Her sabah uyandığımda korkularıma günaydın diyorum Var olmak değil ki istediğim artık, var edilmekHissetmek; gerçekten sınırsız, dolu dolu En son ne zaman içten bir gülümseme yaşadım bilmiyorum
Unuttuğum o kadar çok şey var ki Bazı kareleri hatırlamak için ya da içinde kendimden bir parça bulabilmek için sımsıkı kapıyorum gözlerimi Geçecek biliyorum ama her geçen şeyin benden aldıkları beni de benden edecek
Susmayı, kendi kendime yaşamayı öğrendim Gözlerimdeki yeşil içinde bir ışık istemiyorum Belki de olabilecek hiçbir şeyi istemiyorum Hayat beni ne kadar buyur eder içinde bilmiyorum ama benim her çaresizliğimden yararlandı Ve şaimdi sıra hiçlikler içinde sadece kendi başına hayal kurmakta Hissetmek zafer, hissedememek ise her zaman olan
Seni durdurmaya hiçbir zaman gücüm olmadı, senin de benimle kalmaya Her insan kendi tercihlerini yaşarmış Ne yazık ki ben seninkileri yaşıyorum
Aşk kaybedilince anlaşılabilen bir şey değil, seni koşulsuz sevmek Aşk yaşanılanları silmek değil, her defasında yeniden yaşamak Sende bir gün beni hatırlayacaksın Dudak bükmek, gülmek gelecek içinden Ama ağlayacaksın