kızlar geçmişe atlaya atlaya bakabildim..Allah hepinizden razı olsun..en az ailem kadar ilgilendiniz hepiniz ve hep yanımda oldunuz..hakkınızı nasıl öderim bilmiyorum..
bebeklerim ve ben evdeyiz..sağolsun yardımcı olanlar var yatabiliyorum ama uzaktan maval okumak kolay iş başa gelince öyle değilmiş..herkes koşuşturmasına ve dr 1 hafta yataktan çıkmak yok demesine rağmen ben onları görmeden, koklamadan yapamıyorum..ameliyattan korktum mu çoookkk, kolay mı hiç değil, ağrım olmadı mı inanın hala var ve kimi zaman dayanmak bile zor ama HAKKATEN DEĞER..ben hayatımda böyle bir mutluluk hiç yaşamadım..hiç bu kadar ağlamadım sevinçten..aklımı kaybetme noktasındayım şuan..onların ilk defa yüzünü gördükten sonra hala aklım başımdaysa sanırım delirmek öyle pek de kolay bişey değil..kendimi ve duygularımı ifade edemiyorum buna uygun kelime bulamıyorum beni ancak bunu yaşayanlar anlar ve İNŞALLAH HEPİNİZ SAĞLIKLA VAKİTLİCE YAŞAYIN BU DUYGULARI..ben 37+4 te doğurdum biliyosunuz, herkes 38. haftayı görsün ve sağlıkla alsın bebeklerini inşallah..
kayra abla bana 'doğuma girerken dua et nasıl uyursan öyle uyanırsın korkma ve ayılınca da saati uyuyarak geçirmeye çalış' demişti..doğumdan çıkınca çok korkuyodum ve çok ağrım vardı uyuyamadım ama girerken 3 ihlas 1 fatiha okudum defalarca ve Allah tüm arkadaşlarımı sağlıkla kurtarsın dedim ve uyumuşum sonra..Allah hepinizi sağlıkla kurtarsın İNŞALLAHH..