Antalya'da erken doğumla bebeğini kaybeden anneler gelin üzüntümüze ortak olalım :(

annelik duygusunu tatmak her kadının en büyük isteğidir fakat onu içinde hissettikten sonra kaybetmek yada doğduktan sonra kaybetmek, evlat acısı o bambaşka bir acı, Rabbim düşmanıma bile yaşatmasın, mayıs ayında 23+2 haftalık bebeğimi kaybettim üstelik tüp bebekte şansımız az olduğu halde hamile kalmıştım tüp bebek yöntemiyle ama kısmet değilmiş kucağımı alıp sevmek, okşamak, koklamak,dayanılmaz bir acı çok ağladım çok yıprandım ama baktımki değişen hiçbirşey yok, eşim,annem, babam benim halime dayanamıyorlardı, kendime onların yanındayken çekidüzen vermem gerektiğini düşündüm. Üstünden 5 ay geçmesine rağmen hala dün gibi yaşadığım acı. Eğer gününde doğmuş olsa 30 Ağustosta kucağımda olacaktı kızım prensesim ama Allahın yazdığından ötesi olmuyor işte, ağlamak dövünmek çare değil, Allahım hiçbir kadının kucağını boş bırakmasın isteyenlere tez zamanda bebişlerini kucağına almayı nasip etsin inşallah..Antalyada bebeğini kaybeden annelerle dertleşip, konuşmak isterim bizi bizden başkası anlayamaz çünkü hiç olmazsa biz birbirimizi cesaretlendirip güçlendirelim yeni bebişler için....

forumda hiç kimse Antalyadan değil galiba, oysa ister istemez kızımın ölümünden sonra yeni defnedilen bebek mezarlıklarını saymıştım, benim meleğimden sonra 45 bebek daha defnedilmişti ve sadece uncalı mezarlığına kimbilir diğer mezarlıklarda kaç bebek daha defnedildi ama burda ben tek başımayım kimse yazmadı