Merhaba,
Akşam üstü babam canımı çok sıktı. Şu an çok öfkeliyim.
Uzanca şöyle (kısa yazmam da )
33 yaşındayım, evliyim, meslek sahibiyim. Babamların 40 yıldır görüştüğü aile grubunun bugün akşam oturması vardı. Bunca uzun yıllar olunca çocuklar da hala görüşüyoruz. Bu gruptan bir arkadaşım 3_5 ay önce evlendi. Akşam da onun evine hayırlı olsun gidilceki, hoş herkes orda şimdi....
Bu sabah 5 de ankaraya eğitime gittim ve sırf akşam arkadaşıma hayırlı olsuna gidilecek diye döndüm. Eşim de yok burda bu hafta sonu, ankaradan gelmeyebilirdim. 18:00 de Ankaradan dönüp direkt babmalara gittim. Onlar yemek yerken biraz uyumak niyetim. Daha kapıdan girmeden babam bu kılıkla mı gideceksin dedi. Dediği kıyafet de çorap paça bol kot pantolon. Üstü taşlanmış ve yırtık. Evet dedim. Ben seni bu halde götürmem dedi Şakayla karışık. Git üstünü değiş gel dedi. Böyle gideceğim dedim. Geçtim odaya yattım. Annemle babam mutfağa yemeğe geçti beni çağırdılar. Babam ordan anneme söylüyor ben götürmem bu kılıkla zaten yorgun uyuyacak
Sanırsın mayo ile gideceğim. Kaldı ki 40 yıllık aile dostlarımız ve 33 yıllık arkadaşım evine gittiğimiz. Ben yattığım yerden kalktım git üstünü değiş diyor bana. Arkadaş 33 yaşındayım. Ben de çıktım geldim eve kalbini kırmamak için. Ve gitmedim arkadaşıma gidemedim yani.
Arabamız da eşimde kendi arabama da atlayıp gidemedim.
Kös kös evde sinir olmuş şekilde oturuyorum.
65 yaşında adam, kalbini kırmak istemediğimden çoğu zaman hee baba diyorum. Demez itiraz edersem küsüyor. Vallahi idare etmekten yoruldum. Hayatlarında tek dayanak benim. Bana çok düşkün de ama artık tadı kaçtı. Koskoca kadınım. Ne böyle azara dayanabiliyorum ne de babama derdimi anlatabiliyorum. Iş artık iyice içinden çıkılmaz hal aldı. Bir süre görüşmeyi düşünmüyorum. Doğru mu yaparım acaba? Konuş derseniz imkansız daha önce hiç başaramadım bunu.
Önerileriniz nelerdir?