Aşk bitti mi?

Ne sevgi sözcüğü ne öpücük diyosun, sonra sarılmadan uyumaz diyosun.
Maddi konuda kısıtlamaz paramı versin de anama bacıma şahsıma sövsün, oh ne ala.
Bnce de siz ayrılmayın dengesizlik konusunda aynı kulvardasınız

Bazı insanların yetişme şekli saldırganlık olsa gerek, sizin gibi onunki gibi :)
 
Son 1 aydır her şeye sinirlenen, işine gelmediği zaman küfürler eden bir adamdan başka bir şey göremiyorum. Ne bir sevgi sözcüğü nede bir öpücük... Bende susmuyorum, bende kötü konuşuyorum işin aslı ama hiç bir şekilde kendinden ödün vermeyen bir insana karşı.. Hiç bir zaman özür dilemeyen, kendini haksız görmeyen bir insan.. Onu başka kızlarla internet üzeri sohbet ederken yakaladım, bunun bile özürünü dilememesini geçtim hala üste çıkmaya çalışıp bana küfürler ediyor.. 2 hafa boyu devam ettirmiş bu sohbetlerini, düşündüğüm zaman içimdeki kırğınlık sanki hiç gitmeyecekmiş gibi hissediyorum...

Şimdi kötü şeylerin yanı sıra iyi şeylerde var. Ben hayatımda kimseyi kolayca sevemiyorum olmuyor. Bir kere yakaladım ve bu kadar kısa bir sürede sönsün istemedim de diyebiliriz... hiç yanımdan ayrılmıyor mesela, herkese karşı gelip beni savunuyor, ailesine arkadaşlarına karşı... Geceleri sarılmadan uyumuyor, benim için yemek yapıyor, kahvaltı hazırlıyor. Herkesten kıskanıp maddi şeylerde hiç sakınmıyor. Hani belkide kişilik olarak iyi yetiştirilmediği için küfürleri... Sevmiyor musun dediğim zaman sevdiğini söylüyor. Ya hani hiç bir erkek kolay kolay evde durmazken o yanımdan ayrılmıyor ya diyorum sevmese bağlasam durmaz.... Birde dışarıya fazla alışkın birisi normalde

Kendisine saygısı olan bir insan şiddet, küfür, aldatma vb şeyler oldugunda o kisiyle bir daha görüsmemek üzere ayrılmayı seçer.

Sevmenin, sevilmenin ne demek oldugunu bilen biri ise ilişkinizde güzel olarak yazdıgınız şeylerin karşılıklı hisler dogrultusunda tüm ilişkilerde yaşanabilecegini,
ve normal olmayan şeyin karşısındakini ezmek, yok saymak üzere bir ilişki yürütmek oldugunu bilir.


Diyelim ki bunlar yaşanmadı... Yine de kolay sevemiyorum deyip ilk defa bu kadar yogun hissettiginizde ilişkinin başından beri "sizi kısıtlayan birine bagımlı olmayı" seçiyorsanız kesinlikle bir psikologa gitmenizi tavsiye ediyorum.

İlişkinin başında bile çok haşır neşir olmayı sevmeyen birisiydi, belkide sevgisiz görünmesi kişilik yapısından... Birde sosyal medya üzeri konuşmuş olmasına aldattı diyemiyorum... Belki yeltendi evet fırsatı olsa gidebilirdide kim bilir ama sanki otel odasında birisiyle yakalayıp susmuşum görüntüsü vermeyede gerek yok.

Eğer bu düşünceyle devam ederseniz aynı yatakta görseniz de "kadın zorla yanına sokulmuştur, yapmaz benim kociş, aşkımız çok büyük, affetmek erdemdir" şeklinde saçmalayarak eşlerinin ihanetinden daha büyük kötülügü direkt kendilerine yapan insanlara dönüşür, her gün kendi kendinizi aşagılayacagınız bir hayat yaşamaya devam edersiniz...

Gururlu bir kadın olmanızın önünde -sizden/kendinizden başka- hiçbir engel yok.
 
İlk başlarda bile katı kuralları olan kontrolcü aşırı kıskanç bir adam vardı karşımda, her ne yaptım ettiysem kabullendim hiç alışkın olmasamda.. 26 yaşındayım ve son 5 sene bütün ilişkilerimde kısıtlama gibi şeyler söz konusu olmadı, ne benden yana nede geçmişte bıraktığım şahıslar. Şuda var; kısıtlamak isteyen herkese resti çektim ama bunda uyum sağlamak isteyip sustum diyebiliriz.
Normalde yurt dışında yaşıyorum ama 2 ay önce Türkiye'ye yani onun yanına taşınıp geldim. Geldiğimden bu yana hep soğuk rüzgarlar esti, anlaşamadığımız konular git gide çoğaldı. Son 1 aydır her şeye sinirlenen, işine gelmediği zaman küfürler eden bir adamdan başka bir şey göremiyorum. Ne bir sevgi sözcüğü nede bir öpücük... Bende susmuyorum, bende kötü konuşuyorum işin aslı ama hiç bir şekilde kendinden ödün vermeyen bir insana karşı.. Hiç bir zaman özür dilemeyen, kendini haksız görmeyen bir insan.. Onu başka kızlarla internet üzeri sohbet ederken yakaladım, bunun bile özürünü dilememesini geçtim hala üste çıkmaya çalışıp bana küfürler ediyor.. 2 hafa boyu devam ettirmiş bu sohbetlerini, düşündüğüm zaman içimdeki kırğınlık sanki hiç gitmeyecekmiş gibi hissediyorum... Birde şifreleri bende var olsada hiç bir sayfaya fotoğrafımızı koymamakta ısrarcı. Baş etmeye çalışsamda git gide herşey zor geliyor sanki.. Birde yalanlar.... Aslında yazacak çok şey var ama... Sadece çok kırgın hissediyorum. Siz bu durumda ne yapardınız?
Evli mısınız .Sevgili kişisel pek anlamadım.Bunuk bir neden i olmalı.Baska kadın var ondan öyle davranıyor.Açıkça git demiyor size
 
iyi kötü bütün yorumlar için teşekkür ederim :) şunuda söylemem gerekli, eğer iş mantığa kaldıysa şimdiye kadar tek bir göz yaşı döken kadın olmazdı. Yani keşke herşey mantıkla yapılabilse
 
iyi kötü bütün yorumlar için teşekkür ederim :) şunuda söylemem gerekli, eğer iş mantığa kaldıysa şimdiye kadar tek bir göz yaşı döken kadın olmazdı. Yani keşke herşey mantıkla yapılabilse

Mantıkla karar verdiginizde de gözyaşı dökebilirsiniz; duygularınızla mantıgınız her durumda senkronize olmayabilir.

Fakat karar verirken uzun vadede hangisinin daha can yakıcı oldugu önemli:
İşkence gibi bir hayat ve gurursuz bir kadın olmak mı,
yoksa sevmeye degmeyecek bir adama bagımlı olmaktan kurtulmak mı?
 
iyi kötü bütün yorumlar için teşekkür ederim :) şunuda söylemem gerekli, eğer iş mantığa kaldıysa şimdiye kadar tek bir göz yaşı döken kadın olmazdı. Yani keşke herşey mantıkla yapılabilse
Mantıklı kararlarda can yakıcıdır bazen. Mesela şuan mantıklı davranıp ayrıldığınızda üzüleceksiniz ama bunu başında yapmış olmanız sizi sonunda onun terketmesi kadar koymayacak. Uzaktan bir bakın, bilmem kaç yıllık evlilikler bile bu kadar laçka değil.
 
X