annelikten istifa etmek istiyorum

Ne güzel siz bunları yazdıgınızda 3 aylık olan bebeginiz en az şimdi 2 yaşında benimse yeni 3 aylık ve o kadar huysuz bi bebegim varki akşamı zor ediyorum zamanı geçiremiyorum uyumuyor durmadan aglıyor sallamayı kestiGİM ZAMAN uyanıyor bunun bi çaresi yok mu uslu bebeklerden ne farkı var benim bebegim niye böyle ne yapmam gerekiyor cevabını bilen varsa ne olur yardım etsin
 
Yazılanları okuyunca moralim bozuldu, benim bebeğim daha 2 aylık ve bu yazılanların nerdeyse hepsi onda var. Şimdilik doğum iznindeyim, bir şekilde idare ediyorum ama çalışmaya başlayınca ne yapacağım bilmiyorum. İdare ediyorum dediysem yemek, temizlik, bakım filan kalmadı gündüz uyuduğu zamanlarda ben de uyuyorum sadece. Büyüdükçe uyku düzeni oluşur diyordum ama yazılanlara bakınca değişmiyormuş. 2 gündür hasta, hastalıktan şöyle kesintisiz 1 saat uyuyamadı hala da uyumuyor. Nasıl dayanıyor anlamıyorum. Dün gece çok sinirlendim ne yaparsan yap sabah kadar ağla deyip beşiğine yatırdım ama yine dayanamadım ağlamasına o şekilde sabahı ettik. Eşimle de görüşemiyoruz zaten zor bir hamilelik geçirdim, hamilelik süresince uzaklaştık. Şimdi de bebeğimiz izin vermiyor 1 yıl olacak nerdeyse. Eşim de benden soğudu artık sanırım ya da bebeğin uyumasını beklemekten yoruldu. Erkenden yatıp uyuyor. Of ne yapacağım bilmiyorum
 

canim benim oglumda nerdeyse 1 yasinda
inan ilk dogdugu gunden beri huysuz hele simdi sanki dahada huysuzlasti
5 dak yanindan ayrilamiyorum cok klasik dmi ama bi ayril kiyameti kopariyo
yemek falan yapamiyorum hep ekmek tepiyorum agzima esim hele artik yemeksizlikten 58 kilo oldu
ne gece ne gunduz uyku.
sabahlara kadar agliyo
en son anneme gittim ve durdu durdu en sonunda allah sana peygamber sabri versin kizim dedi
kendi de pisman oldu dedine ama dayanamadi.keske diyebilseydim buyunce duzeliyo diyo ama belki sennki duzelir cokca da et
huysz cocouk bi insanin dunyada basina gelebilcegi en buyuk imtihan..
ornek benim oglum surekli am surekli surekli agliyoo dusunsene aglamsa bile mizmizlaniyoo
yan komsumun cocugu yok kocasiyla yuruyuse falan cikiyo,susleniyo pusleniyo ise gidiyo
inan imrenerek bakiyorum ne guzel en azindan kafasi sakin diyorum
oglumu cok seviyorum
ama anneliktende istifa etmek istoyorum cunku bittim artik
tek kelimeyle bittim alahim duy sesimi boguluyorum artik..bole giderse kanser olucam
 
sizde bi tane, bende 2 tane bebek.. oğlum 2 yaşında, kızım 6 aylık.. oğlumun en hareketli dönemi... bi dk yerinde durmuyor.. kızım da zor bi bebek.. uyumaz, yemez vs.. bende bazen çok bunalıyorum.. sürekli evdeyim.. markete gitmek bile benim için bi lüks..ikisinin de aynı anda uykusu geliyor.. birini uyuturken diğeri onu uyandırıyor.. biri uyurken diğeri ses yapmasın die insan üstü bi çaba harcıyorum hergün..... zor.. ama geçecek... canları saolsun... annelik öle bi şeyki gönüllü, isteyerek, bilerek ve çoook severek esaret yaşıyosunuz :)
 
ben ev hanımıyım ve inan çalışmayı hiç bu kadar istememiştim hiç olmazsa biraz kafanı dinlersn 24 saat aynı huysuz bi bebekle beraber olmak daha zor bence hem işten gelince özlersin bizim babamıza öyle oluyor işten gelince daha çok ilgileniyor hafta sonları iikimizde pes ediyoruz anne olmak çok zormuş büyümeyecekmiş gibi geliyor allah şu günleri hayırlısıyla atlatsaydı bize
 
Sabır kızlar sabır..bebegıne tek basına bakan her anne bunları yasıyor.bebek 1bucuk yasını gecınce artık etrafıyla daha fazla ılgılenır oluyor,bıraz da olsa oyuncaklarıyla oynayıp cızgı fılm falan ızler oluyor,sızde bıraz bıraz fazla ayrıntıya gırmeden ev ısı,yemek,banyo yapabılır duruma gelıyorsunuz.ben bırı gelsın 5dakıka tutsun da bır banyo yapayım dıye beklerdım,gunlerce yıkanamadıgım olurdu,sabah yataktan kalktıgım kılıkla daha sacımı tarayıp dişimi fırcalayamadan üstümdeki pijamaları çıkaramadan bi bakardım akşam olmus o halimle yeniden yatağa girerdim.birinin evine gidip bir sofraya denk geldiğimde kendimi kaybederdim gözlerim dolardı çünkü aylarca meyve suyu bisküvi,ekmek arası zeytin peynir yedim,o da mutfak tezgahının önünde,kucağımdaki oglumu emzirirken.markete gitmek bile lüks demiş bir arkadaş,eşim işe gitmeden bir markete gideyim de sokak görmüş olayım derdim.defalarca altıma kaçırmamak için kucağımda oglumu emzirirken klozeti kullanmak zorunda kaldım,daha yazsam uzar gider yani annelik fedakarlık demek,hiç istifa etmek istemedım,herseye ragmen hep mutluydum
 
keşke yerinde olsam da benide bunaltan tek derdim bebeğim olsa allah yardımcınız olsun canım tatmadım bi duygu oldu için bilemicem anaokulu öğretmeniyim yüzlerce çocuk baktım şimdiye kadar hiç bunalmadım çünkü hep özlemim var rabbim yokluklarını yaatmasın her anınıza şükredin bizlerede dua edinde bebeğimiz olsun başımızı kaşıcak zamanımız olmasın evimizi pislik götürsün

cici anne mutlu ol bebeğinle oyunlar oyna bozma moralini ev pis olmuş olsun geçer büyüyünce gülümsüyerek hatırlıcanız anılar biriktir öff dediğin anılar değil kendini dinleme eğlenmene bak sen eğlenirsen bebeğinde eğlenir
 
yazdıklarınızı okurken kendimi gördüm sanki 10 yıl önceki halimi tabi şimdi on yaşında bi oğlum varöyle zor günler geçirdimki bende benimki tam bir yıl sürdü bir yıl boyunca sürekli ağladı nerdeyse hiç uyumadı ve sürekli emdi, çok gazlı bi bebekti amerikadan bile damla getirtmiştik gaz için hiçbişey fayda etmiyordu sabahlara kadar ağlıyordu sabah komşularım gelidi yine uyutmadı bu seni çok üzülüyoruz sana derlerdi gündüz tam yatırırdım bi işin ucundan tutiyim derken ağlamaya başlardı ne temizlik ne banyo ne kişisel bakım hak getire bi arkadaşım sonradan itiraf etti bi gün bana gelmiş o kadar kötü bi haldeymişimki intihar eder bu dedim diyo içimden o derece yanibu tam bir yıl sürdü ama bir yılın sonunda bıçak gibi kesildi.biraz rahatladım uyku düzenide oturdu tabi,sonrada çok sık hastalanan bir çocuktu özellikle kışın çok fazla boğaz enfeksiyonu olur ateşlenirdi oda 7 yaşında okula başlayınca geçti bir yıl beni çok yıprattı ama onun dışında beni hiç üzmedi çok usluydu ben hiç bilmem ortadaki eşyaları kaldırdığımı hiç karıştırmazdı işte böyle geçti on yıl şimdi 5.sınıfa gidiyo çok başarılı bi ögrenci oldu.ha bide 1. sınıf biraz zor geçti.şimdi bu yaşadıklarımdan dolayı 2. çocuga cesaret edemiyorum eşim çok istiyo ben kendime güvenemiyorum oğlumu en iyi şekilde yetiştirmeye çalışıyorum.bide şöyle bişey varki zor bebeklerde bebeğin tadını da çıkaramıyosunuz sevip öpmeye bile fırsat kalmıyodu ağlamsından,ama hepsi geçiyo unutuluyo bu günlerin tadını çıkartmaya bakın ev işlerini kafanıza takmamaya çalışın,ama kendinizi salmayın takın kanguruya kuaföre gidin bi fön çektirseniz bile moraliniz düzelir ben yapamadım şimdi aklım olsa kendimi o kadar salmazdım.ne olursa olsun evlat bi mucize allah bütün isteyenlerin gönlüne göre versin...
 
anlattıkların o kadar tanıdık ki oğlum 3 yaşında ama hala kendime vakit ayıramıyorum.istifa edilemecek tek şey annelik hayatının sonuna kadar annesin merak etme istesende sen kıyamazsın zaten ona 1 saat görmesen aklın kalır dayanamazsın sana söyleyebileceğim tek şey eğer yakında annen veya kayınvaliden varsa arada onlara bırak bir kaç saatliğine dışarı çık kendin için birşeyler yap emzirmeyi bıraktığın zaman daha da rahat olur bırakman bu hem sana hem eşine iyi gelir hatta bırakınca kuaföre git bir güsel bakım yaptır kendine bak nasıl iyi gelicek ayda bir gitsen yeter...
 
Ben annelikten istifa etmek istemiyorum zaten herşeye rağmen güzel ve hamilelikten daha kolay anne olmak :) sadece kendime ve eşime ayırabileceğim biraz vakit istiyorum o kadar, 1 saat bile yeter...
 

ahh canım yaa okuyunca işte beni en iyi anlayabilecek kişi dedim..aynı bizi anlatmışsın canım ya benim oğlum 14 aylık ve okadar hareketli ki başım dönüyo bazen..aynı senin anlattığın gibi evde ne uydu kaldı ne bilgisayar ne kitap ne defter..salonun ortası herzaman bişilerle dolu hele mutfaği hiç sölemim..yemek yapmaya giriyorum ama onu kontrol etmekten bişi yapamıyorum ki geçen baharatları kaldırmıştım karabiber kalmış arkada onu dökmuş gözüne bas bas bağrıyo..kap kaçak hep yerde yemek yemek te işkence çok iştahlıymış gibi illa masaya gelecek onu bunu devirecek babası kahve bile içemiyo sürekli tepesinde..kitaplar desen hep yerlerde geziyo bazıları yırtık kapılara asılıyo sallanıyo tırmanabildiği yere tırmanıyo daha öyle sandalyeye çıkmaları yok ama yakında onlar da başlar..wc gitmek ise tam bi kabus çoğu zaman işimi bitiremeden çıkıyorum kapıya durmadan vurup deli gibi ağladığı için..bide bizimki kapı çekmece delisi mutfaktaki en alt çekmeceyi güzelce hiç üşenmeden boşaltıyo içine girip tezgaha tırmanıyo..sürekli kapıları açıp kapıyo..ben bugünler de geçecek die ümüt ediyorum ama hergün daha da tehlikeli şeylere sarıyo..Allah kolaylık versin hepimize..
 
aslında dediginiz annelik çok degişik bi duygu başında o kadar insan varken senin hareketlerine tepki vermesi sadece sana gülmesi çok hoş bişey ama insanı çok bunaltıyor durmadan aglıyor ona ve kendime üzülmekten yoruldum koyacagım biraz olsun başımı dinleyecegimde kimse yok olsada insanın aklı hiç bi zaman rahat olmuyor agladımı acıktımı benden başka kimse bakamazmış gibi geliyor kimseyede kolay kolay güvenemiyor offf offff offff
 
ayy iyi ki okumusum burayı.yoksa kendimi hala en caresız ve becerıksız anne olarak gorucektım. hakkaten buyuk sabır lazım. kızım 3 ayını doldurmak uzre. ben ev işlerini gectim, kızımın kendini yırtarcasına aglaması bitse ona da razıyım. nasıl helak edıyo kendını bilseniz.eşimle zaten bacı-kardes gıbıyız.yorgunluktan bırbırımızı gorudugumuz yok. şu ünlülere ve annesı yanında olanlara cok imrenıyorum. bırakıyolar bebişleri dadıya ya da anneye,gez bakalım. ne yapalım bu da benım şansım. allah bebısımın acısını gostermesin,hepimize sabır versın. herkez bu gunler gecicek diyosa vardır bildikleri....
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…