Annemin mutluluk takintisi

filmdelisi .!.:

Aynen öyle, takıntılı bir anneyim güvenlik konusunda.
Şimdiki huyları kollarını çıkarmak oto koltuğu kemerinden.
Arkada 2 tane oldukları için aralarına oturamıyorum ama bacaklarım önde, gövdem arkada seyehat ediyorum hep.
Asla ikisiyle yalnız araba bile sürmüyorum ne olur ne olmaz, farkedemem yola bakmaktan gözümden kaçar diye.
Benim iki bebeğim de 2 aylıkken koltuktan yine düşmüştü çünlü dönmeyi ve sürünmeyi el kadarken becerdiler, şok olmuştuk.”
Ev içinde ise güvenli alanlarda özgürler.
Tüm tencere ve bilimum plastiklerim emirlerine amadeydi ta ki birbirlerine küçüm tavalarla vurmayı çözene kadar.
Artık onlar da kalktı ortadan.
Allah sonumuzu hayır etsin, bir de evimizi değiştirir zemin kay bir yere taşınırsam benden mutlusu olamaz.
Her şeyden önce güvenlik, onların sağlığı gelir.
Çocuk büyüten annelere çol görev düşüyor, hele benim gibi iki tane zaptedilemeyen türden ise vay hallerine...

Genişletmek için tıkla...

sevde_ .!.:

Ya dönmek demişken, size çok şaşıracağınız bir şey söyleyeyim. Bu bebeler var ya, doğar doğmaz dönmeye başlıyorlar aslında. Tamam, birkaç aylık bebek gibi şuraya bakayım diye bilinçli değil ama dönüyorlar işte. :) Belki biliyorsunuzdur, ben yenidoğan yoğun bakım ünitesi hemşiresiyim. Daha yeni doğmuş 1 kiloluk prematüreler bile dönüyor. Çocuğu yatağın ortasında güzel güzel bırakıp, küvezin camına yapışmış veya araya düşmeye çalışırken bulduğumuz oluyor. :) Üstelik z-flo dediğimiz kemerli özel yataklara yatırıyoruz, buna rağmen...

Buradan bütün annelere sesleniyorum. Sakın "daha dönmüyor, dönemez" demeyin. Dönüyorlar. :)

Genişletmek için tıkla...