kizlaaaarr... benim sorunlarimla bu kadar ilgilendiginizi görünce arkadasim da kendi sorununu sizlerle paylasmami istedi.kendisinin üyeligi olmadigi icin onun yerine ben paylasiyorum...
kendisi ilkokul 1.siniftan beri arkadasim,dostum,kardesim gibi.bu nedenle o benim bende onun yasadigi her seye sahidim.
yillardir üzerinden atamadigi hep kafasini kurcalayan bir sorunu var.
17 agustos depremini bircogunuz bilirsiniz...bizde 5. sinifi bitirmistik ki o yil deprem oldu,okullar gec acildi ve tabi ki okul düzenimizde de degisiklikler oldu.ilk günler okulun bahcesine kurulan büyük cadirlarda egitim gördük.farkli farkli siniflar acmaya olanak olmadigi icin 6.sinif seviyesindeki tüm ögrenciler ayni cadirdaydi ve o yil okulumuza yeni bi ögrenci gelmisti.sanirim arkadasim da ilk gördügü an bu yeni ögrenciye asik olmustu.tabi ki o zaman duygular daha canli ve heyecanli:)) gelip sacimizi ceker bizimle dalga gecerdi.ben ondan hep korkmusumdur okul dönemi boyunca...
ilerleyen zamanlarda yeniden kendi okulumuza gectik ve siniflar ayrildi, o da farkli bir sinifa düstü...daha sonra arkadasima acildi ve cikmaya basladilar ama hic okul disinda görüsmezlerdi,okulda da hep birlikte dolasip ordan oraya kostururduk,cocukluk aski iste...ama her zaman dengesiz bir cocuktu ve sebepsiz yere terketti arkadasimi.sonra yeniden devam etmek istedigini söyledi,arkadasim yine kabul etti.kim bilir kac defa ayrilip baristilar derken 8.sinifin sonuna geldik.herkes farkli liselere gidecekti,üstelik o cocuk bizim oradan da tasiniyordu.ayni sehirde ama bize 45 dakikalik uzaklikta bir yere.
ve yine hic bir aciklama yapmadan kayboldu ortaliktan.o zaman cep telefonlari da bu kadar herkesin kullanabilecegi bir sey degildi.ev telefonlari da tasininca degistigi icin arkadasim ona ulasamadi ve öylece bitti gitti.
liseye basladik zaman geldi gecti ama arkadasim onu hic unutamadi.ben lise son sinifta bir fabrikada staja basladim ve bir öglen yemeginde o cocuk karsima cikti.sok oldum tabi ki.yillardir görmemistik ve o beni tanimasa ben onu tanimayacaktim belkide.ilkokul boyunca korkup kactigim cocugu görünce hem sasirmis hem de sevinmistim galiba ki kosup sarildim konustuk muhabbet ettik,o da orda staj yapiyormus.cep telefon numarami aldi bende onun numarasini aldim.hemen arkadasima anlattim bu durumu.ve biliyorum ki kesin yine arkadasima ulasmaya calisacak benim araciligimla.ben en basindan beri arkadasima hep engel olmak istedim bu konuda.cünkü cok dengesiz bir cocuktu arkadasima uygun bulmuyordum onu.arkadasim hep onun yüzünden üzülmüstü diye bende de bir koruma psikolojisi gelismis demek ki.tahmin ettigim gibi de oldu ve arkadasimin numarasini istedi benden.arkadasim da zaten böyle bir sey bekliyordu ve numarasini verdim.yeniden görüsmeye basladilar ve bu cocuk yeniden terketti gitti.üstelik sebep de belirtmiyor ama bi sekilde geliyor, görüsüyorlar, aradan biraz zaman geciyor, uzaklasmaya basliyor.arkadasim da onun ayrilmak isteyecegini anliyor kendisi bitiriyor terkedilmemek icin.yani en basindan beri terkedip gitti diyorum ama hep bu sekilde oluyor.soguyor uzaklasiyor arkadasim da anliyor ve bitiriyor ama cocuk yine bir sekilde hayatina giriyor.
