Ayse Yayman' dan Bir Şiir

Seninle hiç kırlara gidemeyeceğiz,
O yüzden biliyorum papatyalar boynunu bükecek.

Seninle deniz kenarında el ele yürüyemeyeceğiz
O yüzden deniz belki de bize küsecek.

Seninle gecelerimiz de olmayacak,
O yüzden geceler tek tek eksilecek.

Seninle yağmurlarda ıslanmayacağız.
Güneş birlikte yakmayacak tenimizi.
Gün doğumu, gün batımı olmayacak belki,
seninle bizi biz yapan;

Bİzde ki hoyratça susuz yazlar gibi olacak
seninle bizi biz yapan;
Bir filmin görüntüsü yerine efektleri olacak
seninle bizi biz yapan;
Çöl fırtınalarının kavurduğu;
tek bir kum tanesindeki biz olacak.

Her bir kum ki;içinde biz
Her rüzgar ki;senden bana esen
Her bir yağmur ki;her damlası sen

Güneş içinde saklıyacak yanışlarımızı
Bizim için doğup batacak
Kaktüsler çiçek açacak
Acı duymadan, sevdamızı dağlayacak...

Hüzün bize yakışmaz artık.
Ayrılıklardı yollarımızı birleştiren

Kızmak nafile ki; bize yakışmaz artık.
Umudu, yarınları bilenlerdeniz.

Beklemek ki biz deki en acılı tebessüm,
Gözler buluşmasada, gözyaşı yakışmaz artık


Biz bir uzun köprünün iki ayrı ucunda olanlardanız
Bedenlerimiz buluşmasada;biz bizdeyiz artık biliriz

Bir çöl fırtınası yüreğim... Esmesinden şikayet edeceğim en son şey belki de... Her bir esiş benden sana, senden bana gelsin... Kızgın güneşin koru gibiyim için için... Rüzgarın beni serinletsin...

Keşkeler diyorsun bana hep ya...
Deme ne olur, hiç keşkeleri sevemedim ama sende ki keşkeler bana yara vermiyor sevgili... sen onlarıda sevdirdin... Daha önceleri hiç sevmediklerimi sevdirdiğin gibi...

Sende sevemediğim umutlar oldu... Umut bize yakışmaz sevgili... Bizde ki umutsuz, sorgusuz, sualsiz olmalı... Yarınsız ama içinde <<her gün>> saklı ...
Her güne gün eklerken mutlu olup diğer yarınlara soru işareti koymadan...
Sen ve ben birlikte var olmanın mutluluğunu, hazzını, tutkusunu çoğaltarak her güne her saate sğdırmalıyız...

Bırak acıyı başkaları yaşasın.
Bırak beklentimiz olmasın.
Bırak tüketmeyelim mücadeleyle...
Onlar kaçanların işi...
Bize yeter camlar...
Perdeler açık, arkasında biz varız...

Bırak ümidi, yarınlardan dilenmeyi... Aşkı yargılama... Özlem ateşi körüklermiş... Bizim ateşimiz havai fişekler gibi aydınlatıyor gökyüzünü
bir ikimizin gördüğü kadar ki oda bize yeter... Her bir patlamada senin yüzün, resim gibi gök kubbede... bir an görünüp kaybolması ve sonra diğerini beklemek var ya işte o bana yetiyor sevgili...

Anlasana uzak değilsin bana... Işık hızını, ses hızını bile aştık... Yenilmek yakışmaz bize... İşte o zaman yazık olur... Seninle bizi biz yapan bizde ki böylesine aşk değil mi söyle sevgili??...


AYŞE Yayman