Annemle tartıştım.

cheryblossommm

Guru
Kayıtlı Üye
6 Aralık 2010
2.941
2.077
29
Kızlar çalışan bı anneyim. Ailelerimizden başka ildeyiz. Evlendigimden beri ne kendi ailemden ne eşimin ailesinden en ufak bı konuda destek görmedim. Ne gelip çocuğa baktılar ne bı dogumgununde bı hediye gönderdiler .doğumu da o zaman gittim ben yanlarında yaptım tahammül edemeyip onuncu günde kendi evime döndüm. Çok zorluklar yaşadım hala yaşıyorum oğlum 4 yaşında. Bugün beni çok zorladı. Vuruyo bağırıyor cagiriyo öğlen eve geldim ise gidemedim yarım saat kapıda ağladı .akşam annemler aradı napiyosun diye. Oğlum konuşturmadı. telefonu alip konuşma bahanesiyle telefonu karıştırıyor. Ben de artık sinirimin son raddesinde sinirlenip oğluma bağırdım kes sesini artık diye. Annem demesin mi bağırıp durma çocuğa zaten bı akşam bakiyon cocuga diye. Sabahtan beri beni zorladı dedim. Hala bağırma diyo. Çocuga gel benle dur sen oğlum falan diyo. Anne bişey demiyceksen kapaticam dedim o kadar sinirlendim ki.
Benim anksiyete problemim de var gurbette yalnız o kadar zor zamanlar yaşadım ki bitanesi gelmedi. Buz gibi hissediyorum suan
 
Kızlar çalışan bı anneyim. Ailelerimizden başka ildeyiz. Evlendigimden beri ne kendi ailemden ne eşimin ailesinden en ufak bı konuda destek görmedim. Ne gelip çocuğa baktılar ne bı dogumgununde bı hediye gönderdiler .doğumu da o zaman gittim ben yanlarında yaptım tahammül edemeyip onuncu günde kendi evime döndüm. Çok zorluklar yaşadım hala yaşıyorum oğlum 4 yaşında. Bugün beni çok zorladı. Vuruyo bağırıyor cagiriyo öğlen eve geldim ise gidemedim yarım saat kapıda ağladı .akşam annemler aradı napiyosun diye. Oğlum konuşturmadı. telefonu alip konuşma bahanesiyle telefonu karıştırıyor. Ben de artık sinirimin son raddesinde sinirlenip oğluma bağırdım kes sesini artık diye. Annem demesin mi bağırıp durma çocuğa zaten bı akşam bakiyon cocuga diye. Sabahtan beri beni zorladı dedim. Hala bağırma diyo. Çocuga gel benle dur sen oğlum falan diyo. Anne bişey demiyceksen kapaticam dedim o kadar sinirlendim ki.
Benim anksiyete problemim de var gurbette yalnız o kadar zor zamanlar yaşadım ki bitanesi gelmedi. Buz gibi hissediyorum suan
Bu tarz durumlarin olması ve böyle şeyler hissetmen çok normal çünkü yorulmussun tahammülün kalmamış. O yüzden insanların söyledikleri yada davranışları seni çok etkiliyor. Kendine biraz zaman ayirsan çok güzel olur. Kendini değerli hissettirecek birşeyler yap mutlaka. Gerekirse destek al. 🌸
 
Kitabi bilgiler vermek çok kolay. Çocuğa şunu deme bunu deme söyle yapma böyle yapma. Hepsini bir kenara koy fiziksel şiddet ya da ciddi bir psikolojik şiddet olmadıktan sonra kes sesini demekten hiç bi çocuk perişan olmaz.
İkinci olarak aileler içim doğurmuyoruz onlar bize destek olmak zorunda değiller köstek olmasınlar yeter. Anneniz size söylediğinde sizde cevap vermekten çekinmeyin
 