tabi bu arada arkadasim üniversiteyi kazandi ve farkli bir sehire gitti.o da iki yillik üniversite okuyordu yarim birakti.yeniden görüsmeye ve evlilik planlari yapmaya basladilar.arkadasimi kendi arkadaslariyla ve kiz kardesiyle tanistirdi.her sey yolunda gibiydi,artik ben bile güvenmeye baslamistim ona.sonra askere gitti.askerdeyken yine arkadasimdan uzaklasmaya basladi.ben dönünce almanyaya gidecegim babam zorla yolluyor gibi sözler etti.arkadasim yine bitirdi.sonra askerden geldi,arkadasimin da okulunun son senesi ve yine baristilar ne yazik ki.bu arada arkadasimin sosyal paylasim sitesinde erkek arkadaslariyla resimleri var ama öyle yanlis anlasilacak seyler degil.sonucta ögrenci ve belli bir cevresi var gezip dolasiyorlar,egleniyorlar.sanirim cocugun kiz kardesi annesine bu resimleri göstermis.resimlerde kesinlikle yanlis anlasilacak bir sey de yok.arkadasim aleni bir sekilde hic bir seyini gizlemeden yasiyor.o resimleri kendi ailesi ve akrabalari da görüyor sonucta yanlis bir sey yapmiyor.
sonra bir aksam arkadasim gün boyunca sevgilisinden bekledigi ilgiyi göremeyince onu biraz kiskandirip kizdirmak icin ben bu aksam arkadaslarimla disari cikip,türkü bara gitmeyi düsünüyorum diyor.halbuki evinde oturmus ders calisiyor ama sirf onu sinir etmek icin böyle bir mesaj atiyor.sevgilisi de uzun süre bir sey yazmiyor.aradan zaman geciyor arkadasima diyor ki bana yazdigin mesaji babam okudu ve bu kizla mi evleneceksin,ben kesinlikle kabul etmiyorum ve bu kizi istemeye de gitmem dedi,kapiyi vurup gitti diyor.arkadasim da bu sekilde devam edemem, beni istemiyorlarsa ben bu durumu kaldiramam diyor.sevgilisi de bu sekilde nasil devam edilir bilmiyorum ki diyor.arkadasim onun kendisine sahip cikip arkasinda durmasini beklerken o bu sekilde davraniyor.
bu arada arkadasim ögretmen ve sevgilisi iki yillik okulunu tamamlayamamisti.bu nedenle arkadasimin ailesi de hep karsi ciktilar ama arkadasim hic kimseyi umursamadi,sevdigi icin her seyi göze aliyordu.cünkü onun icin bu durum cok farkli bir noktaya gelmisti.ilkokuldan beri hic düzgün bir iliski yasayamamislardi ama hic de kopamamislardi.simdi böyle bir durumda o da sevgilisinden ayni özveriyi bekliyordu.hic kimsenin söylediklerine aldirmadan kendisinin yaninda olmasini bekliyordu ama sevgilisi her zaman ki gibi kacmayi tercih etti ve yine bitti.
aradan zaman gecmisti ve sevgilisi yine olumlu yaklasimlarda bulunmaya baslamisti.bazen gizli numaradan ariyordu ama arkadasim bu defa hic taviz vermedi,baglarini tamamen kopardi ve sonra ögrendik ki yine ilkokuldan tanidigimiz ve hic sevmedigimiz bir kizla birlikteler.o kiz da ilkokuldan beri seviyordu kendisini,hatta arkadasimla ayrildiklarinda bir süre onunla görüsmüs daha önce ve simdi yine birliktelerdi...biz hep ayrilirlar yürümez diye düsünürken nisanlandiklarini ögrendik.suan hala nisanlilar.ama isi gücü yok,sorumsuz ve hic güven vermeyen bir insan.buna ragmen kizin ailesi nasil kabul etti bilmiyoruz ama sanirim mayista dügünleri olacak.
