Hiçbir şey yapmayın karışmayın ailede rolleri değişmeyin onlar anne baba siz çocuksunuz sakın siz onlara annelik babalık yapmayın dengeleri bozmayın kendi aralarında ne yapmak isterse yapsınlarMerhabalar herkese. Bana dert olan ve içinden çıkamadığım bir sorunum var, lütfen yardım edin, nasıl davranmam gerektiğini gerçekten bilmiyorum.
Annem sürekli evde, bütün günü ev işi yapıp televizyon izleyerek geçiriyor. 4 ay önce dedemi kaybettik ve özellikle babasının vefatından sonra iyice eve kapandı. Önceden arkadaşlarıyla gezmeye çıkar, hiç olmadı günlere giderdi. Babamla da araları kötü bu aralar, 2 haftadır hiç konuşmuyorlar. Küsme nedenlerini de anlatayım kısaca. Annemin memleketinde, akrabamızın düğünü vardı, burdan orası da 2 saat sürüyor. Annem, düğün günü sabah erken çıkıp biraz oraları gezelim, eski oturduğum mahalleye falan gidelim dedi, babam da o kadar erken çıkmak istemedi ve düğünden 4-5 saat önce çıktılar yola. Annemin gezmek istediği yerleri gezip sonra düğüne geçmişler ama annem diyorki ben öyle istemedim, karanlıkta bir şey anlamadım bile. Sırf ben susayım diye götürdü, gezdirdi. Yani bu konudan dolayı günlerdir konuşmuyorlardı.
Geçen gün de babam beni arayıp eve geç geleceğini, yemeğe gelmeyeceğini, arkadaşlarıyla birlikte olduğunu söyledi. Annem bunu duyunca başladı ağlamaya, gelip benden özür dileyeceğine arkadaşlarıyla geziyor, bende bütün gün yemek temizlik uğraşıyorum, beni bir tek babam seviyordu o da öldü gitti diye. Neyse akşam olunca babam geldi, biz salondaydık o da yan odadaydı ses çıkmayınca bir bakayım dedim ki seccadenin üzerinde yığılıp kalmış, aklım gitti korkudan onu öyle görünce. Tansiyonu fırlamış, birkaç saat sonra normale dönünce hava almaya çıkmak istedi, ben de ona eşlik ettim.
Dışarıda konuşurken daha önce babamdan hiç duymadığım şeyler duydum, inanamadım. Annemin 25 sene önce onunla sadece çocuk yapmak için evlendiğini (annem üniversite okurken yumurtalıklarından ameliyat olmuş, doktor eğer şimdi olmazsa bir daha da anne olamayacağını söylemiş, bu arada da annem ve babam yeni sevgiliymiş ve apar topar evlenmişler ben olayım diye), onu aslında sevmediğini, 25 senedir annemin gözünün içine baktığını, annemin değer bilmediğini, bu zamana kadar ne istediyse yapmaya çalıştığını, ama bundan sonra da barışmak için asla adım atmayacağını, boşanmayı düşündüğünü söyledi. Ben ağlamaya başlayınca da daha fazla devam etmedi.
Ertesi sabah babam işteyken annemle de konuştum ama üzülmesin diye boşanma falan karıştırmadım, babamın onu yıllardır ne kadar sevdiğini, değer verdiğini anlattım sadece. Annem sinirlendi ve yıllardır babaannemi, babamın teyzelerini alttan aldığını, sürekli uğraşanın ve adım atanın kendisi olduğunu, babamın arkadaşlarıyla kafa dağıttığını, annemin hayatını onun için harcadığını, tek üzülenin kendisi olduğunu ve barışmak için hiçbir şey yapmayacağını söyledi.
Günlerdir uğraşıyorum ama kesinlikle birbirleriyle konuşmuyorlar, ne yapmam gerekiyor, onları böyle görmek beni çok üzüyor. Beni de geç, babam tansiyon, annem şeker hastası onlara bir şey olacak diye çok korkuyorum. İkisi de günlerdir mutsuz ve sinirli. Nasıl davranmam ne yapmam gerekiyor barışmaları için, annemin tekrar hayata karışması için, lütfen yardım edin bana
En nefret ettiğim aile tipi çocuğunu aile danışmanı yapan aileler.
