M
mehtapbaygus
Ziyaretçi
- Konu Sahibi mehtapbaygus
- #1
sonunda bende doğum hikayemi yazabilicem.hep bu anımı merak ederdim acaba nasıl olacak.ben ne zaman doğum hikayemi yazıcam diye düşünürken bebeğim bana süpriz yaptı ve geldi gününden önce.
08.08 e gün almıştık doktor büyük ihtimalle daha önce doğurursun dediysede inanamıyordum ben.her neyse 28.07 de annemlere gitmiştim sabahtan o gün acayip bi yeme isteği vardı bende sanki doymuyordum hiç.akşam olunca eşimle eve döndüğümüzde canım hiç bişey yapmak istemiyor ve içim çok sıkılıyordu eşimle uğrasıp duruyodum sanki sinirimi birinden çıkarmak istermiş gibiydim.neyse hafiften altımda akıntı gibi bişey hissettim tuvalete gittiğimde hafif çamasırım ıslanmıstı bende normaldir diye düşündüm.o gece uykudan sürekli uyanıp tuvalete gidiyordum.sabah 06:30 civarı yine tuvalete gitmek için bi kalktım ayağa kalkmamla suyumun gelmesi bir oldu hemen eşimi uyandırdım suyum geldi diye o da işiyosundur dedi ama ben emindim.hemen doktorumuzu aradık azmı çokmu geldi diye sordu ilk bende baya bi geldi dedim hemen hastaneye yatışını yaptır ben geliyorum dedi tabi bişey yeme dedi.hertneyse bi yandan heyecan bastı beni bi yandanda korku endişe ve titreme eşim bana göre daha sakindi hemen annemlere haber verdi.babam ben götüreyim bekleyin dedi ben hemen bi duş aldım ama altım hala akıyordu.kardeşimi aradım kocaelinde ebe benim doğumuma girecekti bana cesaret verecekti en çok üzüldüğüm o olmuştu eğer doğurursam yetişemeyecekti.telefonda ağlamaktan pek bişey konusamamıştık.
babamlar geldi hemen hastaneye gittik yatışımı yaptırdık nts ye bağladılar açılmama bakıldı 2 cm aılmam olmuş ama hiç sancım yoktu.eşim evdeyken iyiydi ama evde bana olanlar şimdi o na olmuştu bi içeri giriyodu bi dışarı çıkıyopdu sanki sancı onda başlamış gibiydi gözlerini benden kaçırıyodu 2sn baksa ağlayacak gibiydi canım benim onu gördükçe benide bi üzüntü kaplamıştı halbuki mutlu bi gün olması gerekiyodu kızımıza kavusacaktık.hemşireler geldi üstümü çıkardılar sedyeye yatırdılar o yeşil elbiseyi giydim tabi lağman falan yapılmadı.eşim hep yanımdaydı bi saniye bile ayrılmadı taki ameliyathaneye girene kadar orada eşime siz buraya kadar geliyosunuz dediklerinde ikimizde birbirimize baktık orada tutamadık kendimizi ikimizde ağlıyoduk bana korkma sakın ben burdayım dedi ben onu öptüm sarıldık bi adım attım sonra bi daha dönüp sarıldım :)
neyse içeriye girdim kızım uyanmak üzere burdan sonrasını hızlı anlatıcam.içerde epidural için beni oturttular belime iğne yapıldı ben hiç bişey hissetmedim.sonra yattım bacaklarımın uyuşup uyuşmadığına bakıyordu anestezi uzmanı iğne batırıyordu ama ben hepsini hissediyordum sanki.o an korkmuştum hissedicem diye.neyseki doktorumu gördüğümde acayip bi rahatlama olmustu bende önüme bi örtü serildi bana bi kontrol edicez şimdi dedi sanırım o an kesiliyodum.karnımda sadece elleri hissettim.5dk sonra bebeğimin sesini duydum hemen gösterdiler bana küçücük bişeydi ama nasıl bağırıyordu.doktorlar çıldırmış bu hemen emecek diye benimle konuşmaya çalısıyorlardı .bi an dikilirken midem bulandı hemen bi iğne