-
- Konu Sahibi eyluldeyenihayat
- #121
Sen bir erkeksin Nuraydan ,bütün aldatılan kadınlara aynı seyi yazıyorsun ,boşanma meydanı boş bırakma !! İyi bari metreslerle cenk edecez bu gidişle...@mune bu üye erkek olabilir
Sen bir erkeksin Nuraydan ,bütün aldatılan kadınlara aynı seyi yazıyorsun ,boşanma meydanı boş bırakma !! İyi bari metreslerle cenk edecez bu gidişle...@mune bu üye erkek olabilirBoşanma, o dava açarsa reddet. Meydanı bırakma. Daha çok sahip çık.
Hatta bu kişi karısını aldatmış ve eşinin kadınlar kulübüne takıldığını gören biridir büyük ihtimal.Sen bir erkeksin Nuraydan ,bütün aldatılan kadınlara aynı seyi yazıyorsun ,boşanma meydanı boş bırakma !! İyi bari metreslerle cenk edecez bu gidişle...@mune bu üye erkek olabilir
Hiç ummadığın bişey için diyecek söz bulamaz ki insan ne desin nasıl bi cevap beklesin hangi sözü söndürebilir ki bu yangını. İçine akar artık gözyaşlarıonun için ağzımı açmak bile istemiyorum çok ağır laflar ettim sırf oğlumun babası olduğu için kendi kendimi kötü konuşmaya alıştırıp oğlumu etkilemek istemiyorum. Bu durum daha çok yeni kendim bile yüksek sesle birine beni aldatıyo demedim. İçimden atmak için buraya yazdım.
Erkek değilim. Babası boşanmış aile çocuğu olan, ablası da boşanmış olup bir kızını babası büyütmüş hala onun psikolojik sorunlarıyla savaşan, 9 yıl eşinden ayrı yaşayıp çocuğu 11 yasında baba ile karşılaşan yuva yıkmanın değil yapmanın çocuklar, bizler ve yoplum adınaönemli olduğuna inanan bir üyeyim. Ayrıca bir ahlak namus meselesi varsa boşanmak onurlu bir davranıştır da.Hatta bu kişi karısını aldatmış ve eşinin kadınlar kulübüne takıldığını gören biridir büyük ihtimal.
Erkek değilim. 45 yaşında bir kız annesiyim. Sadece kurtarılabilecek yuvalar kurtuluşun dedim. Siz bilirsiniz. Munede adresim var. Erkek olmadığımı bilirler.Sen bir erkeksin Nuraydan ,bütün aldatılan kadınlara aynı seyi yazıyorsun ,boşanma meydanı boş bırakma !! İyi bari metreslerle cenk edecez bu gidişle...@mune bu üye erkek olabilir
Aldatmanin affi yok ne yuvasi adamin umrundami direk bosanma davasi acinErkek değilim. 45 yaşında bir kız annesiyim. Sadece kurtarılabilecek yuvalar kurtuluşun dedim. Siz bilirsiniz. Munede adresim var. Erkek olmadığımı bilirler.
O kadın metresliği kabul ediyorsa sizde üzerinize metres gelmesini kabul etmiş olacaksınız. Cocugum için boşanmıyorum bahanesini inanın kabul edemiyorum sizin durumunuzda şu an çocugunuz olmasa eşiniz pişmanım dese dönüp devam ederdiniz fikri oluştu kafamda. Ama eşiniz pişman değil üstüne o kadınla hayatına devam etmek istiyor. Nikah sizde de olsa duygusal olarak ikinci kadın kim olacak bu durumda?
Hukukçu değilim ama burada okuduklarımdan anladıgım kadarıyla aldatılma durumlarında belirli bir sürede elinizdeki delillerle mahkemeye başvurabiliyorsunuz. Zaten şirkete ortaksınız, mahkeme çocugunuz için ve aldatıldıgınız için tazminat ve nafaka verecektir. Maddi olarak boşanmanızda ki engeli anlayamadım.
Ayrıca neden kendinizi bu adama esir edeceksiniz belki bu sürede başkasıyla tanışacaksınız tekrar seveceksiniz neden bir kere olsun kendiniz için yaşamıyorsunuz.
