- 4 Haziran 2008
- 4.187
- 4
- 43
-
- Konu Sahibi civciv1981
- #1
Söze nerden ve nasıl başlayacağımı aslında bilmiyorum ve henüz başlığı açar açmaz bile gözlerim dolu dolu yazmaya başladım ...benim hikayemi birçok arkadaşım az çok bilir 2 yıllık evliliğin ardından bebeğimin olmayacağını öğrendiğimide dünyam başıma yıkılmıştı günlerce ağlamaktan kendimi unutmuştum ama sadece eşim üzülmesin diye 7 yıl sesim çıkmadan içten içe ağlayarak sabrettimm...ve 7 yılın sonunda tüp bebek kararı aldık ...17 temmuz 2008 de transferim yapıldı zorlu gecen 12 gün vardı önümde ve ümit hiç yoktu dr um çok açık bir şekilde sadece %1 ihtimalimiz olduğunu söylemişti ve benim bir yanım tamamen ümitsiz bir yanımsa hala %1 için dua ediyordu ....ve 30 temmuz 2008 sonuç kocaman bir NEGATıF .......ağlamaklı geceler başlamıştı benim için tam bir ay boyunca her gece karanlık basınca sabaha kadar ağlıyordummm ...kimseyle ne konuşmak nede görüşmek istemiyordum tek derdimi paylaştığım kk doslarım vardı ...burda derdimi yazıp yazıp ağlardım....
26.08.2008 tarihiydi aşırı bir miğde bulantısıyla akşam saat 7 oldu...hani olmaz ya yinede bir ümit dışarıya çıktım gözüme eczane takıldı ve test aldım ..sabahı beklemeden akşam 9 da idrar tahlili yaptım odaa nee çift çizgi gözlerime inanamadımmm bir anda kuş gibi kanat çırpmaya başladım ordan oraya koşuyordum resmen heyecandan elim ayağıma dolanmıştı..hemen eşimi aradım ve hastaneye gittik ...saat 12 de sonuç POZıFıT Allahıma binlerce şükrettim bu inanılmaz bir mutlulukktu tarifi yoktu .
ama herşey bitmiş değildi zorlu bir süreç daha vardı önümde ilk 3 ay sürekli lekelenmem ve kanamam vardı malesef ve yine 3 ay dualarla ağlamalarım karışmıştı Rabbime dua ediyordumm ne olur onu benden ayırma diyee ...zorlu bulmuştum ve kaybetmek istemiyordum..
evet kötü günler geride kalmıştı ve dünyanın en güzel şeyinin kız olduğunu öğrendim ...tekrar inanılmaz bir mutluluk yaşamıştım.kızım olcaktı dünya güzeli pamuk yüzlü boncuk gözlü adıda Gazel ve benim olacaktı ...
ve yolun sonuna yaklaşmıştık 35 haftalık olmuştu yavrum dr kontrollerimizde nst de sancı çıkıyordu ve güzel kızım gelmek için acele ediyordu ..15 gün süren ilaç tedavisiyle kızımı karnımda azcık daha büyüttüm..
13.04. tarihinde sabah saattelerinde telefonum çaldı arıyan dr un asistanıydı ve dr umun beni görmek istediğini söledi zaten bende dünden razıydım dr a gitmeye heyecanla hazırlandım ve dr a gittiğimde hemen nst ye aldılar yine nst de sancılarım tavan yapmıştı..tekrar dr çıktık ve dr um bana bebeğin gelişimini tamamladığını ve artık içerde tutmamızın bir anlamı olmadığını bana gün secmemi istedi bir abda bi şok yaşadım hiç beklemiyordum böyle birşey ve 2 gün sonra meleğim kollarımda olcaktı ..
eşimle bütün hazırlıkları tamamladık yatağımı hazıradım evi temizledik çantamızı son kez kontrol ettik ...artık sabaha hazırdıkk..acayip bi heyecan bi burukluk garip duygularla geceyi zor bitirdik..15.04 sabah hastaneye gittik saat 9 du ..yatış işlemleri yapıldı babamm gelmemişti hala hemen tel. açtım ve 11 gibi ameliyata gireceğimi söledim hemen geldi görür görmez başladım ağlamaya ....tabi oda ağlıyor...
sedyeyi getirdiler hadi bakalım hülyacım vakit tamam dediler ...eşim babam ablam abim hepsine haakınızı helal edin dedim ve ağlıya ağlıya asansöre girdk tabi babam ve eşimde benimle geldi ağlıya ağlıya ameliyathaneye çıkarken ordan bir ses neden ağlıyorsun ki birazdan anne olacaksın dedi ...ameliyathanenin önüne gelmiştik son kez yaşlı gözlerle eşime ve babama el salladım..
daha ne olduğunu anlamadan kendimi masada buldum ..etrafımda birsürü insan bana epidurali anlatıyor biri sırtımı açıyor diğeri başımı omuzumu falan tutuyor...neyse epidural takıldı ve ..anestezi dr u bana hülyacım şimdi bacakların ısınacak sakın korkma herşey çok rahat gececek diyordu..sonra dr umun sesini duydum arkadaşlar bebeğimiz çokk kıymetli ona göre hareket edelim dedi ...bi anda bi rahatlık hissettim nasılsın bakalım anne dedi bende bilmiyorum diyerekk yine başladım ağlamaya ...neden bilmiyosunki rahat ol birazdan bebeğini kucağına vereceğim dedi ...bacaklarım ısınmıştı başımda 2 tane bayan dr vardı ...sürekli beni konuşturuyor rahatlatmaya çalışıyolardı bir müddet öyle kaldığımı hatırlıyorum daha sonra ne olduğunu anlamadan oksijen maskesinin yüzümde olduğunu ve sanki öteki tarafa gidip geldiğimi hissettim..
dr şimdi bebeği almamız için karnına hafif bastıracağız derin derin nefes al ve panik yapma dedi ben iyice panik oldum karnıma bir anda bastırmalarıyla aferin hülya geldi işte bebeğin dedi hadi gözün aydın dedi ve bebeğimin ağlama sesiyle benim bitmek bilmeyen gözyaşlarım iyice artmıştı ..yukardan bebeğimi hemen gösterdi..sildiler ve yanıma bebek dr u getirdi öp onu annesi dedi çok güzel bir bebek vardı karşımda hoşgeldinn annemmm dedim o bir yandan ben bir yandan ağlıyordum ve götürdüler kızımı yanımdann ...dr hülyacım kızın aynı sana benziyor çok güzel bir kız bu dedi ...gerçektende çok güzeldi tam rüyalarımdaki gibi pamuk gibi yüzü çakır gibi gözleri vardı o benimdi kızımdı canımdı canımda candı geleceğim güzel günlerimin sebebi herşeyim bi kaç saat sonra kollarımdaydı eşimle birbirimize bakıyor sadece gözlerimizle konuşuyorduk onunda gözlerinde anlatılmaz tarif edilmez bir mutluluk vardı dünyamızı unutup sadece o minik elllere odaklanmıştık...hastanede her dakika çok güzel geçmişti..ve kızımla evimize geldikk artık ağlamıyoruz çünkü mutluyuz sevinçliyiz dünyanın en güzel varlığı benim kollarımda...
Allahım hiç kimseyi bu mutluluyktan mahrum etmesin isteyen herkeze en yakın zamanda nasip etsin inşAllah ...
biraz uzun oldu kusura bakmayın kızlar ama 8 yılın hikayeside anca bu kadar kısaltılabilir :))
Son düzenleme: