Merhaba kızlar, direkt konuya geçiyorum fikirlerinize ihtiyacım var. Şimdi benim 12 küsür yıllık bir arkadaşım var. Okul hayatımız birlikte geçti. Benim üniversiteye başladığım yıl bu kız bir işe girmişti. Orda yabancı uyruklu bir çocukla tanışıp aşık oluyor. Ben anne ve babasının tutumunu tahmin ettiğimden aralarındaki ilişkiye hiç bulaşmak istemedim ama yoğun ısrarları sonucu çocukla tanışmayı kabul ettim ve sadece bir kez hep beraber buluştuk. O gün arkadaşımın babası bizi görmüş ve ne alaka bilmiyorum ama bu ikisini ben tanıştırmış oldum onların gözünde. Ailesi karşı çıktı tabi kızı eve hapsetmeye çalıştılar bu arada 19 yaşındayız o zamanlar, 5 sene öncesi yani. Ben kötü kız oldum birdaha leonela ile görüşmeyeceksin demişler ve kızla iletişimimiz kesildi.
Birgün bana mesaj attı ve bu çocukla kaçtığını, anne ve babası bana ulaşılırsa hiçbirşey bilmediğimi söylememi istedi. Böyle birşey yapamayacağım için anne ve babası bana ulaşır ulaşmaz mesajın geldiği numarayı verdim. Polis falan girdi işin içine ve o numaradan kızın yerini tespit ettiler. Akabinde bana ikinci bir mesaj geldi aynen şöyle "bunu nasıl yaparsın, annemlere numaramı neden verdin, senin yüzünden beni buldular, seni asla affetmeyeceğim, artık arkadaşım falan değilsin " bu tarz bir mesajdı kızlar.
Olayın üstüne biz 1 sene falan hiç konuşmadık kendisinden haber almadım sadece ordan burdan anne ve babasıyla barıştıklarını, bu kaçtığı çocukla maddi durumları kötü olduğu için arkadaşımın baba evine geri döndüğünü ama çocukla hala evli olduklarını ve 2 sene önce falan da hamile olduğunu duymuştum. O sıralar kızımızdan bana bir mesaj daha geldi çok üzgünmüş , çok pişmanmış, beni kaybetmek istemiyormuş, beni çok seviyormuş falan af diledi bildiğiniz ve 10 küsür yıllık arkadaşlığımız hatırına affettim. Tabi anne ve babasından gizli benimle konuşuyor onlar için hala günah keçisiyim o ayrı mesele.
Neyse doğum falan yaptı . Birgün bana ayrı eve geçeceğini söyledi. Eşiyle tekrar birleşeceklermiş. Senelerdir görüşemiyoruz seni de mutlaka evime çağıracağım falan dedi evi tuttukları adrese kadar söyledi. Bende dedim ki "bak tamam ama ben hala büyük bir haksızlığa uğramış durumdayım, saçma sapan bir olayın içine suçum günahım olmadığı halde bende dahil oldum, anne ve babana benim sizin tanışmanızla ve evden kaçmanla bir alakam olmadığını, eşinle çalıştığın işyerinde tanıştığını ve artık benimle görüşmek istediğini söyle ona göre görüşürüz ben aptal gibi saklı gizli iş yapmak zorunda değilim" dedim. Tamam canım konuşacağım sen merak etme falan filan dedi ve öylece 6 ay geçti. Bebeği 6 aylık oldu . Ne ben onunla ne de o benimle hiç iletişime geçmedi, ne oldu ne bitti ailesiyle konuştu mu hiçbirşey bilmiyorum.
