- 21 Ocak 2022
- 1
- 1
- 1
- 36
Merhaba,
Babamı kaybettikten sonra Annem’e diğer kardeşlerim sahip çıkmadığı için biz seve seve evimizi açtık. Eşimde Allah razı olsun ilgisini esirgemez. Tatile de beraber gideriz, alışverişede. Dediğim gibi diğer kardeşlerim hiç ilgilenmez hatta arayıp sormazlar bile doğru dürüst. Anneme 3 yıl önce demenz teşhisi konuldu ama ufak tefek unutkanlıkların dışında şuan bir sıkıntısı yok çok şükür. Yani biz öyle sanıyorduk. Son zamanlarda annem eşimin herşeyini eleştirmeye başladı. Dediğim gibi eşim ilgisini esirgemez hatta ben hamile olduğum için doktorlarına bile o götürürdü ama mecburen değil annesi olarak gördüğü için. Ve kendi aramızda da konuşurken kardeşlerime sitem eder ilgilenmiyorlar diye ama annemin yanında demez ki kırılır diye, hassas biri eşim dikkat eder. Eleştirmeleri arttıkca ben rahatsız olmaya başladım. Eşimin düşüncesini biliyorum annemin söylediklerini duyuyorum, açıkcası zoruma gitmeye başladı ve bir gün anneme konuyu açtım.”Neden böyle şeyler diyorsun, o sana ne yaptı. O öyle düşünmüyor, sen neden böyle şeyler söylüyorsun” gibisinden ama tabii hesab soran değil daha hoş bir dille. Bir gün yemek yapmış eşim eline sağlık dememiş, işten gelmiş suratı asıkmış (yorgun ve yoğun günleri olabiliyor). Konu biz onu evde istemiyormuşuz, elinde bavul ortada kalmış, “Allahım sabah’a canımı alsada klmseye yük olmasam” demeye kadar vardı. Açıklamak için çırpındım durdum ama nafile ağladı, sızlandı, içim parçalandı bir bana güveniyormuş ben de eşimi tutuyormuşum hayal kırıklığına uğramış. Kendini bakım evine yazıdracakmış “orada ölür giderim canı isteyen cenazemi kaldırsın yoksa devlet kaldırır atar bir çukura (mezara) giderim” diyor. Araştırdım ki demenz ve diyabetle depresyon oluyormuş ve annem de tüm belirtiler var. Doktor dışında tavsiyelere ihtiyacım var. Hem lohusayım, hem yeni bebeğim var ve annem bu durumda ne yapacağımı şaşırdım.
Babamı kaybettikten sonra Annem’e diğer kardeşlerim sahip çıkmadığı için biz seve seve evimizi açtık. Eşimde Allah razı olsun ilgisini esirgemez. Tatile de beraber gideriz, alışverişede. Dediğim gibi diğer kardeşlerim hiç ilgilenmez hatta arayıp sormazlar bile doğru dürüst. Anneme 3 yıl önce demenz teşhisi konuldu ama ufak tefek unutkanlıkların dışında şuan bir sıkıntısı yok çok şükür. Yani biz öyle sanıyorduk. Son zamanlarda annem eşimin herşeyini eleştirmeye başladı. Dediğim gibi eşim ilgisini esirgemez hatta ben hamile olduğum için doktorlarına bile o götürürdü ama mecburen değil annesi olarak gördüğü için. Ve kendi aramızda da konuşurken kardeşlerime sitem eder ilgilenmiyorlar diye ama annemin yanında demez ki kırılır diye, hassas biri eşim dikkat eder. Eleştirmeleri arttıkca ben rahatsız olmaya başladım. Eşimin düşüncesini biliyorum annemin söylediklerini duyuyorum, açıkcası zoruma gitmeye başladı ve bir gün anneme konuyu açtım.”Neden böyle şeyler diyorsun, o sana ne yaptı. O öyle düşünmüyor, sen neden böyle şeyler söylüyorsun” gibisinden ama tabii hesab soran değil daha hoş bir dille. Bir gün yemek yapmış eşim eline sağlık dememiş, işten gelmiş suratı asıkmış (yorgun ve yoğun günleri olabiliyor). Konu biz onu evde istemiyormuşuz, elinde bavul ortada kalmış, “Allahım sabah’a canımı alsada klmseye yük olmasam” demeye kadar vardı. Açıklamak için çırpındım durdum ama nafile ağladı, sızlandı, içim parçalandı bir bana güveniyormuş ben de eşimi tutuyormuşum hayal kırıklığına uğramış. Kendini bakım evine yazıdracakmış “orada ölür giderim canı isteyen cenazemi kaldırsın yoksa devlet kaldırır atar bir çukura (mezara) giderim” diyor. Araştırdım ki demenz ve diyabetle depresyon oluyormuş ve annem de tüm belirtiler var. Doktor dışında tavsiyelere ihtiyacım var. Hem lohusayım, hem yeni bebeğim var ve annem bu durumda ne yapacağımı şaşırdım.