Seneler önce oldu ve bir kahvaltı sofrasından bir sonbahar günü sadece babamın sinirlerini bozduğum için kovulmuştum, evde rahat yoktu, huzursuzluk çıkarıyor, seni beslemek zorunda mıyım diyordu, yıllar geçti unutmadım, babamı sevmiyorum...
tek sebep çalışmıyor olmamdı.sosyal fobiğim, insanlarla da geçinemiyorum...dediğine göre bana yatırım yapmış, Allah var dersanelere gittim, bir dediğim iki edilmezdi, en iyi okullarda okuttu, kursları saymıyorum bile ama iş bulamamıştım işte.onun emeklerini verememişim, o yüzden evde hakir gördü, psikolojik şiddet diz boyu idi, 4 sene önce idi bütün bunlar, sonra doğuda memurluğa gönderdi beni, ölür mü gider mi diye düşünmedi, ölürsem ne olur dedim, kaderindir demişti.
ne düşünüyorsunuz?adamın tek okuyacak ve meslek sahibi olacak çocuğuydum, sonrasında işimden memnun olmadım vs...iş hayatım bir türlü oturmadı.ama ne yapabilirim...O mala mülke tapanlara lanet ediyorum her saniye
