Annemin eleştirilerinden bukadar etkilenmem normal mi?

Hungary

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
20 Nisan 2019
332
676
Annem çocukluğumdan beri sürekli eleştirir elimden gelen herşeyi yaparım ama mutlaka bir kusur bulur ve hayatım onun elalemin kızları şöyle yemek yapar böyle dantel örer, böyle börek açar bizim kız nerdeeee sözlerini dinleyerek geçti ve bu durum bende tahammül edilmez bir hal almış olacak ki artık en ufak eleştirileri dahi sinir krizleri geçirmeme neden oluyor defalarca söyledim ben hiç bir zaman o elalemin kızları gibi yada senin istediğin gibi 10 parmağında 10 marifet olan bir insan olamayacağım olmakta istemiyorum artık vazgeç diye ama hala devam ediyor ve beni dünyaya getiren kadının onayını alamamışken dolayısıyla özgüvenim çok düşük ve başkalarının en ağır sözlerini bile umursamazken annemin en ufak eleştirisi beni dünyadan kopartıyor hayata küstürüyor hatta kendimi balkondan atmak bile istiyorum. Mesela az önce yemek yapmamı söyledi yaptım altını yanmasın ve kısık ateşte pişsin diye kıstım bu seferde çok fazla kısmışsın dedi ben fazla olduğunu düşünmüyorum öyle uygun gördüm dedim odama geçtim ama sanki küfür etmiş gibi ellerim titriyor gözlerim doldu nefesim daraldı. Bukadar etkilendiğim için kendimi sorguluyorum bu durumu nasıl aşabilirim?
 
aaahh ah sen bir evlen ellere karış, annenin söyledikleri sana şeker bal kaymak gelir :KK14:
İşte anlatmak istediğim başkalarının söylediklerini umursamıyorum takmiyorum sen kimsin ki dönde kendine bak diyip geçiyorum ama annemin sözlerinden çok fazla etkileniyorum.
 
Bende de durum böyle
Kadınlar birbirini kıskanır ya anneler de kızlarını kıskanıyor galiba
Mesela ocağın altını biraz daha fazla açmış olsan yemek kısık ateşte pişer dicekti
Maalesef bu zulme dur diyebilmenin yolu yok
 
Annenizi boyle kabul etmelisiniz.
Yemegin altini cok kismissin da ise ellerin titreyecegi birsey goremedim ben.
Sakin olun.
Tahamulunuz kalmamis
 
Bende de durum böyle
Kadınlar birbirini kıskanır ya anneler de kızlarını kıskanıyor galiba
Mesela ocağın altını biraz daha fazla açmış olsan yemek kısık ateşte pişer dicekti
Maalesef bu zulme dur diyebilmenin yolu yok
Çok üzülüyorum defalarca ağladım yapma etme senin lafların bana çok batıyor diye her defasında ne dedim ki ben bukadar tepki veriyorsun diye üste çıkmaya çalıştı yine aynı yine aynı... Bunun kıskançlıkla alakası varmı gerçekten insan evladını kıskanır mı oda manasız geldi.
 
İşte anlatmak istediğim başkalarının söylediklerini umursamıyorum takmiyorum sen kimsin ki dönde kendine bak diyip geçiyorum ama annemin sözlerinden çok fazla etkileniyorum.
annenizin kasıtlı yaptığını düşünmüyorum, sizi kendine göre en iyi şekilde yetiştirmek donatmak için uğraşıyor, tamam belki kızıyoruz inciniyoruz sinir oluyoruz ama hangimiz annemizden terlik yemedik ya da el bebek gül bebek mi büyüdük? kendi kızlarım olunca anneme bazı konularda daha çok hak verir oldum, belki kadının yükü hafiflemiyordu ki sabrı artsın, bunun gibi bir çok şey... ayrıca etkilenmeniz şu an hayatınızda kafa yoracak, seni meşgul edecek bir şey olmamasından kaynaklı olabilir mi?
 
