- 19 Şubat 2020
- 17
- 2
- 30
- Konu Sahibi kivircikkafa994
- #1
Merhaba,
Yeniyim buralarda ama konuşmaya o kadar ihtiyacım var ki. Bir kadının bir kadına ihtiyaç duyacağı kadar ihtiyacım var kadının gücüne.
3 yıllık ilişkim bitti 14 şubatta ama bu ilk ayrılığımız değildi defalarca kez ayrıldık ilk sene ben çok zordum geçmiş travma ve güvensizliklerimi yükledim o sıralar gitti her seferinde denese de atlattırmayı bana ama bense seven adamın ne olursa olsun gitmemesine inanan biriyim. Çünkü ben gidemedim. Hep giderim dedim ilk sene bitti vs diye tehditler savurdum ama gittiğimde dönmediğini gördüğümde bile yine ona ben gittim. Sonra düzeldim zamanla onu kaybetme korkusundan tamamen değil ama çok büyük farklarla düzeldim. Çok zor bir ilişkimiz oldu ama onun yanında çok ilgiliydi bana karşı, beni hayatta en iyi anlayan kişiydi, en yakın arkadaşım olmuştu her şeyden öte biri oldu her şeyi paylaştık herkes bize 8 yıllık ilişki yaşıyor gibisiniz çok güzel diyordu. Kavgalara şahit olduklarında da çok şey paylaştınız ama ye bitirin ya düzgün devam edin dediler ama olmadı bi şekilde. Ben düzeleceğine inanıyordum canımdan çok sevdim ama çok da kavga ettim. Yine de gidemedim o da gidemesin istedim. Gitmezse sevgisine inanabilirdim. Kavgalar dışında çok iyiydik çünkü. Beni anlayan tek insanın zamanla beni anlamayan tek insan olmasını izledim. Ufak konularda yalanlarına şahit oldum sevmediğim şeyleri yapıyo kızmıyım diye yalanlara başvurmaya başladı. Ona yalvar yakar ağlayarak attığım mesajları sonrasında beni engelledi diye attığım mailleri okumadım diyiip okuduğuna şahit oldum. Dün doğum günümdü onunla gittiğim yerlere tek gitmek istedim gittim biraz eğlendim ama dönüşte yine onu aradım kavga ettim beni neden bıraktın diye. Kavga sonrası engelledi beni yine evine gittim. Alkol almamasıydı benim istemediğim ve yalan söylediği şey son zamanlarda böyleydi önceden böyle değildi kullanırdık alkol ama seviyeli olurdu hep ve özel günlerde olurdu. Ama son zamanlarda yoruldum bıktım demeye başladı kendini alkole vermeye başladı bana artık o kadar kötü davranmaya başladı ki hepsini kızsam da yuttum ettim. Gitmesinden çok korktum hep kaybetme korkum çok yüksekti. Onun değildi çünkü gitsem de kalsam da kavga etsem de hep ben ona yazıyordum sonrasında onun yazdığı çok nadir oluyordu. Yazıp özür dilediğinde de konuya devam etmemi istemiyordu özür diledim niye uzatıyorsun oluyordu. Ama özür her şeyi silemiyor ki o kadar ağır şeyi silemiyor ki. Neyse dün gittim doğum günüm onunla geçirmek istedim ama içmişti ve içtin mi alkol kokusu var dediğimde hayır dedi göz ucuyla masadaki şişeyi gördüm. Doğru söyle bak içtin mi dedim yok içsem söylerim dedi Gördüm içmişsin neden yalan söylüyorsun dedim. Tamam dürüst oluyorum içtim dedi. Ya yalan neden söyledin şu an dürüsr olsan ne olacak yaptığına bak dedim dürüst olsam da kavga ediyoruz bak dedi. Yalan söyledikten sonra dürüstlük bir işe yaramıyor çünkü sen dürüst olmuş olmuyorsun ben yakalamış oluyorum dedim. Sonra bir yalan daha yakaladım kzıgınlıkla yaptım dedi. Midemi bulandırdığını söyledim bir daha onu istemediğimi söyledim. Bir sürü ağır hakaret ettim. Gece yarısıydı orda uyudum sabah giderim diye. Sarılarak uyudu. Ben o kadar yorgundum ki ağlamaktan ve bağırmaktan uyumuşum öyle. Sabah oldu stresten karnım ağrıyordu. Biraz oturdum sonra hazırlanmaya başladım durdursun diye çok istedim dur gitme çözelim konuşalım birlikte çıkarız demesini çok istedim ama yapmadı. Ona yapması için çok zaman tanıdım ayakkabılarıma kadar giyemiyor gibi yapım yavaş yavaş hareket ettim, saçımı 3 kere topladım olmuyor yapamadım diyip yalandan. Çok bekledim bişey yapsın diye. Yapmadı.. En son kapıdan çıkacakken evet buraya kadarmış dedim bana neden yalanlar söyleyip bu kadar üzdün ben her şeye seninle hazırdım dedim. Bu arada bir kaç ay önce sözlenmiştik aileler vs herkes biliyordu. Annem kavgalardan dolayı istemiyordu ama. Ben yine de hep gittim ona biz iyi olursak aileler de ikna olur zamanla diye düşündüm ayrılığımızı görmezden gelirler diye. Ama ona hep dedm ki kavga ettik diye öfkelenip gitme artık eskiden ben ypıyordum bıraktım ama artık sen yapıyorsun yapma dedim. Tama dedi öfkeyle engelleyip gidoyrum dedi ama yine yaptı yine yaptı. Onu sevdiğimi o kadar biliyordu ki kavgalarda bana dediği şey "Çok ağlicaksın çok tırmalicaksın kapıları ama beni bulamicaksın" diyordu. Kendime daha da kızıyordum. Bir yandan kendime kızıyor bir yandan yine de onu arıyordum. Artık delirmek üzere gibiydim. Tek istediğim sevilmek onun tarafından ve bırakmadığını görmek ve her şeyi düzeltmek. Dün bile tiksiniyorum senden dedim bir sürü hakaret ettim küfür ettim ama sabah yine de sevgim öndeydi. Keşke bir adım atsa keşke düzeltmek istese ve gerçekten yalanı bıraksa diye. Çünkü ben onu öyle bilmedim. Hep dürüsttü hep ilgili yumuşak şefkatliydi ama son 1.5 sene de değişti ciğerimi söktü resmen. Ama bir barışınca da güzel telafi ediyordu güzel seviyordu. Beni sevdiğini biliyordum sonradan pişman olduğunu da ama hiç geri adım atmıyordu. 14 şubatta atacaktı kızdırmıştı beni haksızdı gel düzeltelim dedi ben izin vermedim öfkeden çünkü beni kırmasına artık dayanamıyordum. İzin vermeyince de o da öfkelendi gitti yine. Bugün 19 şubat şu an onsuzum bu sabah itibariyle ama ne yapacağımı bilmiyorum. Unut diyeceksiniz olmaz ondan diyeceksiniz biliyorum ama ne yapacağımı bilmiyorum. Daha önce aylarca ayrı kaldık ona ulaşamadığım için sonra mail ile ulaştım aylar sonra yeniden konuşmaya başlayarak barıştık aylarca unutamadım onu aylarca ne yapsam olmadı tam unutuyorum hayat çok güzel gidiyor dedim yine olmadı. Yine olmayacak biliyorum. Keşke Allah alsa bu sevgiyi içimden. Sevmek istemiyorum artık. Ona bu kadar muhtaç olmak istemiyorum artık.
Arkadaşlarımdan da pek yok sürekli dertleşebileceğim biri herkes kendi derdinde doğru arkadaş bile seçememişim. Keşke kardeşim kadar yakın bir arkadaşım olsaydı onunla buluşup alıp başımı bazen şehirler gezip her şeyi unutabilseydim.
O şimdi beni aramıyor ya deli gibi benim arayasım var. Yapamıyorum onsuz. Yalanlarından tiksiniyorum, bana böyle yapmasından hep bırakmasından tiksiniyorum ama onsuz da yapamıyorum. Deliricem artık. Psikoloğa başladım ama işe yaramıyor. Yani zamanla yarayacak belki ama şu an yaramıyor. Yarasa bile asla onun yeri dolmayacak biliyorum. Başkasını sevsem bile hep onu arayacak gözüm. Yeri hep başka kalacak. Daha önce ilişkilerim oldu aşık da oldum ama böylesini yaşamadım hiç.
Yeniyim buralarda ama konuşmaya o kadar ihtiyacım var ki. Bir kadının bir kadına ihtiyaç duyacağı kadar ihtiyacım var kadının gücüne.
3 yıllık ilişkim bitti 14 şubatta ama bu ilk ayrılığımız değildi defalarca kez ayrıldık ilk sene ben çok zordum geçmiş travma ve güvensizliklerimi yükledim o sıralar gitti her seferinde denese de atlattırmayı bana ama bense seven adamın ne olursa olsun gitmemesine inanan biriyim. Çünkü ben gidemedim. Hep giderim dedim ilk sene bitti vs diye tehditler savurdum ama gittiğimde dönmediğini gördüğümde bile yine ona ben gittim. Sonra düzeldim zamanla onu kaybetme korkusundan tamamen değil ama çok büyük farklarla düzeldim. Çok zor bir ilişkimiz oldu ama onun yanında çok ilgiliydi bana karşı, beni hayatta en iyi anlayan kişiydi, en yakın arkadaşım olmuştu her şeyden öte biri oldu her şeyi paylaştık herkes bize 8 yıllık ilişki yaşıyor gibisiniz çok güzel diyordu. Kavgalara şahit olduklarında da çok şey paylaştınız ama ye bitirin ya düzgün devam edin dediler ama olmadı bi şekilde. Ben düzeleceğine inanıyordum canımdan çok sevdim ama çok da kavga ettim. Yine de gidemedim o da gidemesin istedim. Gitmezse sevgisine inanabilirdim. Kavgalar dışında çok iyiydik çünkü. Beni anlayan tek insanın zamanla beni anlamayan tek insan olmasını izledim. Ufak konularda yalanlarına şahit oldum sevmediğim şeyleri yapıyo kızmıyım diye yalanlara başvurmaya başladı. Ona yalvar yakar ağlayarak attığım mesajları sonrasında beni engelledi diye attığım mailleri okumadım diyiip okuduğuna şahit oldum. Dün doğum günümdü onunla gittiğim yerlere tek gitmek istedim gittim biraz eğlendim ama dönüşte yine onu aradım kavga ettim beni neden bıraktın diye. Kavga sonrası engelledi beni yine evine gittim. Alkol almamasıydı benim istemediğim ve yalan söylediği şey son zamanlarda böyleydi önceden böyle değildi kullanırdık alkol ama seviyeli olurdu hep ve özel günlerde olurdu. Ama son zamanlarda yoruldum bıktım demeye başladı kendini alkole vermeye başladı bana artık o kadar kötü davranmaya başladı ki hepsini kızsam da yuttum ettim. Gitmesinden çok korktum hep kaybetme korkum çok yüksekti. Onun değildi çünkü gitsem de kalsam da kavga etsem de hep ben ona yazıyordum sonrasında onun yazdığı çok nadir oluyordu. Yazıp özür dilediğinde de konuya devam etmemi istemiyordu özür diledim niye uzatıyorsun oluyordu. Ama özür her şeyi silemiyor ki o kadar ağır şeyi silemiyor ki. Neyse dün gittim doğum günüm onunla geçirmek istedim ama içmişti ve içtin mi alkol kokusu var dediğimde hayır dedi göz ucuyla masadaki şişeyi gördüm. Doğru söyle bak içtin mi dedim yok içsem söylerim dedi Gördüm içmişsin neden yalan söylüyorsun dedim. Tamam dürüst oluyorum içtim dedi. Ya yalan neden söyledin şu an dürüsr olsan ne olacak yaptığına bak dedim dürüst olsam da kavga ediyoruz bak dedi. Yalan söyledikten sonra dürüstlük bir işe yaramıyor çünkü sen dürüst olmuş olmuyorsun ben yakalamış oluyorum dedim. Sonra bir yalan daha yakaladım kzıgınlıkla yaptım dedi. Midemi bulandırdığını söyledim bir daha onu istemediğimi söyledim. Bir sürü ağır hakaret ettim. Gece yarısıydı orda uyudum sabah giderim diye. Sarılarak uyudu. Ben o kadar yorgundum ki ağlamaktan ve bağırmaktan