Farklı yorumlara ihtiyacım var,durum şu ki,eşimin annesi çok arsız,kaşarlaşmış hiç bir lafın ve hakaretin işlemediği bir insan yıllar önce onun yüzünden (aynı binada oturuyorduk) evimi taşıdım,kira da geçinemez olduk ve 4yıl sonra tekrar bu binaya taşındım(mecburen,maddi şartlar insanın belini büküyor)ben o zaman ki ben değilim ,her fırsatta tırnaklarımı çıkarıyorum,bize gelmesini istemiyorum onu görünce şeytan görmüşe dönüyorum defalarca kovdum,evinde yemek ve temizlik yapmaz,yemeğini komşulardan yer,kocasını umursamaz, çokta pistir,görümcemin kızı oğluma vurduğu için eve kabul etmem defalarca kovdugum halde gorumcem ne zaman ona gelse kızı alıp bize çıkar,soframa buyur etmem,her lafı ağzına tıkar azarlarım,eşim de annesini bildiği için bana karşı gelmez,haklısın der o da defalarca konuştu ama yok,kadın fırsatçının teki..düşünmeyim diyorum ama böyle bir insanın varlığına inanamıyorum,kar yağdıyı gün elektrikler 30 saat gelmedi,onun evinde soba var çocuğu bari gel al,soğukta oturduk,siz ne yapıyorsunuz bile demedi,yavrum battaniyenin altından çıkmasın diye akla karayı seçtim,3 yasında daha sabit duramaz ki,verdim eline telefonu üşümesin diye,oyalandı,ben inmedim, çünkü arsız değilim,arsız bir insanla nasıl bahsedilebilirbu olaydan sonra geldi,vicdansız defolvgit evinden dedim ama biliyorum 2gün sonra yine gelecek,evinden uzak tutamıyorum kadını..