Sizin kadar olmasa da ben de böyleydim.
Kafama takar, kendimi üzerdim.
Hatta evlendim, hala zaman zaman etkilenirdim.
Sonra doğum yaptım, abuk sabuk bir laf etti, orada bitti :)
Şimdi geçip karşıma saatlerce konuşsa, git derdini marko paşaya anlat, tavrı ile dinlemiyorum :)
Ama 32 yıllık annem tabi, zayıf noktalarımı biliyor, arada hala damarıma basıyor ama napalim 🤷🏻‍♀️
Aynı evin içinde daha zor ama siz kendinizi biliyorsunuz ciddiye almayın
Hatta arada bile isteye çok zıt düşündüğünüz seyleri yapin ki, etkisi olmadigini hissetsin.
 
Kıyas olayını sevmiyorum ben de evet ama anneniz sizin iyiliginize olabilecek şeyleri söylüyordur kendi aklınca .Anne sonuçta.İleride anlayacaksınız ,biz de sizin yaşlarınızda iken üst leveller için şöyle yaparım böyle yaparım diyorduk ama kazın ayağının öyle olmadigini öğrendik:) Etkilenmeyin ayrica ,neden etkileniyorsunuz.Özgüveni yüksek birinin özgüvenini kimse düsüremez.Canım annem sağ olsa da beni eleştirse ......
 
Çok üzülüyorum defalarca ağladım yapma etme senin lafların bana çok batıyor diye her defasında ne dedim ki ben bukadar tepki veriyorsun diye üste çıkmaya çalıştı yine aynı yine aynı... Bunun kıskançlıkla alakası varmı gerçekten insan evladını kıskanır mı oda manasız geldi.
Bence kıskanır. Belki yanlış bir kanıdır ama aklıma başka seçenek gelmiyor

Böyle konuşma desende sinir krizi geçirsende söylenmeye devam ediyor o yüzden bana göre çaresi yok:)
 
Çok üzülüyorum defalarca ağladım yapma etme senin lafların bana çok batıyor diye her defasında ne dedim ki ben bukadar tepki veriyorsun diye üste çıkmaya çalıştı yine aynı yine aynı... Bunun kıskançlıkla alakası varmı gerçekten insan evladını kıskanır mı oda manasız geldi.
Siz etkilendiğinizi çok belli ettiğiniz için o da fark etmeden daha da çok yapıyor olabilir, ben rahatsız olduğumu söylediğim halde biri ona devam ediyorsa görmezden geliyorum çözülüyor ne hikmetse 😊
 
Annem çocukluğumdan beri sürekli eleştirir elimden gelen herşeyi yaparım ama mutlaka bir kusur bulur ve hayatım onun elalemin kızları şöyle yemek yapar böyle dantel örer, böyle börek açar bizim kız nerdeeee sözlerini dinleyerek geçti ve bu durum bende tahammül edilmez bir hal almış olacak ki artık en ufak eleştirileri dahi sinir krizleri geçirmeme neden oluyor defalarca söyledim ben hiç bir zaman o elalemin kızları gibi yada senin istediğin gibi 10 parmağında 10 marifet olan bir insan olamayacağım olmakta istemiyorum artık vazgeç diye ama hala devam ediyor ve beni dünyaya getiren kadının onayını alamamışken dolayısıyla özgüvenim çok düşük ve başkalarının en ağır sözlerini bile umursamazken annemin en ufak eleştirisi beni dünyadan kopartıyor hayata küstürüyor hatta kendimi balkondan atmak bile istiyorum. Mesela az önce yemek yapmamı söyledi yaptım altını yanmasın ve kısık ateşte pişsin diye kıstım bu seferde çok fazla kısmışsın dedi ben fazla olduğunu düşünmüyorum öyle uygun gördüm dedim odama geçtim ama sanki küfür etmiş gibi ellerim titriyor gözlerim doldu nefesim daraldı. Bukadar etkilendiğim için kendimi sorguluyorum bu durumu nasıl aşabilirim?
Canm benm annemde oyleydi cok aglardim cok yartisirdik hatta bana hakaret ederdi onun kizinin tirnagi olamazsin bunun kizinin bokunu ye beni benden 10 yas evde kalmis komsunun kizlariyla kiyaslardi oyuzden ozguvenm zedelendi bi is yapamazdm yapasim gelmezdi guzel bile olsa kusur bulunurdu ama evlendikten sonra annmele yabanci gibi oldum yani okadar karismiyo bana ama aklima gelince anneme kizmiyo degilim bende cok hasar birakti bunlari bana yaparken ergendim zaten ozguven yerleride annemin olmadgi durumlarda bile bi is yapcak olsam hep olmucak yapamicam hissiyati yaratti evliyim ama izlerini tasiyorum oyuzden annenpe bu durumu konus anlamiyorsa sus ve odurumdan etlilenmemeye calis cok zor bu kisilikteki bi anne ben buyuk konusmak istemm ama evladima ayni kiyaslamayi yapip oni gelecekteki guclu karakterini asla yoketmeyecrgim
 
aaahh ah sen bir evlen ellere karış, annenin söyledikleri sana şeker bal kaymak gelir :KK14:

Ne alaka? Ben evlendim ve halen bende travmadir. Halen özgüvenim yerlerde. Sirf anne diye, her yaptigi dogru olmuyor.

Hungary Hungary Seni o kadar iyi anliyorum ki. Artik tahamül kalmadi. Ondan sonra kizinca "ben ne dedim ki sanki" "ne diyorsam iyiligin icin diyorum, nankör" oluyor. Gelde anlat sürekli elestiri, sürekli iplerin onun elinde olmasi, senin psikolojine verdigi zarari.

Ben artik konusmuyorum annem ile. Zorda olsa bu sekilde daha iyi. Her bulustugumuzda aksam yorgunluktan ölürdüm. Hep sürekli elestiri ve ögütlerinden dolayi. Kendisi malum dahi ya.

Bence artik mesafe alinmasi en önemlisi. Hic tartismaya girme. Mümkün oldukca ayni oda'da bulunma.
 
Annem çocukluğumdan beri sürekli eleştirir elimden gelen herşeyi yaparım ama mutlaka bir kusur bulur ve hayatım onun elalemin kızları şöyle yemek yapar böyle dantel örer, böyle börek açar bizim kız nerdeeee sözlerini dinleyerek geçti ve bu durum bende tahammül edilmez bir hal almış olacak ki artık en ufak eleştirileri dahi sinir krizleri geçirmeme neden oluyor defalarca söyledim ben hiç bir zaman o elalemin kızları gibi yada senin istediğin gibi 10 parmağında 10 marifet olan bir insan olamayacağım olmakta istemiyorum artık vazgeç diye ama hala devam ediyor ve beni dünyaya getiren kadının onayını alamamışken dolayısıyla özgüvenim çok düşük ve başkalarının en ağır sözlerini bile umursamazken annemin en ufak eleştirisi beni dünyadan kopartıyor hayata küstürüyor hatta kendimi balkondan atmak bile istiyorum. Mesela az önce yemek yapmamı söyledi yaptım altını yanmasın ve kısık ateşte pişsin diye kıstım bu seferde çok fazla kısmışsın dedi ben fazla olduğunu düşünmüyorum öyle uygun gördüm dedim odama geçtim ama sanki küfür etmiş gibi ellerim titriyor gözlerim doldu nefesim daraldı. Bukadar etkilendiğim için kendimi sorguluyorum bu durumu nasıl aşabilirim?

Maalesef bazı anneler böyle. Valla güzelim takmayacaksın.. He anne he diyeceksin. Çünkü bu tarz insanlara yaranmaya çalıştıkça daha fazla üstüne gelirler. Ama bak bir kardeşin olsa şöyle kimseyi takmayan, birisi kendine karıştımı sinirlenen vb. tavıları olan bak ona bu kadar yüklenemezlerdi. Çünkü sen tüm bu eleştirileri kabul ediyorsun ve ona yaranmaya çalışıyorsun..

Bak sana diyim böyle zamanlarda salla gitsin.. He he de geç...O elalemin kızları derse sen de elalemin annelerini örnek göster :KK66:
 