uyumuşum öyle. Sabah oldu stresten karnım ağrıyordu. Biraz oturdum sonra hazırlanmaya başladım durdursun diye çok istedim dur gitme çözelim konuşalım birlikte çıkarız demesini çok istedim ama yapmadı. Ona yapması için çok zaman tanıdım ayakkabılarıma kadar giyemiyor gibi yapım yavaş yavaş hareket ettim, saçımı 3 kere topladım olmuyor yapamadım diyip yalandan. Çok bekledim bişey yapsın diye. Yapmadı.. En son kapıdan çıkacakken evet buraya kadarmış dedim bana neden yalanlar söyleyip bu kadar üzdün ben her şeye seninle hazırdım dedim. Bu arada bir kaç ay önce sözlenmiştik aileler vs herkes biliyordu. Annem kavgalardan dolayı istemiyordu ama. Ben yine de hep gittim ona biz iyi olursak aileler de ikna olur zamanla diye düşündüm ayrılığımızı görmezden gelirler diye. Ama ona hep dedm ki kavga ettik diye öfkelenip gitme artık eskiden ben ypıyordum bıraktım ama artık sen yapıyorsun yapma dedim. Tama dedi öfkeyle engelleyip gidoyrum dedi ama yine yaptı yine yaptı. Onu sevdiğimi o kadar biliyordu ki kavgalarda bana dediği şey "Çok ağlicaksın çok tırmalicaksın kapıları ama beni bulamicaksın" diyordu. Kendime daha da kızıyordum. Bir yandan kendime kızıyor bir yandan yine de onu arıyordum. Artık delirmek üzere gibiydim. Tek istediğim sevilmek onun tarafından ve bırakmadığını görmek ve her şeyi düzeltmek. Dün bile tiksiniyorum senden dedim bir sürü hakaret ettim küfür ettim ama sabah yine de sevgim öndeydi. Keşke bir adım atsa keşke düzeltmek istese ve gerçekten yalanı bıraksa diye. Çünkü ben onu öyle bilmedim. Hep dürüsttü hep ilgili yumuşak şefkatliydi ama son 1.5 sene de değişti ciğerimi söktü resmen. Ama bir barışınca da güzel telafi ediyordu güzel seviyordu. Beni sevdiğini biliyordum sonradan pişman olduğunu da ama hiç geri adım atmıyordu. 14 şubatta atacaktı kızdırmıştı beni haksızdı gel düzeltelim dedi ben izin vermedim öfkeden çünkü beni kırmasına artık dayanamıyordum. İzin vermeyince de o da öfkelendi gitti yine. Bugün 19 şubat şu an onsuzum bu sabah itibariyle ama ne yapacağımı bilmiyorum. Unut diyeceksiniz olmaz ondan diyeceksiniz biliyorum ama ne yapacağımı bilmiyorum. Daha önce aylarca ayrı kaldık ona ulaşamadığım için sonra mail ile ulaştım aylar sonra yeniden konuşmaya başlayarak barıştık aylarca unutamadım onu aylarca ne yapsam olmadı tam unutuyorum hayat çok güzel gidiyor dedim yine olmadı. Yine olmayacak biliyorum. Keşke Allah alsa bu sevgiyi içimden. Sevmek istemiyorum artık. Ona bu kadar muhtaç olmak istemiyorum artık.
Arkadaşlarımdan da pek yok sürekli dertleşebileceğim biri herkes kendi derdinde doğru arkadaş bile seçememişim. Keşke kardeşim kadar yakın bir arkadaşım olsaydı onunla buluşup alıp başımı bazen şehirler gezip her şeyi unutabilseydim.
O şimdi beni aramıyor ya deli gibi benim arayasım var. Yapamıyorum onsuz. Yalanlarından tiksiniyorum, bana böyle yapmasından hep bırakmasından tiksiniyorum ama onsuz da yapamıyorum. Deliricem artık. Psikoloğa başladım ama işe yaramıyor. Yani zamanla yarayacak belki ama şu an yaramıyor. Yarasa bile asla onun yeri dolmayacak biliyorum. Başkasını sevsem bile hep onu arayacak gözüm. Yeri hep başka kalacak. Daha önce ilişkilerim oldu aşık da oldum ama böylesini yaşamadım hiç.
