benimde sürekli hayatıma müdahale etmek isteyen bir arkadaşım vardı, çok uzun süreli de değil yeni tanışmıştık. ama hep aramalar, çağırmalar, özel bir kaç soru.. beni rahatsız etti. mesaj attığı bir gün direk rahatsız olduğum şeyleri söyledim, öfkelendi filan sonra özür diledi. özür sonrası bir kaç kez daha davet etti gitmedim, sonuç görüşmüyoruz. bende küçük bir yerde yaşıyorum anlıyorum sizi fakat bu saatten sonra hakkımda ne derse desin hiç umrumda değil. sonuçta beni bilen biliyor, tanıyan tanıyor.
eğer direk söylemek istemiyorsanız aramalarına dönmeyin, yoğunum deyin. çocuğumla ilgileniyorum deyin. ailem bizde deyin.. bir sürü kez reddedilince bir yerden sonra vazgeçer diye düşünüyorum. fakat böyle şeyleri bu kadar takıp, antidepresana kadar gitmek sizce ne derece doğru? büyük yerlerde kimse kimseyi tanımadığı için çok dedikodu olmuyor ama küçük yerlerde zaten çok fazla dedikodu dönüyor, bunu biliyorsunuz. böyle şeylere bu kadar takılmayın, hayatınızı ilaca bağlamaya değecek sebepler değil