Sen hakem misin?
Sen onların anası babasi misin, 'opusun barisin' diyecek bir aile büyüğü müsün?
Yerinde olsam 'beni hakem yapmayın,ne yaparsanız yapin' derdim.
İnan bu konuşmaların içine girdikçe girersin, br sonuca da varmaz, annenden babandan sogudugunla kalırsın. Boşver , hiç rolleri değiştirme.
Kafan dağılsın istersen dışarda arkadaşlarinla falan buluş, eve geç gel, gelince de hic onlarla takılma odana geç uyu.
Ne munasebet sen mi duzelteceksin aralarini? Sen yumurcak filmlerindeki çocuk musun?
Bu yol bir yere çıkmaz, günün sonunda en çok zararı da sen görürsün,demedi deme.
*KK'da oyle konular var ki çocuklarıni aile terapisti zanneden kadınlar bir süre sonra yatak odalarını bile anlatmaya basliyorlar. Olmaz olmaz deme, uzak dur ne yaparlarsa yapsin koca insanlar
İnanın onu da düşündüm. Alt katımızda anneannem oturuyor acaba onunla konuşsam da annemle babama 'öpüşün,barışın' dese düzelir mi diye. Ama anneannem halden anlayan bir kadın değil ne yazık ki.En nefret ettiğim aile tipi çocuğunu aile danışmanı yapan aileler.
Sen hakem misin?
Sen onların anası babasi misin, 'opusun barisin' diyecek bir aile büyüğü müsün?
Yerinde olsam 'beni hakem yapmayın,ne yaparsanız yapin' derdim.
İnan bu konuşmaların içine girdikçe girersin, br sonuca da varmaz, annenden babandan sogudugunla kalırsın. Boşver , hiç rolleri değiştirme.
Kafan dağılsın istersen dışarda arkadaşlarinla falan buluş, eve geç gel, gelince de hic onlarla takılma odana geç uyu.
Ne munasebet sen mi duzelteceksin aralarini? Sen yumurcak filmlerindeki çocuk musun?
Bu yol bir yere çıkmaz, günün sonunda en çok zararı da sen görürsün,demedi deme.
*KK'da oyle konular var ki çocuklarıni aile terapisti zanneden kadınlar bir süre sonra yatak odalarını bile anlatmaya basliyorlar. Olmaz olmaz deme, uzak dur ne yaparlarsa yapsin koca insanlar
Eğer boşanmaları gerekiyorsa, boşansınlar tabi. Ama hiç iletişim kurmuyorlar, konuşmadan nasıl anlaşacaklar ki neredeyse 50 yaşına gelmiş insanlar çocuk gibi inat ediyorlar.Mutlu olsunlar,hastalanmasınlar istiyorsunuz evet ama onlar ya gerçekten şu an çok mutsuzsa ayrılınca mutlu olacaklarsa?Siz ya da başkası farketmez başkalarının ısrarıyla süren bir evlilik onları daha da mutsuz,yalnız ve hasta etmez mi?Zor ama durumu kabullenin derim. Eğer kararlı iseler tabi.
Bırakın.Yetişkinse yetişkin çocuksa çocuk olsunlar. İsterlerse oturup konuşsunlar isterlerse sussunlar. Siz kendiniz söylüyorsunuz 50 yaşında insanlar. Bunları onlar düşünemiyor mu sizce? Karışmayın,yıpranan en çok siz olursunuz.Eğer boşanmaları gerekiyorsa, boşansınlar tabi. Ama hiç iletişim kurmuyorlar, konuşmadan nasıl anlaşacaklar ki neredeyse 50 yaşına gelmiş insanlar çocuk gibi inat ediyorlar.
Ben kesinlikle bunu kasdetmemiştim kiİnanın onu da düşündüm. Alt katımızda anneannem oturuyor acaba onunla konuşsam da annemle babama 'öpüşün,barışın' dese düzelir mi diye. Ama anneannem halden anlayan bir kadın değil ne yazık ki.
Merhabalar herkese. Bana dert olan ve içinden çıkamadığım bir sorunum var, lütfen yardım edin, nasıl davranmam gerektiğini gerçekten bilmiyorum.
Annem sürekli evde, bütün günü ev işi yapıp televizyon izleyerek geçiriyor. 4 ay önce dedemi kaybettik ve özellikle babasının vefatından sonra iyice eve kapandı. Önceden arkadaşlarıyla gezmeye çıkar, hiç olmadı günlere giderdi. Babamla da araları kötü bu aralar, 2 haftadır hiç konuşmuyorlar. Küsme nedenlerini de anlatayım kısaca. Annemin memleketinde, akrabamızın düğünü vardı, burdan orası da 2 saat sürüyor. Annem, düğün günü sabah erken çıkıp biraz oraları gezelim, eski oturduğum mahalleye falan gidelim dedi, babam da o kadar erken çıkmak istemedi ve düğünden 4-5 saat önce çıktılar yola. Annemin gezmek istediği yerleri gezip sonra düğüne geçmişler ama annem diyorki ben öyle istemedim, karanlıkta bir şey anlamadım bile. Sırf ben susayım diye götürdü, gezdirdi. Yani bu konudan dolayı günlerdir konuşmuyorlardı.
Geçen gün de babam beni arayıp eve geç geleceğini, yemeğe gelmeyeceğini, arkadaşlarıyla birlikte olduğunu söyledi. Annem bunu duyunca başladı ağlamaya, gelip benden özür dileyeceğine arkadaşlarıyla geziyor, bende bütün gün yemek temizlik uğraşıyorum, beni bir tek babam seviyordu o da öldü gitti diye. Neyse akşam olunca babam geldi, biz salondaydık o da yan odadaydı ses çıkmayınca bir bakayım dedim ki seccadenin üzerinde yığılıp kalmış, aklım gitti korkudan onu öyle görünce. Tansiyonu fırlamış, birkaç saat sonra normale dönünce hava almaya çıkmak istedi, ben de ona eşlik ettim.
Dışarıda konuşurken daha önce babamdan hiç duymadığım şeyler duydum, inanamadım. Annemin 25 sene önce onunla sadece çocuk yapmak için evlendiğini (annem üniversite okurken yumurtalıklarından ameliyat olmuş, doktor eğer şimdi olmazsa bir daha da anne olamayacağını söylemiş, bu arada da annem ve babam yeni sevgiliymiş ve apar topar evlenmişler ben olayım diye), onu aslında sevmediğini, 25 senedir annemin gözünün içine baktığını, annemin değer bilmediğini, bu zamana kadar ne istediyse yapmaya çalıştığını, ama bundan sonra da barışmak için asla adım atmayacağını, boşanmayı düşündüğünü söyledi. Ben ağlamaya başlayınca da daha fazla devam etmedi.
Ertesi sabah babam işteyken annemle de konuştum ama üzülmesin diye boşanma falan karıştırmadım, babamın onu yıllardır ne kadar sevdiğini, değer verdiğini anlattım sadece. Annem sinirlendi ve yıllardır babaannemi, babamın teyzelerini alttan aldığını, sürekli uğraşanın ve adım atanın kendisi olduğunu, babamın arkadaşlarıyla kafa dağıttığını, annemin hayatını onun için harcadığını, tek üzülenin kendisi olduğunu ve barışmak için hiçbir şey yapmayacağını söyledi.
Günlerdir uğraşıyorum ama kesinlikle birbirleriyle konuşmuyorlar, ne yapmam gerekiyor, onları böyle görmek beni çok üzüyor. Beni de geç, babam tansiyon, annem şeker hastası onlara bir şey olacak diye çok korkuyorum. İkisi de günlerdir mutsuz ve sinirli. Nasıl davranmam ne yapmam gerekiyor barışmaları için, annemin tekrar hayata karışması için, lütfen yardım edin bana
Evet, anladım yorumunuzu. Ama işte çaresiz kalınca öyle bir fikir de gelmişti aklımaBen kesinlikle bunu kasdetmemiştim ki
Anneniz bir yas sürecinden geçiyor, duygusal olarak zor bir süreç içersinde. Bunun sizin eve, babanızla olan ilişkisine yansıması çok normal. 4 ayda kısa bir süre böyle bir acı. Babanızdan destek beklemesi de çok normal geldi bana. Daha alttan alınmayı, ilgilenilmeyi, acısını paylaşmayı bekliyor.
