Annelik ne demek?

İster sezaryanmis ister normalmiş ben farkı olduğunu düşünmüyorum. İkisininde farklı zorlukları var. Sezeryanda da günlerde kendine gelemiyorsun doğumdan sonra dikiş acısından. Başkası olmadan kalkamıyorsun bile bikac gün. Sezeryanı da kimse kolay sanmasın yani zor bence. Normal doğumda elbette zor.
Emzirmek eğer sütun varsa ne ala ama yoksa yapacak bişey yokki bu anneyle alakalı bisey değil. He kendi tercihiyle emzirmeyen insanlarda var herkesin kendi tercihi bu o annenin anneligini düşürmez. Neneden haladan farkını her gecen gün anlayacaksın zaten.

pyromaniac .!.:

Herkese merhaba,
Yaklaşık 1 ay önce doğum yaptım, beklenenden 1 ay önce geldi bebeğim ve apar topar sezaryene alındım.. gebelik boyunca da bebeğiyle ilgili düşler kurmak zorunda hissetse de yapamayan bir anne oldum malesef.. bunu mükemmeliyetçi kişilik yapıma bağlıyorum
Derdime gelince, doğumdan sonra sütüm çok çok az geldi, bebeğim sarılık oldu filan mamaya başladık.. “mamayı biberonla verme alışmasın, daha sonra memeyi reddeder” dediler, okuduğum kitaplarda (emzirme rehberi vs) da bu şekilde yazıyordu, ben de emzirme desteği kullanmaya başladım, güya bebek büyüdükçe çenesi kuvvetlenecek daha güçlü emecekti, ben de mamayı bırakacaktım falan filan.. aynı normal doğal doğum olup güvenli bağlanacağım fikri gibi bu da gümbürtüye gidiyor.. kendimi bebeğimden iyice uzaklaşmış hissediyorum; sık sık şunu düşünüyorum, emzirmedikten sonra annenin başkalarından farkı ne? Bir anneanne babaanneden farkı ne mesela? Kendim de güvenli bağlanan biri değilim, hayatımda hep bunun eksikliğini çektim.. şimdi bunlara saplanarak güzel günleri de kaçırıyormuş gibi hissedip daha çok üzülüyorum.. muhtemelen lohusa hormonlarım da bu saplantılı düşüncelerimi besliyor.. gerçekten destek olmanız dileğiyle buraya yazdım, annelik sadece normal doğurmak mı? Emzirmek mi? Anneyi diğerlerinden ayıran ne? Okumaya zahmet edenlere teşekkür ederim, fikirleriniz benim için çok değerli.. (not: lütfen- iyi niyetli olduğunuzu biliyorum -süt arttıracak önerilerde bulunmayın, inanın çok araştırdım her şeyi de denedim, en başında bebeğim düzgün kavrayamıyor diye hep eksik kalıyor, hala uğraşıyorum ama buraya yazma sebebim o değil)

Genişletmek için tıkla...

Tüp bebekle hamile kaldım oğlum şuan 8 yaşında bebebim 33 haftada doğdu 2 ay kuvezde kaldı çok ağır bir sezaryen geçirdim miyom vardı onuda almışlardı 2 gün hastanede kaldım sütüm yoktu sadece bir sadece bir tatlı kaşığı denecek kadar az geliyordu 2 gün sonra bebeğimle beraber taburcu oldum ertesi günü cocuk doktoruna randevum vardı eve geldiğimiz gün yanımda kimse yoktu çok tecrübesizdim mama ile beslemeye çalıştım refleksleri gelişmedigi için biberon tutmuyordu sütüm gelmiyordu sabaha kadar o ağladı ben ağladım ertesi günü doktora gittik hemen benden alıp küveze koydular hem sarılık olmuştu hemde ciğerleri gelişmemiş bu çocuğun nefes alamıyor dediler 2 ay boyunca göremedim bebegimi sezaryen halimle hastane köşelerinde sabahlıyordum bırakıp eve gidemiyordum sanki gitsem o yatağa uzansam kendimi vicdansız kötü bir anne olarak görüyordum çocuğu kuvezde olan kadinlar poşet poşet süt getirip hemşirelere veriyorlardı kimisinin bebeğini kucağına verip emzirtiyorlardi ben onları görünce dahada çok ağlıyordum niye benim sütüm yok bebegim orda mama ile besleniyor ben bir damla süt bile vermeye acizim diyordum 2 ayın sonunda 1 kilo 700 gr ile bebegi bana teslim ettiler hiç süt vermedim olan sutumde üzüntüden kesilmişti o kadar küçüktü ki nasıl bakarım bu bebeğe diye üzüntüden uyuyamıyordum kimse de bana yardım etmiyordu çok badireler atlattım tek başıma desteksiz sutsuz büyüttüm yavrumu şuan 8 yaşında yasitlarindan hem boy hemde kilo bakımından hemde zeka olarak çok çok önde Elhamdülillah bronşit dışında bir sağlık sorunuda yok annelik sadece süt vermekle olmuyor önemli olan sadece ilgili şefkatli ve merhametli bir anne daha bu sabah sevgilisine çocuğunu öldürten bir anne daha gördük ve eminim ki bu sözde anne çocuğuna sütte vermiştir çevremde de bu örnekte ki bir sürü anne var sevgiden ilgiden yoksun büyüyorlar şuan Tüp bebek ile 30 haftalik gebeyim tahmin ediyorum bu cocugumada süt veremeyeceğim çünkü memede kitle ve kistler dolu 6 ayda bir ultrasona giriyorum çok yoğun olduğu için canin çok yanıyor inşallah öyle olmaz ama galiba bu bebeğim de mama ile büyüyecek ve ben Allahin izniyle oğlumda da olduğu gibi özveriyle büyütecegim

pyromaniac .!.:

Herkese merhaba,
Yaklaşık 1 ay önce doğum yaptım, beklenenden 1 ay önce geldi bebeğim ve apar topar sezaryene alındım.. gebelik boyunca da bebeğiyle ilgili düşler kurmak zorunda hissetse de yapamayan bir anne oldum malesef.. bunu mükemmeliyetçi kişilik yapıma bağlıyorum
Derdime gelince, doğumdan sonra sütüm çok çok az geldi, bebeğim sarılık oldu filan mamaya başladık.. “mamayı biberonla verme alışmasın, daha sonra memeyi reddeder” dediler, okuduğum kitaplarda (emzirme rehberi vs) da bu şekilde yazıyordu, ben de emzirme desteği kullanmaya başladım, güya bebek büyüdükçe çenesi kuvvetlenecek daha güçlü emecekti, ben de mamayı bırakacaktım falan filan.. aynı normal doğal doğum olup güvenli bağlanacağım fikri gibi bu da gümbürtüye gidiyor.. kendimi bebeğimden iyice uzaklaşmış hissediyorum; sık sık şunu düşünüyorum, emzirmedikten sonra annenin başkalarından farkı ne? Bir anneanne babaanneden farkı ne mesela? Kendim de güvenli bağlanan biri değilim, hayatımda hep bunun eksikliğini çektim.. şimdi bunlara saplanarak güzel günleri de kaçırıyormuş gibi hissedip daha çok üzülüyorum.. muhtemelen lohusa hormonlarım da bu saplantılı düşüncelerimi besliyor.. gerçekten destek olmanız dileğiyle buraya yazdım, annelik sadece normal doğurmak mı? Emzirmek mi? Anneyi diğerlerinden ayıran ne? Okumaya zahmet edenlere teşekkür ederim, fikirleriniz benim için çok değerli.. (not: lütfen- iyi niyetli olduğunuzu biliyorum -süt arttıracak önerilerde bulunmayın, inanın çok araştırdım her şeyi de denedim, en başında bebeğim düzgün kavrayamıyor diye hep eksik kalıyor, hala uğraşıyorum ama buraya yazma sebebim o değil)

Genişletmek için tıkla...

annelik ne normal doğumla olur, ne de emzirmeyle. 9 ay aynı vücutta yaşadınız o yavruyla.. siz beslendiniz o beslendi, tekmelerini/ hareketlerini hissettiniz, doğumdan sonraki ilk üç ay 4. trimester denir, bebeğiniz daha doğduğunun farkında değil sizin kucağınızda sakinleşir, sizin kokunuzu ister anneanne/ babaanne sizinle bir olabilir mi hiç yapmayın bunu kendinize.

bol bol sarılın yavrunuza, koklayın, dışarıdaki seslere olabildiğince kulaklarınızı kapatın. hiç geçmeyecekmiş gibi gelse de geçecek bunu bilin.

Annelik ile süt vermenin ne alakası var. O bir beslenme şekli. Yararlı tabiki ama olmazsa olmaz birşey de değil.

Sizin çocuğunuza sevginiz, vereceğiniz emek, her zaman arkasında durmanız, yol göstericiliğiniz anneliğinizi belirleyecek. Bunda da ne anneanne, ne teyze sizinle yarışabilir.

Diğer yandan, arkadaşım Hollanda da yeni doğum yaptı. Onun da henüz sütü gelmiyormuş. Şuan çocuk hem biberona alışmasın, hem de çene kasları güçlensin diye “finger feeding” yapıyorlarmış. Belki işinize yarar.

Digerlerinden farkiniz kokunuz sicakliginiz sarilmaniz herseyiniz… anneniz yerine kim gecse kabullenebilirsiniz ki ayni sey bebeginizin bu dunyadaki en guvendigi sigindi huzur buldugu kucak sizde…
Bi yerde okumustum anne bebegin topragidir dunyasidir bir yasina gelene kadar diye. Caninizi sikan dusunceleri dusunmeyin inanin hepsi hormonlar. Her anne bebeginin en mukemmmel annesidir siz ne kadar mutlu iseniz bebeginiz de o kadar mutlu olur

Merhaba yazdıkların benim lohusalik dusuncelerime cok benziyor. 2yasinda bir oğlum var ve hala emiyor. Benim bebeğim sürekli ağlıyordu. Sutumun yetmediğini söylediler. Mama aldık sutumu sagdim biberonla verdik. Ayni zamanda bazi günler mememi görüp katila katila agladigi zamanlar oldu. Ama iki aylikken kilosu ust sınıra geldi. Doktor mamayi da kendimi sagmayi da kesmemi soyledi. Sonuc bebeğim emmeye normal bir şekilde devam etti. Ama hic emmese bu bir sorun yine kesinlikle değil. Okuduğun kitaplar uzman görüşleri yon gosterici olsun tabii ama hicbirine kesin gözüyle bakma. Her bebek ayri bir dunya. Benim bebeğim biberonu kabul etmedi simdi su bile icmiyor biberondan. biberonla tanisinca meme emmez de hikâye bence. Güvenli bağlanma kısmına gelirsek bunu tamamiyle normal dogum emzirmeye baglamak da dogru değil. Bu senin bebeginin ihtiyaclarini vaktiyle ve seygiyle karsilaman ona merhamet ve gercek sevgiyle ilgi gostermenle ilgili bir durum. Su an yasadığın duygulari sorgulaman da bunu yapmak istediğinin göstergesi. Asıl sadece emzirmekle anne olunmuyor. Annelik onun icin gecirdigin uykusuz gecelerde. O uyurken sesi cikmayinca telaslanip nefesini dinlemende. Onu mutlu edecek seyler arastirip bunlari uygulamak istemende. Sen ananeden babaneden ne farkim var diyorsun ama o su an bile biliyor bunu. Sana da biraz büyüsün cok iyi hissettirecek. Sadece her sey icin daha cok kucuk annesi. Sana bolca sabır lazim hepimize lazim :) bu uzun bir maraton. Her zaman bir tedirginlik bir beklenti hali bence anne olmak ve hep tetikte olmak. Kendini hic uzme ve ne zaman aklima boyle seyler takilsa o uyuduğu zaman yanına uzanıp bir sure onu izle. Bu her derde eeva olacak.

pyromaniac .!.:

Herkese merhaba,
Yaklaşık 1 ay önce doğum yaptım, beklenenden 1 ay önce geldi bebeğim ve apar topar sezaryene alındım.. gebelik boyunca da bebeğiyle ilgili düşler kurmak zorunda hissetse de yapamayan bir anne oldum malesef.. bunu mükemmeliyetçi kişilik yapıma bağlıyorum
Derdime gelince, doğumdan sonra sütüm çok çok az geldi, bebeğim sarılık oldu filan mamaya başladık.. “mamayı biberonla verme alışmasın, daha sonra memeyi reddeder” dediler, okuduğum kitaplarda (emzirme rehberi vs) da bu şekilde yazıyordu, ben de emzirme desteği kullanmaya başladım, güya bebek büyüdükçe çenesi kuvvetlenecek daha güçlü emecekti, ben de mamayı bırakacaktım falan filan.. aynı normal doğal doğum olup güvenli bağlanacağım fikri gibi bu da gümbürtüye gidiyor.. kendimi bebeğimden iyice uzaklaşmış hissediyorum; sık sık şunu düşünüyorum, emzirmedikten sonra annenin başkalarından farkı ne? Bir anneanne babaanneden farkı ne mesela? Kendim de güvenli bağlanan biri değilim, hayatımda hep bunun eksikliğini çektim.. şimdi bunlara saplanarak güzel günleri de kaçırıyormuş gibi hissedip daha çok üzülüyorum.. muhtemelen lohusa hormonlarım da bu saplantılı düşüncelerimi besliyor.. gerçekten destek olmanız dileğiyle buraya yazdım, annelik sadece normal doğurmak mı? Emzirmek mi? Anneyi diğerlerinden ayıran ne? Okumaya zahmet edenlere teşekkür ederim, fikirleriniz benim için çok değerli.. (not: lütfen- iyi niyetli olduğunuzu biliyorum -süt arttıracak önerilerde bulunmayın, inanın çok araştırdım her şeyi de denedim, en başında bebeğim düzgün kavrayamıyor diye hep eksik kalıyor, hala uğraşıyorum ama buraya yazma sebebim o değil)

Genişletmek için tıkla...

Bunların hepsi logusalik hormonlarından. Benim ilk 6 ay 2. 7 ay emdi. Bu sürede bile mama ile besledim. İlkini emzirme destekle verdim bende sizin gibi anneye bağlansın diye ama süt azaldı. İse başlayınca hepten yok oldu. O zaman o kadar uzulmustumki sarılık olunca eşimin ablasının rica etmiştim emzirsin diye süt alsın diye. Benim cunku 1 ay sonra geldi sütüm bazı nedenlerden dolayı. Simdi dusunuyorumda ne gereksiz düşünce imiş. O emzirirken birde oturur aglardim. İkincisi hala mama içiyor. Ama aramızdaki bağ çok güzel. Sizin endişeniz bence kendi annenizle bağ olmadığı için cocukla benim aramdada olmaz diye sizi saran korkular. Ama öyle değil. Annelik ne biliyormusunuz. Kışın çocuğum ateslenmisti. Tum gece 2 gün uyanık bekledim. Evin içinde sıcaktan uykum geliyor birsey olur farketmez isem diye balkonda sabahladım. Zatürre oldum ama yinede 3. Günüde balkonda geçirdim. Dedimki ben iyilesirim yeterki onun ateşi düşsün o iyi olsun. Annelik bana hep bu anımı hatırlatıyor. Korkmayın bu zamanlar geçecek ve aranızdaki bağ kurulacak. O bag icin emzirmeye gerek yok o bağ için onunla konuşmaya ona sarılmaya onu sevdiğinizi ona hissettirmeye gerek var sadece.

Bu konuyu iyi bilenlerdenim sanırım. Sezeryan ile doğurduktan sonra asla sütüm gelmedi.
82 ile doğuma girmiştim 10 gün sonra tam 63idim.
Diyetisyene gittim ben ilk on günde.
Bebek emiyor görünüyor ama hep ağlıyordu bir şeyi var diye acile gittim meğerse açmış
Süt gelme kısmı diyetisyen ile çözülüyor beş günde en azından.
Tutma kısmı ise birisi yardım edince çözülüyor bence.
Ve fikriniz çok yanlış emzirmek ile anne olunmuyor ne alaka.
Bebeği 1 aylıkken evlat edinenler var.
Ya da memesinde oluşan bir yara sonucu hiç emzireyenler var-yengem- anne olmuyor mu onlar?
Bebekle kurduğun bağ emzirmek ile olmuyor.
O zaman emzirelim sadece ama sonra birine verelim diğer vakitlerde bebeğin annesi o mu olur?

Bunu bir de bebeginize soralim derim ama o henuz kucuk, buyudukce anlayacaksiniz ki onun dunyasi once annesinden ibaret sadece.
Digerlerinden ne farkiniz var?
Kokunuz baska, sesiniz baska, kimse sizin kadar onun ustune titreyemez, kimse sizin kadar nicin agladigini, gulunce neresinin kivrildigini, kusunce ne hissettigini, dusunce anne opucugunun (ki kanitlanmis bir bilgidir, anne opucugu iyi gelir) nasil taze yaraya merhem oldugunu, kizinca kivrilan kaşının açısını, atesinin kac oldugunu alnina dokununca anlamasini yalnizca anne bilir.

Annelik bir damla kan ve binbir endisedir.
Kucagina sigan ama kalbe sigmayan mutluluk evlattir.
Bu kadar.
Emzirmek, dogurmak sadece var olus ve beslenme cesidi, o kadar.

Gidiklayin, konusun, sarilin, terlediginde aciga cikan o tatli kokuyu cekin icinize.
Sonra isteseniz de kucaginiza gelmiyor bu veletler.
Benimkiler az once fikra anlatip uyudular, kendi fikralarina en cok kendileri gulduler :))
Daha dun ememedikleri zaman agliyordum oysa.
Bir bakmissiniz akip gitmis zaman.
Tadini cikarin.
Ve hayirli olsun saglikla buyutun.

Bu hisleriniz tamamen lohusalıktan kaynaklı. Ben de özellikle ilk doğumumda çok çok hassastım, bebeğime bir şey olursa diye ağlardım.

Çok kişi yazmış ama annelik ne doğurmakla, ne emzirmekle ne 9 ay karnında taşımakla oluyor. Evlat edinip yavrusuna doğurup emziren annelerden daha güzel annelik yapan anneler var.

Bunları paylaşmanız sizi rahatlatır, yakınlarınızla da konuşun destek alın. Annelik çok güzel henüz daha başındasınız. Allah sağlıcakla büyütmek nasip etsin.

pyromaniac .!.:

Herkese merhaba,
Yaklaşık 1 ay önce doğum yaptım, beklenenden 1 ay önce geldi bebeğim ve apar topar sezaryene alındım.. gebelik boyunca da bebeğiyle ilgili düşler kurmak zorunda hissetse de yapamayan bir anne oldum malesef.. bunu mükemmeliyetçi kişilik yapıma bağlıyorum
Derdime gelince, doğumdan sonra sütüm çok çok az geldi, bebeğim sarılık oldu filan mamaya başladık.. “mamayı biberonla verme alışmasın, daha sonra memeyi reddeder” dediler, okuduğum kitaplarda (emzirme rehberi vs) da bu şekilde yazıyordu, ben de emzirme desteği kullanmaya başladım, güya bebek büyüdükçe çenesi kuvvetlenecek daha güçlü emecekti, ben de mamayı bırakacaktım falan filan.. aynı normal doğal doğum olup güvenli bağlanacağım fikri gibi bu da gümbürtüye gidiyor.. kendimi bebeğimden iyice uzaklaşmış hissediyorum; sık sık şunu düşünüyorum, emzirmedikten sonra annenin başkalarından farkı ne? Bir anneanne babaanneden farkı ne mesela? Kendim de güvenli bağlanan biri değilim, hayatımda hep bunun eksikliğini çektim.. şimdi bunlara saplanarak güzel günleri de kaçırıyormuş gibi hissedip daha çok üzülüyorum.. muhtemelen lohusa hormonlarım da bu saplantılı düşüncelerimi besliyor.. gerçekten destek olmanız dileğiyle buraya yazdım, annelik sadece normal doğurmak mı? Emzirmek mi? Anneyi diğerlerinden ayıran ne? Okumaya zahmet edenlere teşekkür ederim, fikirleriniz benim için çok değerli.. (not: lütfen- iyi niyetli olduğunuzu biliyorum -süt arttıracak önerilerde bulunmayın, inanın çok araştırdım her şeyi de denedim, en başında bebeğim düzgün kavrayamıyor diye hep eksik kalıyor, hala uğraşıyorum ama buraya yazma sebebim o değil)

Genişletmek için tıkla...

Öncelikle seseryan ile doğum yaptım hiç böyle hissetmedim normal doğum yapmayı da deli gibi istiyodum 5 saat sancı çektim açılmadı bebeğin kalp atısı zayıfladı derken o kadar ödüm koptu ki bişey olacak diye inat etmedim süt konusunda da sütüm vardı bebek emmiyodu sağıp verdik anne sütü sarılığı diye geçen sarılıktan olduk hastahanede yattık mamayı da kabul etmedi sancısı oldu istemedi annem çok yardım etti bana bildiğin zorla tutturduk tabi almadağı için sağıp veriyorduk enjektör zor bela tutturduk ama 2 ay da yaralarla uğraştım uykusuzluk bi yandan annem olmasa yapamaz mama verirdim tek başına olacak bi iş değildi bende 3 ay emmemek için direnmişim bildiğin kafamı itiyor muşum oğlumda aynıydı çok uğraştık anacığıma yardım edeni yokmuş ben mama ile büyümüşüm çok da dirayetliyimdir öyle kolay kolay hast olmam olsam da hafif geçer ne şekilde olursa olsun anne annedir iyi anne çocuğunu koşulsuz sevendir bence elinden geleni yaptığına eminim elinde olmayan şeyler için kendini üzme o bebeği içinde büyüten sensin babasından bile farkın var brak neneyi

Ne annesinden düzgün emen ve ne de mama ile doğru düzgün beslenen, ağzına emzik bile sokmayan bi bebekmişim ben. Çok uyurmuşum ama ağzıma bi şey sokulmasından pek hoşlanmazmısım.

Ama annemle müthiş bir bağımız var. Emzirmekle ya da emzirmemekle olacak bi bağ değil. Ben annemden bir parçayım, hatta annemin kopyasıyım. Huyumu suyumu ruhumu bile annemden almışım. Daha nasıl bir bağ olsun aramızda. O kendinden çok beni düşünüyor ve ben de kendimden çok onu.

Sınırsız bir anlayış aramızda. Bi de sınırsız bir benzerlik.

Bana hamikeyken 9 ay bulantı çekmiş. Ve çok halsizmiş. Ve ben çok zor doğmuşum. Şu an ben de 8 aylık hamileyim..halen daha midem bulanıyor ve kusuyorum. Ve çok halsizim. Anamın kızıyım işte

Insanin annesi ile ninesi bir olur mu? Ben rahmetli babaannemi çok deli severdim ama yine de annem gibi değil.

Sevgili konu sahibi. Hormonlarınız sizi ele geçirmiş. Lütfen onlara kulak asmayın.

Son olarak doğru düzgün beslenmedim belki ama domuz gibi sağlıklıyım. Müthiş bir bağışıklık sistemim var ve bilin bakalım onu da kimden aldım

Allah sizi ve evladınızı sağlıktan ayırmasın. Allah kalbinize ferahlık versin. Allah isteyen herkese hayırlı sağlıklı evlatlar versin

pyromaniac .!.:

Herkese merhaba,
Yaklaşık 1 ay önce doğum yaptım, beklenenden 1 ay önce geldi bebeğim ve apar topar sezaryene alındım.. gebelik boyunca da bebeğiyle ilgili düşler kurmak zorunda hissetse de yapamayan bir anne oldum malesef.. bunu mükemmeliyetçi kişilik yapıma bağlıyorum
Derdime gelince, doğumdan sonra sütüm çok çok az geldi, bebeğim sarılık oldu filan mamaya başladık.. “mamayı biberonla verme alışmasın, daha sonra memeyi reddeder” dediler, okuduğum kitaplarda (emzirme rehberi vs) da bu şekilde yazıyordu, ben de emzirme desteği kullanmaya başladım, güya bebek büyüdükçe çenesi kuvvetlenecek daha güçlü emecekti, ben de mamayı bırakacaktım falan filan.. aynı normal doğal doğum olup güvenli bağlanacağım fikri gibi bu da gümbürtüye gidiyor.. kendimi bebeğimden iyice uzaklaşmış hissediyorum; sık sık şunu düşünüyorum, emzirmedikten sonra annenin başkalarından farkı ne? Bir anneanne babaanneden farkı ne mesela? Kendim de güvenli bağlanan biri değilim, hayatımda hep bunun eksikliğini çektim.. şimdi bunlara saplanarak güzel günleri de kaçırıyormuş gibi hissedip daha çok üzülüyorum.. muhtemelen lohusa hormonlarım da bu saplantılı düşüncelerimi besliyor.. gerçekten destek olmanız dileğiyle buraya yazdım, annelik sadece normal doğurmak mı? Emzirmek mi? Anneyi diğerlerinden ayıran ne? Okumaya zahmet edenlere teşekkür ederim, fikirleriniz benim için çok değerli.. (not: lütfen- iyi niyetli olduğunuzu biliyorum -süt arttıracak önerilerde bulunmayın, inanın çok araştırdım her şeyi de denedim, en başında bebeğim düzgün kavrayamıyor diye hep eksik kalıyor, hala uğraşıyorum ama buraya yazma sebebim o değil)

Genişletmek için tıkla...

Anne tek kişidir, illa aynı kandan olması bile gerekmez. Çocuk ve çoğu yavru canlı bir dişiden şefkat ister, onu anne kabul eder. Siz emzirmesenizde çok sevmeseniz de sizle yaşadığı, ilk sizin kokunuza alıştığı ve temel bakımları sizde olduğu için anne sizsiniz. Evet babaanne besleyip büyütürse anne o olur çocuk için. Ancak annelik kutsal deşeler de asıl kutsal olan sevgi bağı, emek bağı… bunu evlat edinen bir baba da yaşayabilir. Ufak şeyler aklınıza hep gelecek ama bilin ki mantıksızlar. İy hissetmek isimli kitabı okumanızı şiddetle öneririm, düşüncelerinizi duygusal değil de mantıksal açıdan değerlendirmeyi keşfedeceksiniz

pyromaniac .!.:

Herkese merhaba,
Yaklaşık 1 ay önce doğum yaptım, beklenenden 1 ay önce geldi bebeğim ve apar topar sezaryene alındım.. gebelik boyunca da bebeğiyle ilgili düşler kurmak zorunda hissetse de yapamayan bir anne oldum malesef.. bunu mükemmeliyetçi kişilik yapıma bağlıyorum
Derdime gelince, doğumdan sonra sütüm çok çok az geldi, bebeğim sarılık oldu filan mamaya başladık.. “mamayı biberonla verme alışmasın, daha sonra memeyi reddeder” dediler, okuduğum kitaplarda (emzirme rehberi vs) da bu şekilde yazıyordu, ben de emzirme desteği kullanmaya başladım, güya bebek büyüdükçe çenesi kuvvetlenecek daha güçlü emecekti, ben de mamayı bırakacaktım falan filan.. aynı normal doğal doğum olup güvenli bağlanacağım fikri gibi bu da gümbürtüye gidiyor.. kendimi bebeğimden iyice uzaklaşmış hissediyorum; sık sık şunu düşünüyorum, emzirmedikten sonra annenin başkalarından farkı ne? Bir anneanne babaanneden farkı ne mesela? Kendim de güvenli bağlanan biri değilim, hayatımda hep bunun eksikliğini çektim.. şimdi bunlara saplanarak güzel günleri de kaçırıyormuş gibi hissedip daha çok üzülüyorum.. muhtemelen lohusa hormonlarım da bu saplantılı düşüncelerimi besliyor.. gerçekten destek olmanız dileğiyle buraya yazdım, annelik sadece normal doğurmak mı? Emzirmek mi? Anneyi diğerlerinden ayıran ne? Okumaya zahmet edenlere teşekkür ederim, fikirleriniz benim için çok değerli.. (not: lütfen- iyi niyetli olduğunuzu biliyorum -süt arttıracak önerilerde bulunmayın, inanın çok araştırdım her şeyi de denedim, en başında bebeğim düzgün kavrayamıyor diye hep eksik kalıyor, hala uğraşıyorum ama buraya yazma sebebim o değil)

Genişletmek için tıkla...

Henüz doğum yapmadım ancak sezaryen ihtimalim yüksek. Üstelik süt ve emzirme konusu da ne olacak bilmiyorum.
Çevremde duygusal biri olarak anılmam, öyle aylardır eli karnında gezen biri değilim, hani anlatılan bebeğime şarkılar söylüyorum onunla konuşuyorum tarzda bir hamilelik yaşamıyorum. Fazlasıyla mükemmelliyetçi ve gerçekçi bir kişiliğe sahibim.
Ancak ben şimdiden bir anneyim.
Üstelik kendi annesiyle görüşmeyen, hiçbir zaman gerçek bir anne kız ilişkisi yaşamamış bir anne..
Neden derseniz 2 kedim var; herkes bir yana ben bir yana onlar için bile... Geçen gün mecburen wlıştıklarından biraz fazla yalnız bıraktım ve yanlarına gittiğimde ikisi de dakikalarca kucağımdan inmedi. Birkaç yıldır ihtiyaçlarını karşıladığım kediler için bile durum böyleyken 8-9 ay aynı bedeni paylaştığım, ilk gördüğü yüz ve ilk tanıdığı koku olacağım bebeğim için emziremesem bile herkesten çok büyük bir farkım olacak.
Güvenli bağlanma ile ilgili sizin de içinizi rahatlatması açısından uykusunda onunla konuşabilirsiniz. Tüm duygularınızı açıkça söyleyin; emziremediğiniz için neler hissettiğinizi, her şeyi farklı düşünüp planladığınızı ama gerçekleşmediğini, ... İhtiyaç duyarsanız bir uzman desteği de almanız iyi olabilir. Lohusalık cidden zorlu bir süreç

Boleyn Kizi .!.:

Ne annesinden düzgün emen ve ne de mama ile doğru düzgün beslenen, ağzına emzik bile sokmayan bi bebekmişim ben. Çok uyurmuşum ama ağzıma bi şey sokulmasından pek hoşlanmazmısım.

Ama annemle müthiş bir bağımız var. Emzirmekle ya da emzirmemekle olacak bi bağ değil. Ben annemden bir parçayım, hatta annemin kopyasıyım. Huyumu suyumu ruhumu bile annemden almışım. Daha nasıl bir bağ olsun aramızda. O kendinden çok beni düşünüyor ve ben de kendimden çok onu.

Sınırsız bir anlayış aramızda. Bi de sınırsız bir benzerlik.

Bana hamikeyken 9 ay bulantı çekmiş. Ve çok halsizmiş. Ve ben çok zor doğmuşum. Şu an ben de 8 aylık hamileyim..halen daha midem bulanıyor ve kusuyorum. Ve çok halsizim. Anamın kızıyım işte

Insanin annesi ile ninesi bir olur mu? Ben rahmetli babaannemi çok deli severdim ama yine de annem gibi değil.

Sevgili konu sahibi. Hormonlarınız sizi ele geçirmiş. Lütfen onlara kulak asmayın.

Son olarak doğru düzgün beslenmedim belki ama domuz gibi sağlıklıyım. Müthiş bir bağışıklık sistemim var ve bilin bakalım onu da kimden aldım

Allah sizi ve evladınızı sağlıktan ayırmasın. Allah kalbinize ferahlık versin. Allah isteyen herkese hayırlı sağlıklı evlatlar versin

Genişletmek için tıkla...

Maşallah size.. Bebeğinizi sağlıkla kucağınıza alın

İlk anne olduğumda şöyle bir cümle okudum, anneliğin özeti resmen "annelik ömür boyu geçmeyen bir vicdan azabıdır, yürek yarasıdır" gerçekten öyle. Ne yapsak "eksik oldu, yetemiyorum, ben nasıl anneyim" hislerinden kurtulamıyoruz. Bugün emzir diye baskı yapanlar eksik görenler, bebek biraz büyüdüğünde kes artık çocuk büyüdü diyor. Yemek yemese ssen yediremiyorsun diyor, kilolu olsa çocuğu dengeli besle diyor.Çocuk girişken olsa şımarık diyor, sakin olsa pısırık korkak diyorlar. Herşey diyip suçu da senin üstüne yıkıyorlar bir şekilde. Sende içten içe onu kendine ne dert ediyorsun. Yolun daha uzun, şuan hormonların etkisi çok fazla. Bebeğinin ağlarken boynuna yasladığında sakinleştiğini gördüğünde emzirsende, emzirmesen de, senin diğer insanlardan farklı olduğunu anlayacaksın. Kokun bile yetiyor onu sakinleştirmeye.

pyromaniac .!.:

Herkese merhaba,
Yaklaşık 1 ay önce doğum yaptım, beklenenden 1 ay önce geldi bebeğim ve apar topar sezaryene alındım.. gebelik boyunca da bebeğiyle ilgili düşler kurmak zorunda hissetse de yapamayan bir anne oldum malesef.. bunu mükemmeliyetçi kişilik yapıma bağlıyorum
Derdime gelince, doğumdan sonra sütüm çok çok az geldi, bebeğim sarılık oldu filan mamaya başladık.. “mamayı biberonla verme alışmasın, daha sonra memeyi reddeder” dediler, okuduğum kitaplarda (emzirme rehberi vs) da bu şekilde yazıyordu, ben de emzirme desteği kullanmaya başladım, güya bebek büyüdükçe çenesi kuvvetlenecek daha güçlü emecekti, ben de mamayı bırakacaktım falan filan.. aynı normal doğal doğum olup güvenli bağlanacağım fikri gibi bu da gümbürtüye gidiyor.. kendimi bebeğimden iyice uzaklaşmış hissediyorum; sık sık şunu düşünüyorum, emzirmedikten sonra annenin başkalarından farkı ne? Bir anneanne babaanneden farkı ne mesela? Kendim de güvenli bağlanan biri değilim, hayatımda hep bunun eksikliğini çektim.. şimdi bunlara saplanarak güzel günleri de kaçırıyormuş gibi hissedip daha çok üzülüyorum.. muhtemelen lohusa hormonlarım da bu saplantılı düşüncelerimi besliyor.. gerçekten destek olmanız dileğiyle buraya yazdım, annelik sadece normal doğurmak mı? Emzirmek mi? Anneyi diğerlerinden ayıran ne? Okumaya zahmet edenlere teşekkür ederim, fikirleriniz benim için çok değerli.. (not: lütfen- iyi niyetli olduğunuzu biliyorum -süt arttıracak önerilerde bulunmayın, inanın çok araştırdım her şeyi de denedim, en başında bebeğim düzgün kavrayamıyor diye hep eksik kalıyor, hala uğraşıyorum ama buraya yazma sebebim o değil)

Genişletmek için tıkla...

Sezaryen doğurdum çocuğum yoğun bakıma girdi. Orada bi hata yaptılar ve bitkisel hayata girdi. Hiç emziremedim sütüm var mıydı vardı ama kızım alamadı. 1 yıl yoğun bakımda baktım ona. 1 yıl sonra vefat etti. Hiç evine gelemedi. Şimdi ben anne değil miyim ? Hayır herkes kadar anneyim.
Keşke yanımda olsaydı da mama ile beslenseydi. Yoğun bakımda hiç bir tepkisi olmamasına rağmen ben odaya girdiğimde nabzı artardı... O beni bilir ben onu bilirdim. Biz anne kızdık.
İsterseniz konumu okuyabilirsiniz "cennet kuşu arya hikayesi"... Annelik karnını doyur altını al değildir. Annelik için doğurmak bile gerekmez.

Hayaldebaris .!.:

Merhabalar yazılanları da okudum seninle aynı şeyleri düşündüm benim bebeğim de emmedi sütüm çoktu ama o emmek istemedi kaşıkla bardakla verdik bunun için benim sagmam gerekiyordu bebeğe de baba babanne ananne genelde iciriyordu sütünü bende bı baktım bana gerek yok sanki onun için yapabileceğim şey bı emzirmek vardı onu da yapamamış becerememiw gibi hissettim çok da ağladim bazen de kıskandım kimseye vermek istemiyordum sanki onların kucağına gidince onlarin kokusuna alışacak beni hiç istemeyecek gibi düşünüyordum hepsi lohusaliktanmis hepsi normalmis yalnız degilmisim. Emmedigi için de böyle düşündüğün içinde suçlu hissetme kendini
Biliyorum söylemesi kolay yapmasi zor ama anın tadını yaşa zaman çok çabuk geçiyor

Genişletmek için tıkla...

ben de böyle hissettim açıkçası, yani "biberonu da başkası verebiliyor ee o zaman bana ne gerek var" gibi.. ama hem değerlendirmek için daha çok erken hem de sadece besleyerek anne olunmuyormuş.. belli ki ortak kanı da bu yönde :) o kadar uykusuzum ki bazen cidden sağlıklı düşünemiyorum..

AryaEvaninAnnesi .!.:

Sezaryen doğurdum çocuğum yoğun bakıma girdi. Orada bi hata yaptılar ve bitkisel hayata girdi. Hiç emziremedim sütüm var mıydı vardı ama kızım alamadı. 1 yıl yoğun bakımda baktım ona. 1 yıl sonra vefat etti. Hiç evine gelemedi. Şimdi ben anne değil miyim ? Hayır herkes kadar anneyim.
Keşke yanımda olsaydı da mama ile beslenseydi. Yoğun bakımda hiç bir tepkisi olmamasına rağmen ben odaya girdiğimde nabzı artardı... O beni bilir ben onu bilirdim. Biz anne kızdık.
İsterseniz konumu okuyabilirsiniz "cennet kuşu arya hikayesi"... Annelik karnını doyur altını al değildir. Annelik için doğurmak bile gerekmez.

Genişletmek için tıkla...

Başınız sağolsun, sizi incitmek istememiştim.. Tabi ki en az herkes kadar annesiniz, Allah sabır versin size