Asker Çocuğu Olmak!

beyhanbanu .!.:

Asker çocuğu olmak; Memleketinin olmaması demektir.
(Nüfus cüzdanında yazar, kütük orda demekle yetinirsiniz)

Doğum yerinizin sizin için hiçbir şey ifade etmemesidir.
(Tesadüfen o şehirden geçersiniz anneniz size "Bak oğlum-kızım sen
şu hastanede doğdun" der)

Ailenizdeki tüm bireylerin doğum yerinin farklı olması demektir.
Ailedeki herkesin asker gibi yaşaması demektir.
(Zira sizin yapacağınız bir hata “X şunu yapmış” şeklinde değil
“Y Albayın oğlu-kızı şunu yapmış” şeklinde konuşulacaktır)

Her gittiğiniz şehirde bir önceki şehirle anılmanızdır. (İstanbul'dayken Marmarisli'li
çocuk, Marmaris'deyken Ankara'li çocuk v.b.)

Okul değiştirme rekorları kırmak demektir. (Üniversiteye giden 12 yıllık eğitim sürecinde 8 ayrı okulda okumak gibi)
Tayin olunan şehirde yeni dostluklar,aşklar kazanıp sonra onları kayıtsız şartsız terk etmek ve gittiğiniz yerde bunları sıfırdan yapabilmek için yırtınmak demektir. (ki muhtemelen bunu başarıp “oh ne güzel ortamımı kurdum”dediğinizde, yeni bir tayin emri babanızın eline ulaşmıştır)

Okulun ilk günlerinden nefret etmek demektir. (Herkes birbirini tanımaktadır sizse benim gibi yeni bir var mı diye bakınıp ilk irtibatı onla kurmaya çabalarsınız.
Muhtemelen isminiz sınıf listesine yazılmamıştır. En alta kalemle
eklersiniz. Numaranızı da bilmiyorsunuzdur. İlk bir hafta böyle misafir
sanatçı gibi okula gidip gelirsiniz&#8230

Babanız emekli olana kadar evinizin size ait olmaması, oturacağınız evi seçememeniz, poster yapıştırırken bile “Demirbaşa zarar vermeyelim” kaygısı taşımak demektir.

Vatan sevgisini kitaplardan okuyarak değil, bizzat yaşayarak
öğrenmektir.

Askeri Operasyonlardan, görevlerden babanızın sağ dönüp dönmeyeceğini bilmeyerek uykusuz geceler geçirmek demektir.

Tüm bunlara rağmen dışarıdan bakan gözler
Sizin kamplarda nasıl eğlendiğinizi
Ordu evlerinde nasıl ucuza kola içtiğinizi
Lojmanların devlete yük olduğunu
Askeri araçlardan bedava istifade ettiğinizi
Babanız maaşının ne kadar yüksek olduğunu
Askerlik zamanımız geldiğinde babamızın size torpil yapacağını konuşurlar…
Binlerce kez açıklamış olmanıza rağmen…

Her şeye rağmen bizim tek yaşadığımız babamızın mesleğiyle gurur duymak ve mesai aracı lojmana girdiğinde, tek tip elbiseli insanlar arasından babamızı bulmaktı.
Bu duyguları anlayan ve paylaşan tüm asker çocuklarına sevgiler...[okuyunca bi garip oldum yaasenağlama bunların hepsini bir asker kızı olarak ben de yaşadım ama böyle satırlara dökülmesi beni duygulandırdısenağlama. ne zor zamanlar geçirmişiz, şöyle arkama bakıyorumda gururlanabilieceğim, hüzünlenebileceğim birsürü olay yaşamışım.belki de yukardaki yazıya ekleyebileceğim tek şey; doğuda asker çocuğu olmak... çünkü orda rahatça ben Türk'üm diyemiyorsunuz, istiklala marşını hep bir ağızdan söyleyemiyorsunuz bunlar gerçekten çok acıdır.konuşulan konu eğer bir türk olarak sizi rahatsız edecekse hemen ikinci kanala geçerler, boşlarlar kürtçe konuşmayaa ee tabii sizde bundan bişey anlamazsınız. birde derler asker aileleri rahattır diye; ne rahatı? hep bir ölüm korkusuyla yaşarsınız. bikeresinde babam annemden menemen yapmasını istemişti;tam sofrayı hazırladık yemek yicez birden bi çatışma başladı, babam apar topar menemenini yiyemeden silahını alıpta aşşağı indi. annem de balkona çıktı arkasından bağırıyodu'menemenini yiyipte öyle ölseydin ' diye. çok traji komikti annem kendine gelince başladı tabii gülmeyesırnaşık şey allahtan babam sağ salim geldi de rahat bi nefes aldık, tabii bu olayda her tayin yerinde bi anı olarak anlatıldısırnaşık şey

Genişletmek için tıkla...