Kızlar çalışan bı anneyim. Ailelerimizden başka ildeyiz. Evlendigimden beri ne kendi ailemden ne eşimin ailesinden en ufak bı konuda destek görmedim. Ne gelip çocuğa baktılar ne bı dogumgununde bı hediye gönderdiler .doğumu da o zaman gittim ben yanlarında yaptım tahammül edemeyip onuncu günde kendi evime döndüm. Çok zorluklar yaşadım hala yaşıyorum oğlum 4 yaşında. Bugün beni çok zorladı. Vuruyo bağırıyor cagiriyo öğlen eve geldim ise gidemedim yarım saat kapıda ağladı .akşam annemler aradı napiyosun diye. Oğlum konuşturmadı. telefonu alip konuşma bahanesiyle telefonu karıştırıyor. Ben de artık sinirimin son raddesinde sinirlenip oğluma bağırdım kes sesini artık diye. Annem demesin mi bağırıp durma çocuğa zaten bı akşam bakiyon cocuga diye. Sabahtan beri beni zorladı dedim. Hala bağırma diyo. Çocuga gel benle dur sen oğlum falan diyo. Anne bişey demiyceksen kapaticam dedim o kadar sinirlendim ki.
Benim anksiyete problemim de var gurbette yalnız o kadar zor zamanlar yaşadım ki bitanesi gelmedi. Buz gibi hissediyorum suan
Ben sizin ne demek istediğinizi gayet iyi anlıyorum, buradaki insanlar kendi başına gelmeyen şeyler hakkında çok güzel melek rolü yapıyor genelde. Benim de anneme kimse yardım etmemiş, bir de utanmadan anneme hep ders vermeye kalkmışlar annem en son 5 yıl görüsmemisti kendi annesi ile. Sonra barıştılar tabii çok şükür. Yani diyeceğim o ki araya çok büyük kırgınlıklar girdiği zaman affetmek çok güç oluyor, o yüzden araya mesafe koymak en güzeli. Ölümlü dünya başlarına bir şey gelirse ne olursa olsun ailemizden biri, üzülebiliriz.
 
Kızlar çalışan bı anneyim. Ailelerimizden başka ildeyiz. Evlendigimden beri ne kendi ailemden ne eşimin ailesinden en ufak bı konuda destek görmedim. Ne gelip çocuğa baktılar ne bı dogumgununde bı hediye gönderdiler .doğumu da o zaman gittim ben yanlarında yaptım tahammül edemeyip onuncu günde kendi evime döndüm. Çok zorluklar yaşadım hala yaşıyorum oğlum 4 yaşında. Bugün beni çok zorladı. Vuruyo bağırıyor cagiriyo öğlen eve geldim ise gidemedim yarım saat kapıda ağladı .akşam annemler aradı napiyosun diye. Oğlum konuşturmadı. telefonu alip konuşma bahanesiyle telefonu karıştırıyor. Ben de artık sinirimin son raddesinde sinirlenip oğluma bağırdım kes sesini artık diye. Annem demesin mi bağırıp durma çocuğa zaten bı akşam bakiyon cocuga diye. Sabahtan beri beni zorladı dedim. Hala bağırma diyo. Çocuga gel benle dur sen oğlum falan diyo. Anne bişey demiyceksen kapaticam dedim o kadar sinirlendim ki.
Benim anksiyete problemim de var gurbette yalnız o kadar zor zamanlar yaşadım ki bitanesi gelmedi. Buz gibi hissediyorum suan
Dönem dönem zorluklar bize aşılamaz koca koca dağlar gibi gelir hatta i dağlar yıkılmış biz altında kalmış gibi....Kizacaksiniz ama gerçekten kimsenin çocuğunuza bakma mecburiyeti yok haa siz demeden gelseler destek olsalar çok güzel olur ama işte olmayinca olmuyor.Çocugunuzun vurma kırma, bağırma durumu dönemlik olabilir,evde sürekli stres yaşayan ebeveyn kaynaklı olabilir Mümkünse bir doktora danışın,belki ailece küçük bir tatile çıkmak hafta sonu da olsa yakın bir yere gitmek size iyi gelir .Anlıyorum uzaktan annenizin ahkam kesmesi ,gel oğlum bende dur demesi çok kırıcı.
Kendi göbeğinizi kendiniz keseceksiniz,kendinize zaman ayiracaksiniz,kendi başınıza bir sinema tiyatro ,bir yerde kahve molası iyi gelecek.Bir kaç yıla daha iyi olacaksınız.
 