Canm benm annemde oyleydi cok aglardim cok yartisirdik hatta bana hakaret ederdi onun kizinin tirnagi olamazsin bunun kizinin bokunu ye beni benden 10 yas evde kalmis komsunun kizlariyla kiyaslardi oyuzden ozguvenm zedelendi bi is yapamazdm yapasim gelmezdi guzel bile olsa kusur bulunurdu ama evlendikten sonra annmele yabanci gibi oldum yani okadar karismiyo bana ama aklima gelince anneme kizmiyo degilim bende cok hasar birakti bunlari bana yaparken ergendim zaten ozguven yerleride annemin olmadgi durumlarda bile bi is yapcak olsam hep olmucak yapamicam hissiyati yaratti evliyim ama izlerini tasiyorum oyuzden annenpe bu durumu konus anlamiyorsa sus ve odurumdan etlilenmemeye calis cok zor bu kisilikteki bi anne ben buyuk konusmak istemm ama evladima ayni kiyaslamayi yapip oni gelecekteki guclu karakterini asla yoketmeyecrgim
Tamda anlatmak istediğim bu.. ünv mezunuyum en son ful ilkokul mezunu çalışanların olduğu bir firmaya işe girdim 80 kişinin içinde tek üniversite mezunu ben olmama rağmen ve yüksek bir zeka beceri gerektiren bir iş olmamasına rağmen işi ya yapamazsam ya beceremezsem diye okadar çok korktum ki en basit işi dahi becerememekten korktum buda özgüvenimin düşük olmasından ileri geliyor ne yazıkki bunun temelinide atan annem 😔
 
Evlenince iyiki annem öyle yapmış diyeceksin.. hatta şuan ben çocuğumu asla kimseyle kıyaslamam diye düşünüyorsundur ama onuda yapacaksın.. kısacası anne olunca anlarsin :-)


Kimse böyle bir duruma iyi ki demez ! Bence o anne olunca tam tersi çocuğunu kimse ile kıyaslamayacak. Onu olduğu gibi kabul edecek. Onun kendisine güvenmesini ve dolayısıyla öz güvenli bir çocuk olmasını sağlayacak.

Sürekli eleştiri ve kıyaslama herkesi yıpratır ve öz güven kaybına sebep olur. Çocukluğu boyunca kıyaslamaya maruz kalan bireyler kendilerine güvenemez, hatayı hep kendilerinde ararlar ve sürekli kendilerini başkalarına sevdirmeye ya da takdir ettirmeye çalışırlar.
 
Bi tane de benim başımda var. Emin ol evlenden çocuk yapsan da değişmeyecek. Hiç bir şeyimi beğenmez. Asla beğenmiyor. Ve benim elimden gelen tek şey kendimi üzmemek iççn duymazdan gelmek ce kendi çocuğuma onun yaptıklarını yaşatmamak. Yaşayan bilir yani. Çözümü de yok ne yazık ki.
Ben bazen diyorum Allahtan oğlan değilmişim gelinin asla senle konuşmazmış ben çocuğun olunca mecbur katlanıyorum diye anlıyor mu yine anlamıyod. Değişmeyecek yani kabullendiö artık. Kendimi yıpratmamaya çalışıyorum ondam. Sen de beğendirmeye çalışma. Bırak o beğenmesin eminim gayet güzel özelliklerin farklı meziyetlerin var. Duyma görme kendine odaklan
 
Kimse böyle bir duruma iyi ki demez ! Bence o anne olunca tam tersi çocuğunu kimse ile kıyaslamayacak. Onu olduğu gibi kabul edecek. Onun kendisine güvenmesini ve dolayısıyla öz güvenli bir çocuk olmasını sağlayacak.

Sürekli eleştiri ve kıyaslama herkesi yıpratır ve öz güven kaybına sebep olur. Çocukluğu boyunca kıyaslamaya maruz kalan bireyler kendilerine güvenemez, hatayı hep kendilerinde ararlar ve sürekli kendilerini başkalarına sevdirmeye ya da takdir ettirmeye çalışırlar.

Aynen öyle. Ben kizimi kimse ile kiyaslamiyorum. Sik sik iltifat veriyorum. Kendine cok güvenin bir kizim var. Daha 2.5 yasinda ama en basit birseyler yaptiginda pes etmez, yapacagindan emin.

Bu sürekli yargilamak, elistirmek annelik degildir. Ha "senin iyiligin icin yapiyor" denilsede, normal bir anne kizini agladigini gördügünde, zarar verdigini gördügünde, davranislarini degistirir. "Benim yaptiklarim kizimi üzüyor, kizimin üzülmesini istemiyorum" der.

Ancak konu sahibi ve benim annemin derdi annelik degil. Güc savasi. Herseyin ve herkesin onun himayesinde olmasinin istegi. Yoksa insan bile bile, niye halen kizina zarar veriyor?
 
X