Eşiniz gözünüzün önünde o kadınla birlikte bir hayat kuracak buna katlanabilecek misiniz?
Biliyorum hepiniz bana boşa kurtul diyeceksınız
Şu an ailemin yanındayım neredeyse 1 ay olacak. Hiç kimse hiçbişey bilmiyo sadece işlerimizin kötü gittiğini
bizimde çok bunaldığımızı anlattım. Oysa üniversitede 18 yaşımda tanıştığım gözümü onunla açtığım, herkesin
imrenerek baktığı, ağzından aşkım canım bitanem laflarının düşmediği kocamın 10 yıllık gönül birliğimiz
ve 7 yıl evliliğimizden sonra şu an bir çocuklu dul olan benden önceki sevgilisini arayıp bulduğunu
ve ben öğrendiğimde 3 aydır onla beraber olduğunu itiraf ettiğini kimseye anlatamıyorum. Ustelik o ahlaksız evli olduğunu çocuğumuz olduğunu biliyo kocamın metresi olmaya ikinci kadın olmaya razıymış...
Biz eşimle ölümler kazalar hastalıklar atlattık. Kaza geçirdi felç oldu anne çocuk olduk, yeri geldi abi kardeş
olduk, ikimizinde ortağı olduğumuz firmada ortak olduk. Karı koca olmayı unuttuk sanırım....
Evet iş güç stresinden biraz uzaklaştık. Ama ben ona hayatımızın her engelinde sırtımı verdim, elini tuttum...
İnandımki bağımız sevgimiz her zorluğun üstesinden gelir. Kocamın ona ulaştığı zamanlarda aramızda belli bir sorun
yoktu. Kavga gürültümüz yoktu. İşimiz çok yoğun ve stresliydi. Bende 5 yaşındaki evladımlada ilgileniyodum aynı zamanda.
Oğlum çok hırçın ve anaokulndanda sürekli şikayetler alıyorum. Onu nasıl düzeltirim davranışlarını nasıl yoluna sokarım
derken demek kocamı ihmal etmişim. Kocamınsa oğlumla iletişimi yok kadar az. Akşam yemeklerini bile ayda 1-2 kez
anca aynı sofrada yerdik. Yani oğlumun tüm sorumluluğu eğitimi gezmesi psikolojik desteği ihtiyaçları sadece bendeydi.
Ben herşeye rağmen ona öyle bağlıydımki bu kadar ilgisizlik karşısında hiç kimsede ilgi sevgi aramadım.
Ona bağlılığım hiç bir zaman zarar görmedi. Ama o bıçakla keser gibi bi anda benden uzaklaştı.
Arkadaşı gibi sohpet eder gibi konuştum ne oldu nasıl oldu? yüreğim kana kana dinledim.
Biz anlaşamayan kavga gürültü yaşayan bi çift değildik. Sadece zorluklar çok üstümüze geldi yıprandık.
Biraz çabaya değmezmiydi emeklerimiz? Alıp karşısına konuşsaydı bize ne oluyo kendimizi toparlayalım deseydi.
Ama o beni direk arkasına atıp ona koştu. Hemde aynı işyerinde olduğumuz için tüm elemanların gözleri onunde
aylarca beni aldatmış....
İnanamıyorum, benim vicdanlı gözümün içine bakan kocamın beni bir anda silebildiğine. Ben onu annemden babamdan
öte bağlandım. Kimseye danışmadığımı konuşmadığımı onunla konuşurdum.Şimdi o benim boşluğumu doldurdu ama benim içim
kocaman karanlık bi boşluk... Şimdi bana gel yakınımda olun işinin başında dur diyo. o gözlerimin onunde başkasıyla
aşk yaşarken bende iş arkadaşı olayım istiyo, görüşmediğini söylüyo ama görüştüğünü biliyorum.. Bir yanım git duruma
bak düzelebilecek gibimi belki kurtarılacak tarafı vardır diyo bir yanımda boşver gitsin ne kadar erken hayata başlarsan
o kadar iyi bir an önce unut diyo. Ortaklığım sebebiyle işe de giremiyorum hemde firmada emeğim var, hakkım var.
en azından ailemin olduğu şehirde bir ev alacak kadar kazanıp öyle ayrılmak mantıklı geliyo oda bunu istiyor. Ama o sürede
yaramı deşmek kanatmak ölüm gibi geliyo. Kendimi feda edip oğlumun ayrılıktan sonra daha rahat etmesi ve o sürede babasına
yakın olması gibi sebeplerle bi süreliğine dönmem gerek.
