- 3 Eylül 2015
- 4
- 2
- 35
- Konu Sahibi AlmitharaRose
- #1
Çok uzun zamandır aşırı heyecan ve panik olma halinden muzdaribim. İnsanlarla ikili konuşmalarda çok sorunum yok ama 3 kişi ve daha fazla kalabalık ortamlarda kendimi ifade etmekte sıkıntı yaşıyorum. Sesim kısılıyor gözlerim yaşlanıyor. Kafamdaki acaba hakkında şimdi ne düşünüyorlar ne diyecekler, kendimi ifade edebiliyor muyum, söylediğim şeyi doğru hatırlıyor muyum, nasıl görünüyorum, neden sesim böyle çıkıyor gibi endişelerden alıkoyamıyorum. Eminim içinizde benim yaşadıklarımı yaşayanlar vardır yada yaşayan birileri vardır. Bu aralar iş arıyorum ve görüşme yaptığım herkes bana bu kadar heyecan yapma, heyecanlanmana gerek yok diyip duruyor. Ama bu benim kontrolümde değil. Artık kendimden usanmaya başladım. Doktora da gittim anksiyete teşhisi konuldu ve sürekli uyumama ve sersem sersem ortalarda dolaşmama sebep olan ilaçlar verildi. Bunlar gerçekte hiç bir sorunu çözmüyor sadece hasır altı ediyorlar. Beni gerçekten anlamaya çalışan biriyle karşılaşmadım daha. Bunları birilerine anlattığımda heyecanlanma, panik yapma diyorlar. Biraz daha akılcı olanlar nefes tekniği uygula, meditasyon yap, dua et namaz kıl, bitki çayı iç, spor yap yada müzik dinle diyor. Beni gerçekten anlamaya çalışmıyorlar. Tüm bu yöntemler ilaç içmek gibi sorunu görmezden gelmekten farklı değil. Ayrıca denedim de inanarak ve hevesle ama etkileri kısa sürdü. Bu da bana çözüm olmadıklarını anlatıyor. Baskıcı bir aileden geliyorum. Annem de benim gibi şu ana kadar en mantıklı varsayım böyle oluşumun sebebinin bunlar olduğuydu. Eğer bu hal genlerin geçmesi gibi bir durumsa genetik gibiyse, çözümü de derinlerde demektir. Bu sorunu nasıl çözeceğime dair hiç bir geçerli ve mantıklı bir fikrim yok. Onca eğitimimi çöpe atıp evden çıkmadan yaşamayı kabul mu etmeliyim. Ben böyleyim deyip?
