştırmalıyım bilmiyorum ne önerirsiniz ne yapmalıyım?
Yeni kız iş bilmemekle birlikte gösterdiğimizi de yapamayan, oğlumla oyun kuramayan, buz gibi bir kızdı.
Artçılar artık psikolojimizi alt üst ettiğinden yazlığa geldik 3 aylığına ve burda düşük yaşadım 2 gün önce kürtaj oldum.
Dün gece sancılı ve berbat bir geceydi. sabah bakıcımızın mutfağı düzgün temizleyemediğini gördüm. (Dün kızartma yapılmıştı kızartma tavası hala ocakta ve her yer yağ içinde) kalktım hiçbir şey söylemeden kendim temizledim 2 büklüm halde. Sonrasında kız işi bırakıp memleketine dönmek istediğini söyledi. Burda yalnızım oğlum ben ve bakıcı yaşıyoruz 2-3 haftada bir eşim geliyor. Beni bu halde bırakmaması gerektiğini en azından ben birini bulana kadar beklemesini söyledim ama dinlemedi.
Ben de sinirlendim o zaman bugün git hiç durma dedim. Kız da gitti sağolsun ama kız giderken oğlum çok üzüldü çok ağladı. Ağlayarak uykuya daldı.
Şimdi yeniden yeni birini arayıp bulma, ona bir şeyleri öğretme, çocuğu tekrar alıştırma faslı o kadar gözümde büyüyor ki. Keşke sağlık durumum el verse de kimseye muhtaç olmadan kendi işimi kendim görebilsem.
Neyse sorum şu ki oğlum uyandığında ne söylemeliyim bilmiyorum. Onu yeni biri gelecek fikrine nasıl alıştırmalıyım bilmiyorum ne önerirsiniz ne yapmalıyım?