arkadasimla ayrilali 1.5 yil oldu ve bu süre zarfinda hic karsilasmadilar.bir kac gün önce arkadasimla kontör yüklemek icin bir bayiye girdik ve 1.5 yil aradan sonra ilk kez gördük kendisini.orada calismaya baslamis.biz onu görmeden önce o bizi görmüs olmali ki yüzünü hic kaldirmadi yerden,isi olmamasina ragmen hep önüne bakip bir seylerle ugrasiyormus gibi yapti.arkadasim da bunca zaman sonra onu görünce kötü olmustu,dayanamayip disari cikti.biraz kalabalik oldugu icin ben hemen cikamadim,isim uzun sürdü beklemek zorunda kaldim.beklerken arada belli etmeden ona baktim ve yaklasik 5 dakika boyunca hic kipirdamadan yere bakti.arkadasim da disardan görmüs onun tavrini.
simdi tabi ki böyle bir insandan hic bir beklentisi yok,hem artik nisanli biri ve evlenecek.evlenmeyecek olsa bile arkadasim artik onu istemiyor ama yillarin verdigi bir his var,nedenini o da tam bilmiyor ama gecmisinden kopamiyor bir türlü.suan 24 yasinda bir ögretmen ama hala hayatinda kimse yok.herkeste ondan bir seyler ariyor olmali ki kimseye alisamiyor ya da güvenemiyor.bir de en cok o karsilasmadaki tavrini merak ediyor.neden yüzüme bakamadi,utandi mi ya da görmek mi istemedi diye düsünüp duruyor.aslinda ne düsündügünün hic bir önemi yok ama hepimiz böyle degil miyiz her seyden bir anlam cikarmak hosumuza gidiyor.bazen dogru cevabi kendimiz biliyor olsak da baskalarindan da duymak istiyoruz iste...
bu nedenle bu durumu sizlerle de paylasmak istedim.biliyorum cok uzun oldu sizleri okurken yormus olabilirim ama ayrintilari da bilirseniz daha iyi olur diye düsündüm.simdiden yorumlariniz icin cooook tesekkür ediyorum kizlar
kendisi ilkokul 1.siniftan beri arkadasim,dostum,kardesim gibi.bu nedenle o benim bende onun yasadigi her seye sahidim.
yillardir üzerinden atamadigi hep kafasini kurcalayan bir sorunu var.
17 agustos depremini bircogunuz bilirsiniz...bizde 5. sinifi bitirmistik ki o yil deprem oldu,okullar gec acildi ve tabi ki okul düzenimizde de degisiklikler oldu.ilk günler okulun bahcesine kurulan büyük cadirlarda egitim gördük.farkli farkli siniflar acmaya olanak olmadigi icin 6.sinif seviyesindeki tüm ögrenciler ayni cadirdaydi ve o yil okulumuza yeni bi ögrenci gelmisti.sanirim arkadasim da ilk gördügü an bu yeni ögrenciye asik olmustu.tabi ki o zaman duygular daha canli ve heyecanli:)) gelip sacimizi ceker bizimle dalga gecerdi.ben ondan hep korkmusumdur okul dönemi boyunca...
ilerleyen zamanlarda yeniden kendi okulumuza gectik ve siniflar ayrildi, o da farkli bir sinifa düstü...daha sonra arkadasima acildi ve cikmaya basladilar ama hic okul disinda görüsmezlerdi,okulda da hep birlikte dolasip ordan oraya kostururduk,cocukluk aski iste...ama her zaman dengesiz bir cocuktu ve sebepsiz yere terketti arkadasimi.sonra yeniden devam etmek istedigini söyledi,arkadasim yine kabul etti.kim bilir kac defa ayrilip baristilar derken 8.sinifin sonuna geldik.herkes farkli liselere gidecekti,üstelik o cocuk bizim oradan da tasiniyordu.ayni sehirde ama bize 45 dakikalik uzaklikta bir yere.
