Bişey dicem ama ilginç gelebilir. Ben bir zamanlar fazla yemeye başlamıştım ve bu durum beni rahatsız ediyordu. Kendimi aç gözlü , dünyaya sadece yemek için gelmişim gibi hissetmeye başlamıştım. Kilolu hiç olmadım ama sanki yediğim her fazla lokmada başkalarının da hakkı varmış gibi hissediyordum. Sonra her yemeğe oturdugumda açıp belgesel izliyordum , Afrika'da ki çocukları izleyip resmen yemeği boğazıma diziyordum iştah falan kalmıyordu. Atistirip bırakmaya başladım ve zamanla midem küçüldü. Hayatımda zaten hiçbir şeyin fazlasından hoşlanmam. Ne eşya , ne yemek , nede para. 1 botum varsa o eskimeden ikincisini alamam mesela. Benim hayat felsefem bu şekilde olduğu icin o bakış açısı vardi. Ben nefsimi törpülemek adına yapıyordum . Sizde hem sağlıklı bir bedene sahip olmak hemde empati kurarak yiyebildigimiz her lokma adina şükretmek için bunu deneyebilirsiniz. O insanları elbette sırf kilo uğruna kullanmak hiic hoş olmaz. Ama madem kendinizi bu zamana kadar tutamadiniz birde bu şekilde kilo vericem kafasıyla değilde nefsimi körelticem fazla yemezsem ölmem , diyerek kendinizi telkin edebilirsiniz. Sonuçta siz yemek yerken mutlu olduğunuzu söylüyorsunuz, o zaman ters köşe yapın ve kendinizi yemek yerken mutsuz edin. Yanlış anlamayın mutsuz olmanızı istemiyorum
ama bu şekilde iyi gelecekse birazcık olun yani. Amacınız kilo vermek değil nefsinize hâkim olmak olsun. Onu yapabilirseniz, yemek dile gelip yalvarsa bile umrunuzda olmaz. İş kafada değil iradede biter