Ama babanızın tavrını çok garip buldum. Annenizle ilgili öyle sizinle konuşmaması gerekirdi. Ne demek sırf çocuk için evlendi, kadıncağız babanızın başına silah dayamadı herhalde, evlilik, çocuklar iki tarafın rızasıyla olmuş bu belli.
Birde anneniz galiba çalışmıyor, ev hanımı. Bizim toplumda maalesef kadınlae evlilikte çok hırpalanıyor, ev işlerinden çocuk bakımından ayrı düşünülmüyor. Mümkünse böyle annenizin uğraşacağı, hayata karışacağı şeyler bulun. Birde eğer mümkünse psikolojik destek alsın.
Ben yerinizde olsam babamla konuşur, bu boşanma sürecini en azından annem toparlanıp, yas sürecini atlatana kadar bekletmesini isterdim
Çok teşekkür ederim, yol gösterdiğiniz için. Evet annem ev hanımı, biraz da ondan kaynaklanıyor bence bu sıkıntısı.Anneniz bir yas sürecinden geçiyor, duygusal olarak zor bir süreç içersinde. Bunun sizin eve, babanızla olan ilişkisine yansıması çok normal. 4 ayda kısa bir süre böyle bir acı. Babanızdan destek beklemesi de çok normal geldi bana. Daha alttan alınmayı, ilgilenilmeyi, acısını paylaşmayı bekliyor.
Ama babanızın tavrını çok garip buldum. Annenizle ilgili öyle sizinle konuşmaması gerekirdi. Ne demek sırf çocuk için evlendi, kadıncağız babanızın başına silah dayamadı herhalde, evlilik, çocuklar iki tarafın rızasıyla olmuş bu belli.
Birde anneniz galiba çalışmıyor, ev hanımı. Bizim toplumda maalesef kadınlae evlilikte çok hırpalanıyor, ev işlerinden çocuk bakımından ayrı düşünülmüyor. Mümkünse böyle annenizin uğraşacağı, hayata karışacağı şeyler bulun. Birde eğer mümkünse psikolojik destek alsın.
Ben yerinizde olsam babamla konuşur, bu boşanma sürecini en azından annem toparlanıp, yas sürecini atlatana kadar bekletmesini isterdim.
Yorumunuzu okuyunca içim rahatladı biraz. Yani bu normal bi süreçse beklemekten başka bir şey gelmiyor elimden. Ben ikisiyle de konuşuyorum, vakit geçiriyorum ama ister istemez evde bir gerginlik var, yüzleri asık,canları sıkkın. Bu iletişimsizliğe üzülüyorum aslındaAnne babanızın büyüğü değilsiniz, sizi birbirlerine olan tripleri için yıpratmalarına izin vermeyin, sanırım aileniz benim jenerasyon 50 yaş grubu insanlar, bazı çiftlerde bu yaşlarda menopoz ve andropoza bağlı orta yaş bunalımı gelişir ve karı-koca birbirine trip atar, nazlanır, pohpohlanmak ister.
İkisi de inatlaşınca olay sen beni sevmiyorsun‘a, senden boşanacağım‘a kadar gider, anne babanızı ergen gibi düşünün, şu an yaşadıkları ergen psikolojisiyle benzer şeyler çünkü
Siz hiç araya girmeyin arada sizde nasiplenirsiniz zira, bırakın biraz birbirlerinden uzak dursunlar, siz ikisiyle de vakit geçirin, normal hayatınıza devam edin.
Anneniz babanızdan, babanızda annenizden seni seviyorum cümlesini duyup biraz şımartılmak istiyor, şu an ikisi de hep adım atanın kendisi olduğunu düşündüğünden bu küslük biraz daha böyle gider, bir tanesi bir süreliğine evden uzaklaşabilse, birbirlerini özlerler yine muhabbet kuşuna dönerler, devamlı bir arada olunca düşen hormonlarında etkisiyle küsmeleri gelmiş:)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?