yapılduı ve bulantım kesilmiştikızımı dinliyordum göremiyordum.o andan sonra daha sakin ve rahattım.kızımı giydirdikten sonra tekrar bana getirdiler öptüm kokladım babasına götürüyoruz dediler sende 10 dk çıkarsın dediler sabah 08:30da doğumhaneye girdim bebeğim 08:50 de dünyaya geldi ben 09:30 gibi çıktım ameliyathaneden canım kocam kapıda beni bekliyodu gözleri yaşlı bi şekilde beni öptü kızım nerde dedim odada dedi onu öyle görünce asansörde odama çıkarken bende ağladım azıcık sonra odama çıktıok herkes ordaydı bebeğim daha gelmemişti.5dk sonra bebeğimi getirdiler çok güzel bişeydi anlatamam o duyguyuı ağlamak geliyo insanın içinden ona baktıkça anlatılmaz yaşanır dedikleri bu olsa gerek.hemen emzirmeye çalıstım ama meme uçlarım olmadığı için kızım ememiyodu hemşireler uğrasıyorlardı.ben ayaklarımı hala hissetmiyodum öğleden sonra 16:00 gibi ayağa kalktım ayağa kalkana kadar hiç ağrı hissetmedim ayağa kalktıkça biraz ağrım oldu ama yürüyünce o da geçti. akşama gazımıda çıkartmıştım kısacası çok rahat bi doğumum oldu fazla bi ağrı hiseetmedim 2. gün tamamen ayaktaydım.ama az ağrım vardı.3.gün ağrımda yoktu.dedikleri gibi baş ağrısıda olmadı.
tek canımı sıkan bebeğim sarılık olmuştu bi gece fototerapide yatırdık sabah olunca çıkarttılar geçti dediler ama sanki bebeimin yüzü hala sarı.kızlar dua edin bebeğime tekrar oralara yatırmayalım.o her ağladığında benimde ağlayasım geliyo dudağını titretmesine dayanamıyorum içimi parçalıyorlar sanki annelik bu olsa gerek onun tek göz yasına kıyamıyosunuz.
ameliyatta hepiniz aklıma geldiniz herkese dua ettim.allah isteğen herkese versin bu duyguyu yaşatsın allah herkese kolay doğumlar nasip etsin.
şimdilik benden bu kadar kızım mızırdanmaya başladı.hepinize öğrendiğim şeyler için ve destekleriniz için sonsuz teşekkürler
:asigim:
08.08 e gün almıştık doktor büyük ihtimalle daha önce doğurursun dediysede inanamıyordum ben.her neyse 28.07 de annemlere gitmiştim sabahtan o gün acayip bi yeme isteği vardı bende sanki doymuyordum hiç.akşam olunca eşimle eve döndüğümüzde canım hiç bişey yapmak istemiyor ve içim çok sıkılıyordu eşimle uğrasıp duruyodum sanki sinirimi birinden çıkarmak istermiş gibiydim.neyse hafiften altımda akıntı gibi bişey hissettim tuvalete gittiğimde hafif çamasırım ıslanmıstı bende normaldir diye düşündüm.o gece uykudan sürekli uyanıp tuvalete gidiyordum.sabah 06:30 civarı yine tuvalete gitmek için bi kalktım ayağa kalkmamla suyumun gelmesi bir oldu hemen eşimi uyandırdım suyum geldi diye o da işiyosundur dedi ama ben emindim.hemen doktorumuzu aradık azmı çokmu geldi diye sordu ilk bende baya bi geldi dedim hemen hastaneye yatışını yaptır ben geliyorum dedi tabi bişey yeme dedi.hertneyse bi yandan heyecan bastı beni bi yandanda korku endişe ve titreme eşim bana göre daha sakindi hemen annemlere haber verdi.babam ben götüreyim bekleyin dedi ben hemen bi duş aldım ama altım hala akıyordu.kardeşimi aradım kocaelinde ebe benim doğumuma girecekti bana cesaret verecekti en çok üzüldüğüm o olmuştu eğer doğurursam yetişemeyecekti.telefonda ağlamaktan pek bişey konusamamıştık.
