- 6 Kasım 2020
- 664
- 935
- Konu Sahibi gumusservii
- #1
Herkese merhaba, aslında buraya içimi dökme konusunda epey kararsız kaldım ama bu konu kimseye anlatabileceğim bir durum değil ve sürekli içimde biriyle paylaşıp rahatlama ihtiyacı var. Burada anonim şekilde yazabilmek ve sizlerin desteğini, fikirlerini almak bana iyi gelebilir diye düşünerek yazıyorum.
Öncelikle uzun yıllardır babamın bazı hareketlerinden annemi aldatabileceği şüphesine kapılır, sonra hemen bu düşünceyi kafamdan atardım ve utanırdım bunu düşünebildiğim için. Meğer utanması gereken ben değilmişim...
Yakın zamanda, bir şekilde babamın annemi yıllardır aldattığını kesin olarak, kanıtlarıyla öğrendim. Sürekli olarak bu işi yapan kadınlara gidiyormuş. Bazen uzun yıllar aynı kadınla bazen de 'değişiklik' aradığı için farklı kadınlarla görüşüyormuş. Üstelik bunun için kurulmuş iğrenç bir forum var, oraya da üye. Orada kadınlar kendilerini tanıtıyor, bunlar da deneyimlerini yazarak referans oluyorlar. Hiç çekinmeden tüm detayları yazabilmesine mi tiksineyim, şu pandemi döneminde dahi kimin ne olduğunu bilmeden birkaç kadına gidip virüs konusunda annemi de beni de riske atmasına mı sinirleneyim, gittiği kızların çoğunun benim yaşlarımda olmasına mı midem kalksın...
Üstelik ben pandemi nedeniyle işsiz kalan bir öğretmenim ve zar zor kendimizi geçindiriyoruz, adama masraf çıkmasın diye neredeyse kişisel olarak hiçbir harcamam yok. Her şeyden onun beli bükülmesin, canı sıkılmasın diye feragat ediyorum bir de. Tüm bunlara mı yanayım, güzel annemin her şeyden bi haber şekilde kendisini tamamen bana ve babama adamış bir karakter olmasına mı üzüleyim...
Oysa ben küçüklüğümden beri babamla arkadaş gibiydim, çok yakındım. O kadar kötü oldum ki bunları öğrenince, kafamdaki o baba algısı tamamen yerle bir oldu. Nişanlıyım, birkaç ay sonra evleneceğim Allah nasip ederse. Nişanlıma çok güvenmeme rağmen içimde korku oldu, garip hissediyorum. Sanki o kadar güvendiğim, anneme aşkla bakan, herkesin imrendiği bir evliliği olan babam bile bunu senelerdir kimseye çaktırmadan yapabiliyorsa herkes yapabilirmiş gibi biraz saçma bir his oluştu.
Her neyse çok uzatıp sizleri de sıkmak istemem. Kısacası birkaç ay kaldı bu evden ayrılmama ama babamla normalde çok yakın, birbirine sürekli espriler yapan, eğlenen bir baba-kız ilişkimiz varken şimdi ona nasıl davranacağımı bilemiyorum. Anneme de belli etmek istemiyorum, çok zor bir durumda kaldım. Ne yapmalıyım bilmiyorum. Fikirleriniz benim için çok önemli, şimdiden hepinize teşekkür ederim.
Öncelikle uzun yıllardır babamın bazı hareketlerinden annemi aldatabileceği şüphesine kapılır, sonra hemen bu düşünceyi kafamdan atardım ve utanırdım bunu düşünebildiğim için. Meğer utanması gereken ben değilmişim...
Yakın zamanda, bir şekilde babamın annemi yıllardır aldattığını kesin olarak, kanıtlarıyla öğrendim. Sürekli olarak bu işi yapan kadınlara gidiyormuş. Bazen uzun yıllar aynı kadınla bazen de 'değişiklik' aradığı için farklı kadınlarla görüşüyormuş. Üstelik bunun için kurulmuş iğrenç bir forum var, oraya da üye. Orada kadınlar kendilerini tanıtıyor, bunlar da deneyimlerini yazarak referans oluyorlar. Hiç çekinmeden tüm detayları yazabilmesine mi tiksineyim, şu pandemi döneminde dahi kimin ne olduğunu bilmeden birkaç kadına gidip virüs konusunda annemi de beni de riske atmasına mı sinirleneyim, gittiği kızların çoğunun benim yaşlarımda olmasına mı midem kalksın...
Üstelik ben pandemi nedeniyle işsiz kalan bir öğretmenim ve zar zor kendimizi geçindiriyoruz, adama masraf çıkmasın diye neredeyse kişisel olarak hiçbir harcamam yok. Her şeyden onun beli bükülmesin, canı sıkılmasın diye feragat ediyorum bir de. Tüm bunlara mı yanayım, güzel annemin her şeyden bi haber şekilde kendisini tamamen bana ve babama adamış bir karakter olmasına mı üzüleyim...
Oysa ben küçüklüğümden beri babamla arkadaş gibiydim, çok yakındım. O kadar kötü oldum ki bunları öğrenince, kafamdaki o baba algısı tamamen yerle bir oldu. Nişanlıyım, birkaç ay sonra evleneceğim Allah nasip ederse. Nişanlıma çok güvenmeme rağmen içimde korku oldu, garip hissediyorum. Sanki o kadar güvendiğim, anneme aşkla bakan, herkesin imrendiği bir evliliği olan babam bile bunu senelerdir kimseye çaktırmadan yapabiliyorsa herkes yapabilirmiş gibi biraz saçma bir his oluştu.
Her neyse çok uzatıp sizleri de sıkmak istemem. Kısacası birkaç ay kaldı bu evden ayrılmama ama babamla normalde çok yakın, birbirine sürekli espriler yapan, eğlenen bir baba-kız ilişkimiz varken şimdi ona nasıl davranacağımı bilemiyorum. Anneme de belli etmek istemiyorum, çok zor bir durumda kaldım. Ne yapmalıyım bilmiyorum. Fikirleriniz benim için çok önemli, şimdiden hepinize teşekkür ederim.