Yıllardır bıktım artık üzerime yapışan bu kilolardan, yıllardır her pazartesi, her önemli gün diyet başlangıcı yapıp akşam üstü bozmaktan. Zihnim, bedenim yoruldu, bir arpa boyu yol alamadım, açgözlülüğümden tembelliğimden kurtulamadım. Motive olmak için olumlu, olumsuz tonlarca sebebim oldu, buradaki başarı hikayelerini okudum, insanların laf çaktırmalarına hatta direk sözlerine maruz kaldım, mağazalarda beden aradım, tarzım olmayan babaanne kıyafetleri giydim, kilo alınca kendimi eve kapadım, kendime bakmadım. Oysa ki yazın biraz kilo veriyorum ve birden canlanıyorum, herkes güzel şeyler söylüyor, eşim motive ediyor, sonra kışın hiçbir şey olmamış gibi yiyorum, tatlı krizim geldiğinde işten eve gelince üstümü bile çıkarmadan direk mutfağa gidiyorum. Yıllarca, yok polikistik over, şeker, insülin direnci, tiroid o bu araştırdım bahane bulmak için, oysa ki biraz demir eksikliği haricinde birşeyim yoktu ama artık olmayan hastalıklarda peyda olmuştur. 29 yaşımdayım, 1 sene sonra çocuk düşünüyorum ama bu kiloyla doğurmam diyorum, sonra da yemeye devam ediyorum. Bu nasıl bir iradesizlik, yüzsüzlük anlayamıyorum, çok kızgınım kendime çokk. Dukan yapıcam diye sağda solda 1 aydır dolaşıyorum, kitabını okudum, danıştım, siteyi okudum dolabı doldurdum eşim destekledi, eee !! Bir aydır her gün başlıyorum guya, öğleden sonra artık istemsiz bir şekilde elimde kola, çikolata, hamburger, cips görüyorum. Uyuşturucu bağımlısı gibi, deli danalar gibi dolaşıyorum abur cubur olmayınca. Spor desen hımbıllıktan bir türlü 3 günden fazla yapamadım, oysa ki sağlam bir vücudum var, 3 saat aralıksız yürürüm gık demem işim olunca. Hayatımda 4 defa spor salonuna yazıldım, 4 ünde de 1 haftadan sonra hikaye oldular, eve bisiklet aldım, askılık yaptım, şimdi de koşu bandı var, çarşaf asma niyetine duruyor, hep bahane hep bahane, eşim de artık bıktı kendimi üzmemden, çünkü kilolu olunca morali bozuk, kötümser, içine kapanık ve daha tembel oluyorum ve artık birikti içimde ağlamak bağırmak istiyorum, çantamı önüme almaktan, oturunca göbeğimi çekmekten bıktımm, bıktım. Ailemde, eşimin ailesinde 2 çocuk doğurup tığ gibi olan bir sürü kadın var ve ben eğitim, kariyer vs açılardan daha iyi bir durumda olsam da kendimi ifade ederken alttan alta fiziksel özelliğimin etkisine giriyorum, çünkü kadınlar önce fiziksel özellikleriyle değerlendirilir, güzel bir eş, güzel ve iyi bir anne olmak, kültürlü, eğitimli, bilinçli olmanın önüne geçer ve densizin biri sana ortalıkta hamile misin, ya da ayyy ne kadar kilo almışsın ne olmuş sana yahu der ve sen sadece gülümsersin, oysa içinde fırtınalar kopar...
benim 2çocuğum var bırakacak kimse yok mecbur evde birşeyler yapcam koşu bandım yok ama leslie bacım sağolsun
75.2 ydim sabah. Bu hafta dukanın atak evresindeyim, yoğurt süt peynir et tavuk balık var, ekmek yerine de yulaf kepeği.
bir de ben dukan yapamayacağım, kabız yapıyor cok fena beni, biraz lifli şeyler yemeliyim dedim ve 2 gün önce bıraktım atak evresini, anında 600 gr geri almısım
75.6 yım. Bugün sabah 1 saat yürüdüm parkta, saat 4.30 da yüzme dersine gideceğim, kahvaltıda peynir haşlanmış yumurta domates salatalık yedim. Su içmeyi unutmamaya çalışıyorum, yeşil kahve aldım bir tanıdığımın tavsiyesi üzerine, onu içtim. 