ve yine hic bir aciklama yapmadan kayboldu ortaliktan.o zaman cep telefonlari da bu kadar herkesin kullanabilecegi bir sey degildi.ev telefonlari da tasininca degistigi icin arkadasim ona ulasamadi ve öylece bitti gitti.
liseye basladik zaman geldi gecti ama arkadasim onu hic unutamadi.ben lise son sinifta bir fabrikada staja basladim ve bir öglen yemeginde o cocuk karsima cikti.sok oldum tabi ki.yillardir görmemistik ve o beni tanimasa ben onu tanimayacaktim belkide.ilkokul boyunca korkup kactigim cocugu görünce hem sasirmis hem de sevinmistim galiba ki kosup sarildim konustuk muhabbet ettik,o da orda staj yapiyormus.cep telefon numarami aldi bende onun numarasini aldim.hemen arkadasima anlattim bu durumu.ve biliyorum ki kesin yine arkadasima ulasmaya calisacak benim araciligimla.ben en basindan beri arkadasima hep engel olmak istedim bu konuda.cünkü cok dengesiz bir cocuktu arkadasima uygun bulmuyordum onu.arkadasim hep onun yüzünden üzülmüstü diye bende de bir koruma psikolojisi gelismis demek ki.tahmin ettigim gibi de oldu ve arkadasimin numarasini istedi benden.arkadasim da zaten böyle bir sey bekliyordu ve numarasini verdim.yeniden görüsmeye basladilar ve bu cocuk yeniden terketti gitti.üstelik sebep de belirtmiyor ama bi sekilde geliyor, görüsüyorlar, aradan biraz zaman geciyor, uzaklasmaya basliyor.arkadasim da onun ayrilmak isteyecegini anliyor kendisi bitiriyor terkedilmemek icin.yani en basindan beri terkedip gitti diyorum ama hep bu sekilde oluyor.soguyor uzaklasiyor arkadasim da anliyor ve bitiriyor ama cocuk yine bir sekilde hayatina giriyor.
tabi bu arada arkadasim üniversiteyi kazandi ve farkli bir sehire gitti.o da iki yillik üniversite okuyordu yarim birakti.yeniden görüsmeye ve evlilik planlari yapmaya basladilar.arkadasimi kendi arkadaslariyla ve kiz kardesiyle tanistirdi.her sey yolunda gibiydi,artik ben bile güvenmeye baslamistim ona.sonra askere gitti.askerdeyken yine arkadasimdan uzaklasmaya basladi.ben dönünce almanyaya gidecegim babam zorla yolluyor gibi sözler etti.arkadasim yine bitirdi.sonra askerden geldi,arkadasimin da okulunun son senesi ve yine baristilar ne yazik ki.bu arada arkadasimin sosyal paylasim sitesinde erkek arkadaslariyla resimleri var ama öyle yanlis anlasilacak seyler degil.sonucta ögrenci ve belli bir cevresi var gezip dolasiyorlar,egleniyorlar.sanirim cocugun kiz kardesi annesine bu resimleri göstermis.resimlerde kesinlikle yanlis anlasilacak bir sey de yok.arkadasim aleni bir sekilde hic bir seyini gizlemeden yasiyor.o resimleri kendi ailesi ve akrabalari da görüyor sonucta yanlis bir sey yapmiyor.
sonra bir aksam arkadasim gün boyunca sevgilisinden bekledigi ilgiyi göremeyince onu biraz kiskandirip kizdirmak icin ben bu aksam arkadaslarimla disari cikip,türkü bara gitmeyi düsünüyorum diyor.halbuki evinde oturmus ders calisiyor ama sirf onu sinir etmek icin böyle bir mesaj atiyor.sevgilisi de uzun süre bir sey yazmiyor.aradan zaman geciyor arkadasima diyor ki bana yazdigin mesaji babam okudu ve bu kizla mi evleneceksin,ben kesinlikle kabul etmiyorum ve bu kizi istemeye de gitmem dedi,kapiyi vurup gitti diyor.arkadasim da bu sekilde devam edemem, beni istemiyorlarsa ben bu durumu kaldiramam diyor.sevgilisi de bu sekilde nasil devam edilir bilmiyorum ki diyor.arkadasim onun kendisine sahip cikip arkasinda durmasini beklerken o bu sekilde davraniyor.