Gel gitler olurlar olmazlar arasında gidip geliyorum kafam bi dünya....
ama inanamıyorum çok canım yanıyo. Bu adam bana bunu yaptıysa kimseye güvenemem bundan sonra.
Aldatmanin terapisi mi olurYalvarırım; beraber bir evlilik aile terapistine gidin, sonra karar verin. L ü t f e n !!!
hiç olmazsa çocuğunuz için ..
InşAllah rabbimin izniyle geçecek canım sen yavrun ve kendin için güçlü olmalısın....söyleyecek sözüm dinleyecek gücüm kalmadı. gözyaşım bitti kalbim karardı. inandığım güvendiğim herşey yerle bir oldu.
ben bütün bu yıkımı 1 aydan fazla gizleyerek içimde yaşıyorum. bunun bende bırakacağı hasarlar kalıcı ve şiddetli olacak biliyorum.
geçen bayramda yine annemlerdeydim. oğlum eve gidelim diye sızlaıp duruyordu. eşimse çalışacağını söyleyerek bizi gönderip arkamızdan gelmemişti, o sıralarda ben bilmiyordum ilişkisini. bi rüya görmüştüm. geceydi çok karanlıktı. elimde çocuğum yıkık dökük kapkaranlık bi sokaktaydık. kararmış kasvetli bi eve girdik. evin kapısını açtım. odanın yarısı yıkılmış dışarısını görüyordum. yıkılmayan yarısındaysa kirli kararmış bir yatak ve eşyalar vardı. oğluma dedimki evimize geldik hadi yat uyu. onu o yatağa yatırıp uyuttum. sonra yatağın kenarında oturup dışarı karanlığa ve sisli geceye baktım. çok korkuyordum.
evi terkedip annemlere geldiğimde haftalarca hissettiğim korku gibi. miğdemdeki geçmeyen o ağrı gibi, sürekli titreyen ellerim gibi.
yuvamın yıkılacağını gördüm.
artık o ağrılar korkular nadiren oluyo. yavaş yavaş azalıyo. geçecek biliyorum, buna da alışıcaz oğlumla...
inşallah daha güzel günlerimiz olacak :)
Tüylerim diken diken oldu okurken. Rüyanız resmen gelecek günleri haber vermis gibi.söyleyecek sözüm dinleyecek gücüm kalmadı. gözyaşım bitti kalbim karardı. inandığım güvendiğim herşey yerle bir oldu.
ben bütün bu yıkımı 1 aydan fazla gizleyerek içimde yaşıyorum. bunun bende bırakacağı hasarlar kalıcı ve şiddetli olacak biliyorum.
geçen bayramda yine annemlerdeydim. oğlum eve gidelim diye sızlaıp duruyordu. eşimse çalışacağını söyleyerek bizi gönderip arkamızdan gelmemişti, o sıralarda ben bilmiyordum ilişkisini. bi rüya görmüştüm. geceydi çok karanlıktı. elimde çocuğum yıkık dökük kapkaranlık bi sokaktaydık. kararmış kasvetli bi eve girdik. evin kapısını açtım. odanın yarısı yıkılmış dışarısını görüyordum. yıkılmayan yarısındaysa kirli kararmış bir yatak ve eşyalar vardı. oğluma dedimki evimize geldik hadi yat uyu. onu o yatağa yatırıp uyuttum. sonra yatağın kenarında oturup dışarı karanlığa ve sisli geceye baktım. çok korkuyordum.
evi terkedip annemlere geldiğimde haftalarca hissettiğim korku gibi. miğdemdeki geçmeyen o ağrı gibi, sürekli titreyen ellerim gibi.
yuvamın yıkılacağını gördüm.
artık o ağrılar korkular nadiren oluyo. yavaş yavaş azalıyo. geçecek biliyorum, buna da alışıcaz oğlumla...
inşallah daha güzel günlerimiz olacak :)