Geçen gün öyle napıyorsun nasılsın diye mesaj attım. 1 hafta oldu mesaja girmedi mavi tik olmadı. Açıkçası çok umrumda değil ama yani terbiyesizlik değil mi niye bir cevap vermez insan? Ben ona çok kırgın olduğum zaman bile böyle bir tavır sergilememiştim. Neyse kısacası bir taraftan diyorum ki bişeyler yaz içinde kalmasın ondan sonra engelle . Bir tarafım boşver kılını kıpırdatma birgün sana işi düşüp aradığında sende aynı tavrı sergilersin diyor. Çok uzun oldu kusura bakmayın ama insanların bencillikleri canımı sıkıyor. Düşündükçe sinir oluyorum ve anlamlandıramıyorum . Kendisini "arkadaşım" sıfatından çıkardım o ayrı mesele ama bu yaptığı terbiyesizlik düşündükçe sinirlerimi bozuyor. Siz olsanız ne yapardınız? Okuyanlara çok teşekkür ederim.
Birgün bana mesaj attı ve bu çocukla kaçtığını, anne ve babası bana ulaşılırsa hiçbirşey bilmediğimi söylememi istedi. Böyle birşey yapamayacağım için anne ve babası bana ulaşır ulaşmaz mesajın geldiği numarayı verdim. Polis falan girdi işin içine ve o numaradan kızın yerini tespit ettiler. Akabinde bana ikinci bir mesaj geldi aynen şöyle "bunu nasıl yaparsın, annemlere numaramı neden verdin, senin yüzünden beni buldular, seni asla affetmeyeceğim, artık arkadaşım falan değilsin " bu tarz bir mesajdı kızlar.
Olayın üstüne biz 1 sene falan hiç konuşmadık kendisinden haber almadım sadece ordan burdan anne ve babasıyla barıştıklarını, bu kaçtığı çocukla maddi durumları kötü olduğu için arkadaşımın baba evine geri döndüğünü ama çocukla hala evli olduklarını ve 2 sene önce falan da hamile olduğunu duymuştum. O sıralar kızımızdan bana bir mesaj daha geldi çok üzgünmüş , çok pişmanmış, beni kaybetmek istemiyormuş, beni çok seviyormuş falan af diledi bildiğiniz ve 10 küsür yıllık arkadaşlığımız hatırına affettim. Tabi anne ve babasından gizli benimle konuşuyor onlar için hala günah keçisiyim o ayrı mesele.
Neyse doğum falan yaptı . Birgün bana ayrı eve geçeceğini söyledi. Eşiyle tekrar birleşeceklermiş. Senelerdir görüşemiyoruz seni de mutlaka evime çağıracağım falan dedi evi tuttukları adrese kadar söyledi. Bende dedim ki "bak tamam ama ben hala büyük bir haksızlığa uğramış durumdayım, saçma sapan bir olayın içine suçum günahım olmadığı halde bende dahil oldum, anne ve babana benim sizin tanışmanızla ve evden kaçmanla bir alakam olmadığını, eşinle çalıştığın işyerinde tanıştığını ve artık benimle görüşmek istediğini söyle ona göre görüşürüz ben aptal gibi saklı gizli iş yapmak zorunda değilim" dedim. Tamam canım konuşacağım sen merak etme falan filan dedi ve öylece 6 ay geçti. Bebeği 6 aylık oldu . Ne ben onunla ne de o benimle hiç iletişime geçmedi, ne oldu ne bitti ailesiyle konuştu mu hiçbirşey bilmiyorum.
Geçen gün öyle napıyorsun nasılsın diye mesaj attım. 1 hafta oldu mesaja girmedi mavi tik olmadı. Açıkçası çok umrumda değil ama yani terbiyesizlik değil mi niye bir cevap vermez insan? Ben ona çok kırgın olduğum zaman bile böyle bir tavır sergilememiştim. Neyse kısacası bir taraftan diyorum ki bişeyler yaz içinde kalmasın ondan sonra engelle . Bir tarafım boşver kılını kıpırdatma birgün sana işi düşüp aradığında sende aynı tavrı sergilersin diyor. Çok uzun oldu kusura bakmayın ama insanların bencillikleri canımı sıkıyor. Düşündükçe sinir oluyorum ve anlamlandıramıyorum . Kendisini "arkadaşım" sıfatından çıkardım o ayrı mesele ama bu yaptığı terbiyesizlik düşündükçe sinirlerimi bozuyor. Siz olsanız ne yapardınız? Okuyanlara çok teşekkür ederim.