Gelsin çocuğa mi baksın dedim sadece sizce. 4 aylık hamileyken ev taşıdım tek başıma. Zfr zamanlarda yanımda insan arıyorum sadece

Anliyorum sinirlisiniz ama yazdiginiz tum icerik yalniz birakildim, destek goremedim temali.


Eşiniz destek olursa eger bu siniriniz duzelecektir aslinda konu hep eş tarafindan yalniz birakilmak yoksa biz kadinlar kimse olmadan kariyerimizi de kurariz, evimizi de duzenleriz, cocuk da buyuturuz. Ama iste insan eşten destek gormeyince yapayalniz hissediyor. Umarim esiniz destekliyordur.
 
Kızlar çalışan bı anneyim. Ailelerimizden başka ildeyiz. Evlendigimden beri ne kendi ailemden ne eşimin ailesinden en ufak bı konuda destek görmedim. Ne gelip çocuğa baktılar ne bı dogumgununde bı hediye gönderdiler .doğumu da o zaman gittim ben yanlarında yaptım tahammül edemeyip onuncu günde kendi evime döndüm. Çok zorluklar yaşadım hala yaşıyorum oğlum 4 yaşında. Bugün beni çok zorladı. Vuruyo bağırıyor cagiriyo öğlen eve geldim ise gidemedim yarım saat kapıda ağladı .akşam annemler aradı napiyosun diye. Oğlum konuşturmadı. telefonu alip konuşma bahanesiyle telefonu karıştırıyor. Ben de artık sinirimin son raddesinde sinirlenip oğluma bağırdım kes sesini artık diye. Annem demesin mi bağırıp durma çocuğa zaten bı akşam bakiyon cocuga diye. Sabahtan beri beni zorladı dedim. Hala bağırma diyo. Çocuga gel benle dur sen oğlum falan diyo. Anne bişey demiyceksen kapaticam dedim o kadar sinirlendim ki.
Benim anksiyete problemim de var gurbette yalnız o kadar zor zamanlar yaşadım ki bitanesi gelmedi. Buz gibi hissediyorum suan
Şimdi öfke ile kalkan zararla oturur. Öncelikle bu süreçte hem kendiniz hem de çocuk için psikolojik destek almanızı öneririm.
Ailelerin desteği elbette beklenir ama yapmak zorundalar mı derseniz, hayır değiller. Bu çocuğa siz ve eşiniz bakacaksınız, baş edemediğiniz yerde bakıcı veya kreş desteği alacaksınız.
Annenin cümlesine gelince torun evlattan daha tatlıdır derler, size kıyamıyordur ama toruna içi daha fazla gidiyordur ve üst tonda tepki verebilir size art niyetli olduğunu sanmam. Fakat gergin olduğunuz için cümleleri size tuz biber gibi üstüne gelmiş..
 
Ben sizin ne demek istediğinizi gayet iyi anlıyorum, buradaki insanlar kendi başına gelmeyen şeyler hakkında çok güzel melek rolü yapıyor genelde. Benim de anneme kimse yardım etmemiş, bir de utanmadan anneme hep ders vermeye kalkmışlar annem en son 5 yıl görüsmemisti kendi annesi ile. Sonra barıştılar tabii çok şükür. Yani diyeceğim o ki araya çok büyük kırgınlıklar girdiği zaman affetmek çok güç oluyor, o yüzden araya mesafe koymak en güzeli. Ölümlü dünya başlarına bir şey gelirse ne olursa olsun ailemizden biri, üzülebiliriz.
Baslikta tek begenmediginiz yorum benimki, o melek rolu yapma lafi bana mi sokuldu?
 