bu arada arkadasim ögretmen ve sevgilisi iki yillik okulunu tamamlayamamisti.bu nedenle arkadasimin ailesi de hep karsi ciktilar ama arkadasim hic kimseyi umursamadi,sevdigi icin her seyi göze aliyordu.cünkü onun icin bu durum cok farkli bir noktaya gelmisti.ilkokuldan beri hic düzgün bir iliski yasayamamislardi ama hic de kopamamislardi.simdi böyle bir durumda o da sevgilisinden ayni özveriyi bekliyordu.hic kimsenin söylediklerine aldirmadan kendisinin yaninda olmasini bekliyordu ama sevgilisi her zaman ki gibi kacmayi tercih etti ve yine bitti.
aradan zaman gecmisti ve sevgilisi yine olumlu yaklasimlarda bulunmaya baslamisti.bazen gizli numaradan ariyordu ama arkadasim bu defa hic taviz vermedi,baglarini tamamen kopardi ve sonra ögrendik ki yine ilkokuldan tanidigimiz ve hic sevmedigimiz bir kizla birlikteler.o kiz da ilkokuldan beri seviyordu kendisini,hatta arkadasimla ayrildiklarinda bir süre onunla görüsmüs daha önce ve simdi yine birliktelerdi...biz hep ayrilirlar yürümez diye düsünürken nisanlandiklarini ögrendik.suan hala nisanlilar.ama isi gücü yok,sorumsuz ve hic güven vermeyen bir insan.buna ragmen kizin ailesi nasil kabul etti bilmiyoruz ama sanirim mayista dügünleri olacak.
arkadasimla ayrilali 1.5 yil oldu ve bu süre zarfinda hic karsilasmadilar.bir kac gün önce arkadasimla kontör yüklemek icin bir bayiye girdik ve 1.5 yil aradan sonra ilk kez gördük kendisini.orada calismaya baslamis.biz onu görmeden önce o bizi görmüs olmali ki yüzünü hic kaldirmadi yerden,isi olmamasina ragmen hep önüne bakip bir seylerle ugrasiyormus gibi yapti.arkadasim da bunca zaman sonra onu görünce kötü olmustu,dayanamayip disari cikti.biraz kalabalik oldugu icin ben hemen cikamadim,isim uzun sürdü beklemek zorunda kaldim.beklerken arada belli etmeden ona baktim ve yaklasik 5 dakika boyunca hic kipirdamadan yere bakti.arkadasim da disardan görmüs onun tavrini.
simdi tabi ki böyle bir insandan hic bir beklentisi yok,hem artik nisanli biri ve evlenecek.evlenmeyecek olsa bile arkadasim artik onu istemiyor ama yillarin verdigi bir his var,nedenini o da tam bilmiyor ama gecmisinden kopamiyor bir türlü.suan 24 yasinda bir ögretmen ama hala hayatinda kimse yok.herkeste ondan bir seyler ariyor olmali ki kimseye alisamiyor ya da güvenemiyor.bir de en cok o karsilasmadaki tavrini merak ediyor.neden yüzüme bakamadi,utandi mi ya da görmek mi istemedi diye düsünüp duruyor.aslinda ne düsündügünün hic bir önemi yok ama hepimiz böyle degil miyiz her seyden bir anlam cikarmak hosumuza gidiyor.bazen dogru cevabi kendimiz biliyor olsak da baskalarindan da duymak istiyoruz iste...
bu nedenle bu durumu sizlerle de paylasmak istedim.biliyorum cok uzun oldu sizleri okurken yormus olabilirim ama ayrintilari da bilirseniz daha iyi olur diye düsündüm.simdiden yorumlariniz icin cooook tesekkür ediyorum kizlar
