anneme olan sevgimi herhalde kelimelere dökmem çok zor.onu anlamamda çok zor belki anne olmadığım için belkide hiç olamıcam bilmiyorum.kaybetmekten ,kırmaktan,incitmekten en çok korktuğum annem;tarif edilemezki benim için yaptıkların.üç kız çocuğu yetiştirdin şu istanbul denen yerde kolay olmadı,dar kafalı insanların içinde.babamın kahrını çektin bizim için senelerce.yeterki kızlarım evlenirken utanmasınlar baba evinden telli duvaklı çıksınlar diye.evlenince neye elimi attıysam elimin altındaydı sayende.sen eksiklerimi gizliden takip edersin.birşey yoksa bi dahaki gelişinde onu alır gelirsin söylemessin bile canım annem.illada aslında çocuk sahibi olmam gerekmedi senin kıymetini anlamam için evlenmem yetti.biliyorum bu yazıyı okuyamayacaksın ama hiç yanımdan ayrılma annem.ne yapsam hakkını ödeyemem annem