Dört yaşında çocuğa kes sesini diye bağırıyorsaniz herkes eleştirir. Eleştirilecek hareket yapmayın siz de.
Ayrıca böyle davranirsaniz tabii ki çocuk kendisini aşırı davranışlarla, vurmayla bagirmayla ifade eder. Önce kendiniz degisin ki çocuk da değişsin.
Annenizden niye sorumluluk bekliyorsunuz ki onca km öteden. Eşiniz paylaşmalı sizinle tüm sorumluluğu
 
Kızlar çalışan bı anneyim. Ailelerimizden başka ildeyiz. Evlendigimden beri ne kendi ailemden ne eşimin ailesinden en ufak bı konuda destek görmedim. Ne gelip çocuğa baktılar ne bı dogumgununde bı hediye gönderdiler .doğumu da o zaman gittim ben yanlarında yaptım tahammül edemeyip onuncu günde kendi evime döndüm. Çok zorluklar yaşadım hala yaşıyorum oğlum 4 yaşında. Bugün beni çok zorladı. Vuruyo bağırıyor cagiriyo öğlen eve geldim ise gidemedim yarım saat kapıda ağladı .akşam annemler aradı napiyosun diye. Oğlum konuşturmadı. telefonu alip konuşma bahanesiyle telefonu karıştırıyor. Ben de artık sinirimin son raddesinde sinirlenip oğluma bağırdım kes sesini artık diye. Annem demesin mi bağırıp durma çocuğa zaten bı akşam bakiyon cocuga diye. Sabahtan beri beni zorladı dedim. Hala bağırma diyo. Çocuga gel benle dur sen oğlum falan diyo. Anne bişey demiyceksen kapaticam dedim o kadar sinirlendim ki.
Benim anksiyete problemim de var gurbette yalnız o kadar zor zamanlar yaşadım ki bitanesi gelmedi. Buz gibi hissediyorum suan
Size davranışları sizi kırmış. Ama şuan hangi anneanne ya da babaanne olsa bağırınca bağırma diye cikisir. Torun tatlı oluyor. Benim oğlum yere düşse babaannesi üç gün uyumuyor canı acıyor diye. Söylenmesi cabası 😂
 
İş yine dönüp dolaşıp koca kişisine dayanıyor. Bütün bunlar olurken eşiniz üzerine vazife olan görevleri yapıyor mu? Ha yine annenizle tartışın o normal tartışılır küsülür barışılır anne- kız ilişkisi sonuçta. Ama sizinle sorumluluk paylaşacak kişi eşiniz. O böyle yalnız bırakmasa bu kadar çaresiz hissetmezdiniz.
 
Aslında çocuklar telefonda konuşulmasını istemiyor, bu tür durumlarda çocuk izin vermiyor kapatayım diyin kapatın. Gerekirse çağırın annenizi destek olur.
 
Hayir burasi mahalle degil, eger bana soktuysaniz o lafi Turkce dersi almanizi onerecektim.

Belliki adab-i muaşeret'e de ihtiyaciniz var.
Adab-ı muaşeret ile Türkçe dersini aynı kefeye koyan birinden ders alacak değilim, i harfi ile yazan birinin de bunu söylemesi çok ikonik olmuş. Hayırlı akşamlar hanımefendicim ben gene de size sevgilerimi gönderiyorum
 
Kes sesini demeniz normal değil ama çocukta derin yaralar açıp travmadan travmaya koşturacak kadar da değil yani.
Anneler robot değiller, çocuklar da hata yapacak analar da hata yapacak yuvarlana yuvarlana gideceğiz.
Aileler bizim çocuklarımıza bakmak zorunda değil, bende yalnız büyüttüm ama demek istediğinizin o olmadığını anlıyorum. Gelsin çocuğa baksınlar değil, insan destek istiyor. Destek başka, yaşlı insanların üzerine çocuk yıkmak başka. Anne ve çocuk arasına girilmesinden hiç hoşlanmıyorum, müdahale edilecek ciddi bir sorun yoksa bu gereksiz müdahaleler çocukta şımarıklığa neden oluyor çünkü, anneyi ciddiye almama gibi.
Kendinizi kötü hissetmeyin, eşiniz yeterli desteği verirse her şey daha kolay olacak, eşinizle konuşun
 
X