babamlar geldi hemen hastaneye gittik yatışımı yaptırdık nts ye bağladılar açılmama bakıldı 2 cm aılmam olmuş ama hiç sancım yoktu.eşim evdeyken iyiydi ama evde bana olanlar şimdi o na olmuştu bi içeri giriyodu bi dışarı çıkıyopdu sanki sancı onda başlamış gibiydi gözlerini benden kaçırıyodu 2sn baksa ağlayacak gibiydi canım benim onu gördükçe benide bi üzüntü kaplamıştı halbuki mutlu bi gün olması gerekiyodu kızımıza kavusacaktık.hemşireler geldi üstümü çıkardılar sedyeye yatırdılar o yeşil elbiseyi giydim tabi lağman falan yapılmadı.eşim hep yanımdaydı bi saniye bile ayrılmadı taki ameliyathaneye girene kadar orada eşime siz buraya kadar geliyosunuz dediklerinde ikimizde birbirimize baktık orada tutamadık kendimizi ikimizde ağlıyoduk bana korkma sakın ben burdayım dedi ben onu öptüm sarıldık bi adım attım sonra bi daha dönüp sarıldım :)
neyse içeriye girdim kızım uyanmak üzere burdan sonrasını hızlı anlatıcam.içerde epidural için beni oturttular belime iğne yapıldı ben hiç bişey hissetmedim.sonra yattım bacaklarımın uyuşup uyuşmadığına bakıyordu anestezi uzmanı iğne batırıyordu ama ben hepsini hissediyordum sanki.o an korkmuştum hissedicem diye.neyseki doktorumu gördüğümde acayip bi rahatlama olmustu bende önüme bi örtü serildi bana bi kontrol edicez şimdi dedi sanırım o an kesiliyodum.karnımda sadece elleri hissettim.5dk sonra bebeğimin sesini duydum hemen gösterdiler bana küçücük bişeydi ama nasıl bağırıyordu.doktorlar çıldırmış bu hemen emecek diye benimle konuşmaya çalısıyorlardı .bi an dikilirken midem bulandı hemen bi iğne yapılduı ve bulantım kesilmiştikızımı dinliyordum göremiyordum.o andan sonra daha sakin ve rahattım.kızımı giydirdikten sonra tekrar bana getirdiler öptüm kokladım babasına götürüyoruz dediler sende 10 dk çıkarsın dediler sabah 08:30da doğumhaneye girdim bebeğim 08:50 de dünyaya geldi ben 09:30 gibi çıktım ameliyathaneden canım kocam kapıda beni bekliyodu gözleri yaşlı bi şekilde beni öptü kızım nerde dedim odada dedi onu öyle görünce asansörde odama çıkarken bende ağladım azıcık sonra odama çıktıok herkes ordaydı bebeğim daha gelmemişti.5dk sonra bebeğimi getirdiler çok güzel bişeydi anlatamam o duyguyuı ağlamak geliyo insanın içinden ona baktıkça anlatılmaz yaşanır dedikleri bu olsa gerek.hemen emzirmeye çalıstım ama meme uçlarım olmadığı için kızım ememiyodu hemşireler uğrasıyorlardı.ben ayaklarımı hala hissetmiyodum öğleden sonra 16:00 gibi ayağa kalktım ayağa kalkana kadar hiç ağrı hissetmedim ayağa kalktıkça biraz ağrım oldu ama yürüyünce o da geçti. akşama gazımıda çıkartmıştım kısacası çok rahat bi doğumum oldu fazla bi ağrı hiseetmedim 2. gün tamamen ayaktaydım.ama az ağrım vardı.3.gün ağrımda yoktu.dedikleri gibi baş ağrısıda olmadı.
tek canımı sıkan bebeğim sarılık olmuştu bi gece fototerapide yatırdık sabah olunca çıkarttılar geçti dediler ama sanki bebeimin yüzü hala sarı.kızlar dua edin bebeğime tekrar oralara yatırmayalım.o her ağladığında benimde ağlayasım geliyo dudağını titretmesine dayanamıyorum içimi parçalıyorlar sanki annelik bu olsa gerek onun tek göz yasına kıyamıyosunuz.
ameliyatta hepiniz aklıma geldiniz herkese dua ettim.allah isteğen herkese versin bu duyguyu yaşatsın allah herkese kolay doğumlar nasip etsin.
şimdilik benden bu kadar kızım mızırdanmaya başladı.hepinize öğrendiğim şeyler için ve destekleriniz için sonsuz teşekkürler
:asigim:
